Μάθημα ζωής μέσα από το βιβλίο της Ελένης Καλαμάρη – Έγινε η παρουσίαση!

Την Ελένη Καλαμάρη τη γνωρίσαμε μέσα από την εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου και η δύναμη της ψυχής της πραγματικά μας συγκίνησε. Στις 26/11 στα κεντρικό κατάστημα των βιβλιοπωλείων “Ελευθερουδάκης” και ώρα 18:30, παρούσιασε το βιβλίο της “Από Έλενα… Ελένη”, ένα βιβλίο που ξεκίνησε να γράφει μετά την δεύτερη επίθεση του καρκίνου που δέχτηκε.

Η Ελένη Καλαμάρη μετά την παρουσίαση του βιβλίου μίλησε στο TLIFE. Έμεινε πολύ ευχαριστημένη από την ανταπόκριση στου κόσμου και είναι κάτι πολύ σημαντικό για εκείνη.

Μεγάλο μέρος των εσόδων θα δοθεί στη ΜΚΟ, “Μείνε δυνατός”!

Στην παρουσίαση βρέθηκε και η Γωγώ Μαστροκώστα η οποία αντιμετώπισε το ίδιο πρόβλημα με την Ελένη και θέλησε να την συγχαρεί από κοντά για το έργο της. Μάλιστα αξίζει να σημειωθεί ότι η Γωγώ ζήτησε από μόνη της να βρεθεί στην παρουσίαση μόλις έμαθε΄για αυτήν από την εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου όταν ήταν καλεσμένη η Ελένη Καλαμάρη.

Διάβασε τα λόγια του τελευταίου κεφαλαίου της Ελένης:

“Ίσως μου πεις τώρα, αφού όλα αυτά ισχύουν, τότε γιατί δεν αφέθηκες και έκανες χημειοθεραπείες; Γιατί πάλεψες να μείνεις μαζί με το παιδί σου;

Γιατί είμαι παιδί του Ουρανού και της Γης, σου απαντάω, και έχω μάθει να παλεύω. Αν ο αγώνας μου, δεν ήταν σύμφωνος με το θεϊκό σχέδιο, δεν θα ήμουν εδώ σήμερα, ό,τι κι αν είχα κάνει.

Έχω επιλογές. Για αυτές σου γράφω μέσα σε τόσες σελίδες. Έχουμε επιλογές. Επέλεξα να δώσω την μάχη μου, επέλεξα να ολοκληρώσω την εκπαίδευσή μου και να νιώσω τιμή που είμαι κομμάτι του όλου. Επέλεξα να βοηθάω και να μην ζητάω αντάλλαγμα από όσους το έχουν τόσο ανάγκη, όσο το είχα και εξακολουθώ να έχω και εγώ. Επέλεξα να δω τον Θεό που υπάρχει μέσα στην ψυχή μου. Να νιώθω ευγνωμοσύνη που περιλαμβάνομαι και ζω γύρω από άλλες θεϊκές ψυχές, ακόμα και αν εκείνες δεν θυμούνται, προς το παρόν, την θεϊκή τους υπόσταση. Ξέρω πως η μνημοσύνη θα ξυπνήσει κάποια στιγμή μέσα τους, κι αν δεν είμαι δίπλα τους, σίγουρα θα τους χαμογελάω βλέποντας τους από τον όρμο μου, την ώρα που θα ξεκουράζομαι.

Και θα σας περιμένω, οικογένεια μου, να σχεδιάσουμε μαζί, την υπόλοιπη κοινή μας πορεία. Τα επόμενα μαθήματά μας. Την επιστροφή μας στον κύκλο της ζωής. Μέχρι εκείνη την στιγμή, όμως παύω να θυμώνω και χαίρομαι τον ήλιο, χαίρομαι την ζωή μου, χαίρομαι το παιδί μου, τον έρωτα, τα προβλήματά μου στο τώρα και συνεχίζω την πορεία μου, όση κι αν είναι αυτή, σε τούτη τη διάσταση.

Χαίρομαι όμως κι εσένα, συνοδοιπόρε, και σε αφήνω να χαρείς κι εσύ την δική σου ζωή, το δικό σου κομμάτι από το απέραντο σύμπαν. Εκτίμησε το!

Τελικά, ίσως να μην διαφέρουμε σε πολλά. Ίσως, πάλι, μόνο σ’ ένα: εγώ, έχω συνειδητοποιήσει την φύση του θανάτου μου… Εσύ;

Παιδί μου, ακόμα και όταν έρθει η μέρα που δεν θα με βλέπεις δίπλα σου, εσύ θα γνωρίζεις ότι είμαι πάντα κοντά σου. Αν κάποια στιγμή λιποψυχήσεις, διάβασε αυτές τις γραμμές, κοίταξε ψηλά και συνδέσου ξανά με τον Θεό. Είσαι δικό Του παιδί -κι αυτό μην το ξεχάσεις ποτέ!

Χαίρομαι όμως κι εσένα, συνοδοιπόρε, και σε αφήνω να χαρείς κι εσύ την δική σου ζωή, το δικό σου κομμάτι από το απέραντο σύμπαν. Εκτίμησε το!

Τελικά, ίσως να μην διαφέρουμε σε πολλά. Ίσως, πάλι, μόνο σ’ ένα: εγώ, έχω συνειδητοποιήσει την φύση του θανάτου μου… Εσύ;”