Κώστας Κρομμύδας στο TLIFE: «Σε αυτό το βιβλίο τόλμησα να είμαι ο εαυτός μου!»

Με τα βιβλία του κατάφερε να γίνει η σχεδία για να ταξιδέψουν έστω και λίγο οι αναγνώστες του σε αυτήν τη δύσκολη περίοδο της καραντίνας. Την ίδια στιγμή, εκείνος βρισκόταν στο σπίτι του και επιμελήθηκε με πολύ αγάπη και προσοχή το ολοκαίνουργιο βιβλίο του με τίτλο «Εβόρα» που κυκλοφορεί σήμερα από τις εκδόσεις Διόπτρα! Ο λόγος για τον Κώστα Κρομμύδα που στη νέα συγγραφική δημιουργία του μας πλημμυρίζει με συναισθήματα και μιλά όχι για έναν ακόμη ανεκπλήρωτο έρωτα, αλλά για την ανιδιοτελή αγάπη…

Η «Εβόρα» του δεν είναι μόνο ένα μυθιστόρημα, αλλά ένας οδηγός ζωής όπου μπορούμε να ανατρέχουμε τακτικά για πράγματα τα οποία βρίσκουν εφαρμογή στην καθημερινότητά μας, για το πώς θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, για το πώς θα ξανακερδίσουμε τη χαμένη γαλήνη μας. Ο Κώστας Κρομμύδας μιλά στο TLIFE για όλα όσα οδήγησαν στη συγγραφή του νέου του μυθιστορήματος, για τη δική του καραντίνα, αλλά και για όλα όσα βιώνει η χώρα μας (κι όλος ο πλανήτης) τους τελευταίους μήνες…

Με καινούργιο βιβλίο, την «Εβόρα» που κυκλοφορεί σήμερα 12 Μαΐου ξεκινάς την μετά καραντίνας εποχή. Τι να περιμένουμε από τη νέα αυτή συγγραφική δημιουργία;

Μιλώντας για την Εβόρα δεν θα ήθελα με τίποτα να μπω στη διαδικασία πολλών αναλύσεων γιατί Εβόρα για μένα είναι ελευθερία, είναι στάση ζωής, είναι τρόπος να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου και τον κόσμο. Είναι συναίσθημα. Σε αυτό το βιβλίο  τόλμησα να είμαι ο εαυτός μου και να περάσω από τα λόγια στην πράξη με δράση και πλοκή που δεν «καλουπώνεται» στον τυπικό ανεκπλήρωτο έρωτα, αλλά αφοσιώνεται σε κάτι πολύ πιο ουσιαστικό. Στη σημασία του να αγαπάς με ανιδιοτέλεια, στη σημασία του ανθρωπισμού, της γενναιοδωρίας.

Πώς εμπνεύστηκες το τελευταίο σου βιβλίο; Πες μας λίγα λόγια για τους βασικούς ήρωες σου;

Το βιβλίο μου είναι εμπνευσμένο από ένα τόπο, από ένα χωριό στην Έδεσσα. Η Εβόρα και όλα αυτά που περιγράφω κατά ένα μεγάλο ποσοστό υπάρχουν.

Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας είναι προϊόν μυθοπλασίας. Η Αριάδνη έχει επιλέξει να ζει σε ένα μέρος όπου έχει πλήρη επαφή με τη φύση και έχει γίνει ένα με αυτή. Κατά τη διάρκεια μιας ισχυρής χιονόπτωσης παθαίνει ένα ατύχημα με το αυτοκίνητό της. Ο Αντώνης που βρίσκεται την κατάλληλη ώρα στο κατάλληλο σημείο βουτάει στην παγωμένη λίμνη και της σώζει τη ζωή. Μερικούς μήνες μετά το συμβάν οι δρόμοι των δυο ανθρώπων θα συναντηθούν ξανά και θα δημιουργηθεί ένας δυνατός έρωτας. Μια ανατροπή όμως θα φέρει την Αριάδνη, στη θέση όλων αυτών που προσπαθούσε η ίδια να βοηθήσει να βρουν τον χαμένο προορισμό στη ζωή τους.

