5/05/2010. Η μεγαλύτερη διαδήλωση όλων των εποχών αμαυρώθηκε με τον θάνατο τεσσάρων αθώων ψυχών που βρίσκονταν στην Marfin. Η Αγγελική Παπαθανασοπούλου πνίγηκε από τους καπνούς μαζί με το έμβρυο που είχε στην κοιλιά της. Η οικογένεια αλλά και οι φίλοι της έστειλαν μία επιστολή σε όλα τα ΜΜΕ με έναν στόχο. Να μην ξεχάσουμε.
Διάβασε αποσπάσματα της επιστολής όπως τα δημοσίευσε η εφημερίδα ”Espresso”.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
”H Aγγελική δεν ήταν ηρωίδα και δεν φιλοδοξούσε να γίνει μάρτυρας ή σύμβολο. Μεγάλωσε μέσα σε μία αγαπημένη οικογένεια επένδυσε χρόνο και κόπο στη μόρφωση και τις σπουδές της, εργαζόταν ευσυνείδητα σε μια δουλειά που κέρδισε χάρη στα προσόντα της,παντρεύτηκε τον αγαπημένο της από τα φοιτητικά της χρόνια και περίμενε το πρώτο της παιδί. Η Αγγελική προσδοκούσε μια ζωή ήσυχη και τα θέλω της ήταν απλά και καθημερινά. Δεν άνηκε σε κάποια παράταξη… Δεν ζήτησε χάρες και δεν χαρίστηκε ποτέ. Δεν επεδίωκε περισσότερα από όσα μπορούσε να φτάσει με τη δουλειά της και εργαζόταν σκληρά για έναν τρόπο ζωής που ήταν ανάλογος του κόπου που κατέβαλε για να τον αποκτήσει. Όλοι εμείς αισθανόμαστε ευγνωμοσύνη για τα χιλιάδες μηνύματα αλληλεγγύης, συμπαράστασης και οδύνης που έως τώρα έχουμε δεχθεί από ανθρώπους που βρίσκονται σε κάθε γωνιά του κόσμου. Μας δίνει ελπίδα το ότι η δική μας τραγωδία ξύπνησε μια τέτοια μαζική και αυθεντική αντίδραση. Τα ευχαριστώ μας δεν είναι αρκετά για να ανταποδώσουν. Όλοι εμείς διατηρούμε την ελπίδα ότι η δολοφονία της Αγγελικής, του αγέννητου παιδιού της και των δύο συναδέλφων της δεν θα ξεχαστεί. Αν θέλουμε η τραγωδία αυτή να είναι η τελευταία πρέπει να αντισταθούμε όλη στη λήθη. Πρέπει όλοι μας να αναλογιστούμε και να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, ως πολίτες, ως Έλληνες και εν τέλει ως άνθρωποι. Η Αγγελική θα μπορούσε να είναι η δική σου κόρη, αγαπημένη ή φίλη. Η Αγγελική θα μπορούσε να είσαι εσύ”.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