Οι διαφορετικές όψεις της αγάπης! Πότε μπορείς να αγαπηθείς πραγματικά;

Μέρα που είναι σήμερα αποφασίσαμε να κάνουμε ένα ταξίδι στην αγάπη με τη βοήθεια της Ψυχολόγου-Ψυχοθεραπεύτριας, Ελπίδας Μ. Παναγιωτουνάκου. Τι είναι αγάπη; Ποιες είναι οι μορφές της; Γιατί μερικές φορές γίνεται εμμονή; Ποια είναι η προϋπόθεση για να αγαπήσεις και να αγαπηθείς αληθινά;

“Αρχή και φινάλε / σκοτάδι και φως / αγάπη πανάρχαιο δράμα / σ’ ακούω καρδιά μου / δεν είμαι κουφός / αγάπη, τι δύσκολο πράγμα…”
Η αλήθεια είναι πως οι προσπάθειες αποτύπωσης της έννοιας της Αγάπης τόσο στη μουσική, όσο και στην ποίηση και τη λογοτεχνία είναι πραγματικά αμέτρητες. Η Αγάπη μπορεί να ειδωθεί μέσα από πολλές διαφορετικές σκοπιές και για αυτό καθίσταται αδύνατη η ύπαρξη ενός και μόνο ορισμού, ικανού να την περιγράψει και να την προσδιορίσει απόλυτα.

ΟΙ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Η Αγάπη μπορεί να πάρει πολλές διαφορετικές μορφές: αγάπη προς τον ερωτικό σύντροφο, αγάπη προς τα παιδιά, αγάπη προς τους γονείς, αγάπη για τον συνάνθρωπο. Ανάλογα διαφοροποιείται και ο τρόπος έκφρασης αυτής. Κάποιες φορές δίνεται απλόχερα και δίχως όρους. Αποδέχεσαι το άτομο δίπλα σου ανεξάρτητα από το εάν συμφωνείς ή όχι κάθε φορά με τα λεγόμενα και τις πράξεις του. Είσαι μαζί του ξεκάθαρα για αυτό που είναι και όχι για αυτό στο οποίο προσπαθείς να τον μετατρέψεις. Σε μια τέτοια σχέση δεν υπάρχει χώρος για εκβιαστικές συμπεριφορές και άσκηση συναισθηματικής πίεσης. Δεν υπάρχει χώρος για παζαρέματα και άτυπες συμφωνίες: “Αν με αγαπάς θα κάνεις αυτό…”, “Θα σε αγαπάω όταν συμπεριφέρεσαι έτσι…” κλπ. Η αληθινή αγάπη είναι ανιδιοτελής και δεν ζητά τίποτα για αντάλλαγμα, επειδή ακριβώς είναι πλήρης από μόνη της.

Ωστόσο, πολλές φορές η Αγάπη δεν στηρίζεται στην απόλυτη αποδοχή του άλλου. Αυτό συμβαίνει όταν αρχίσεις να σκέφτεσαι πόσο καλύτερος θα ήταν ο άνθρωπος απέναντί σου εάν συμπεριφερόταν διαφορετικά, εάν γινόταν καλύτερος σε κάποιους τομείς της ζωής του, εάν ήταν… διαφορετικός. Τότε, η αγάπη μπορεί να γίνει απαιτητική, πιεστική, μονόπλευρη, υστερόβουλη. Τότε είναι πιθανό, έστω και άθελά σου, να αρχίσεις να ζητάς ανταλλάγματα για την αγάπη που δίνεις.

Η Αγάπη για κάποιους είναι καταφύγιο. Αποτελεί το ζεστό μέρος όπου μπορείς να στραφείς προκειμένου να νιώσεις ασφάλεια, αποδοχή, ηρεμία και ευτυχία. Μοιάζει σαν μια ζωοδότρα δύναμη ικανή να διώξει κάθε πίκρα και πόνο σου μακριά. Είναι το γλυκό αεράκι που κάνει πιο ανάλαφρη τη ζωή σου δίνοντας νόημα σε κάθε βήμα και κίνησή σου. Η γόνιμη Αγάπη χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη οικειότητας, την ικανότητα ουσιαστικής δέσμευσης με τον άλλο και τη βίωση έντασης και πάθους στη σχέση. Δεν αποτελεί απλά ένα δυνατό συναίσθημα, αλλά ένα διανοητικό και ψυχικό δέσιμο, το οποίο όμως δεν στερεί την αυτονομία και την ελευθερία των εμπλεκόμενων μελών του. Σύμφωνα με έναν Ινδιάνικο Μύθο: “Αν θες η αγάπη σου να κρατήσει για πάντα, να πετάς μαζί με το άλλο, αλλά ποτέ δεμένη μαζί του.”

ΟΤΑΝ Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΜΜΟΝΗ
Όμως, υπάρχει και η άλλη όψη. Η Αγάπη που γίνεται εμμονή και σε πλημμυρίζει με φόβο. Η Αγάπη η οποία μετατρέπεται σε μια εναγώνια προσπάθεια να κρατάς τον άλλο κλειδωμένο δίπλα σου, μην τυχόν και τον χάσεις. Αναζητάς την παρουσία του από φόβο μην τυχόν και μείνεις μόνη, από ανασφάλεια πως η ζωή σου δεν θα έχει νόημα μακριά του, επειδή πιστεύεις πως δεν είσαι άξια να αγαπηθείς ξανά. Τότε η Αγάπη μετατρέπεται σε μαρτύριο, πληγώνει, εξαντλεί και διώχνει το χαμόγελο μακριά.

Σύμφωνα με την Ψυχολογία, η σημασία και η αντίληψη της Αγάπης σχετίζονται με τις προσωπικές αξίες και καταβολές που κουβαλάμε μέσα μας. Ο καθένας έχει έναν μόνο τρόπο ν’ αγαπάει: τον δικό του. Ο τρόπος σκέψης, οι κοινωνικές κατασκευές και ο βαθμός που γνωρίζεις και αποδέχεσαι τον εαυτό σου καθορίζουν το νόημα που αποδίδεις στην Αγάπη.
Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, φαίνεται πως όταν καταφέρεις να αγαπήσεις εσύ πρώτα τον εαυτό σου και όταν βρεις την ισορροπία μέσα σου, θα μπορέσεις να μοιράσεις γύρω σου έμπρακτα την αγάπη, αλλά και να αγαπηθείς πραγματικά!