Γιατί αυτό το βιβλίο λέγεται «Εβόρα»;

Εβόρα ή και Ευώρα, η καλή ώρα, η ιδανική στιγμή της ημέρας… Αέρας, άνεμος, δροσερός καιρός, δροσερός τόπος, σκιερό μέρος… Απολαμβάνουν οι αισθήσεις… Απολαμβάνει και η ψυχή… για την Αριάδνη σημαίνει η ιδανική στιγμή της ημέρας, εκείνη η ώρα που ο τόπος και ο χρόνος δεν έχουν καμιά σημασία και γίνονται ένα.

Πρώτα βρήκα τον τίτλο του βιβλίου και μετά επινόησα την ιστορία… αυτό είναι κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά σε βιβλίο μου… Η Εβόρα ελπίζω να προβληματίσει, να κάνει κάποιους να αναθεωρήσουν πολλά και να τους βοηθήσει να ανακαλύψουν τη δική τους Εβόρα…

Κάποιες φορές, έχεις επιλέξει ιδιαίτερους τίτλους για τα βιβλία σου; Έχεις χρησιμοποιήσει και στο παρελθόν ονόματα ή τοποθεσίες, γένους θηλυκού «Ογκρέσα», «Ουρανόεσσα», «Άθωρα» και τώρα «Εβόρα». Τι σε έχει οδηγήσει σε μια τέτοια απόφαση;

Αν σας πω ότι είναι εντελώς τυχαίο μάλλον θα είναι ψέματα, αλλά στην ουσία δεν κάνω καμιά προσπάθεια για να έχω θηλυκά ονόματά τους τίτλους των βιβλίων μου. Απλά προκύπτουν και έχουν άμεση σχέση είτε με την πλοκή είτε με την βασική μου ηρωίδα σε κάθε βιβλίο. Βαριέμαι πολύ τους κοινότοπους τίτλους. Θέλω ο αναγνώστης να ψάχνει να βρει το συσχετισμό του τίτλου με την ιστορία μου…

Πώς νιώθεις που πολλούς αναγνώστες τους ταξίδεψες έστω και για λίγο με τα βιβλία σου, μέσα στην καραντίνα;

Όσα μηνύματα πήρα τους τελευταίους δύο μήνες δεν τα είχα πάρει τον προηγούμενο χρόνο. Ήταν συγκλονιστικό αυτό που γινόταν διότι δεν προλάβαινα να απαντήσω μέσα στην ημέρα σε όλα τα μηνύματα σε Instagram, Facebook, Twitter αλλά και σε e-mail. Βλέποντας τις φωτογραφίες και τα σχόλια των αναγνωστών μου πραγματικά ένιωθα ένα πολύ όμορφο συναίσθημα γνωρίζοντας πως μέσα σ’ αυτό το γενικό κακό που συμβαίνει κάποια άνθρωποι περνούσαν τον καιρό τους ευχάριστα με τα βιβλία μου. Υπήρχαν μηνύματα που με συγκίνησαν ιδιαίτερα και μου έδωσαν δύναμη! Φέτος υπέγραψα κοντά στα 1500 βιβλία με ονομαστική αφιέρωση. Νούμερο που αποτελεί ρεκόρ…

Μιας και το αναφέρεις, πράγματι αυτήν τη φορά έχεις υπογράψει πολλά βιβλία, δίνοντας στους αναγνώστες τη δυνατότητα για μια πιο προσωποποιημένη αφιέρωση. Πώς σκέφτεστε να οργανώσετε αυτό το δύσκολο διάστημα με τις εκδόσεις Διόπτρα την παρουσίαση του νέου βιβλίου σου;

Θα προσαρμοστούμε εννοείται σε αυτά που επιβάλλουν οι νόμοι και οι αρμόδιοι. Από αυτά που ήδη ξέρω δεν θα κάνουμε καμιά εκδήλωση τουλάχιστον μέχρι το τέλος του καλοκαιριού με κόσμο. Έχουμε επικεντρωθεί στην διαδικτυακή παρουσίαση των βιβλίων μου, αλλά και εγώ προσπαθώ μέσα από την επαφή μου με τους αναγνώστες και τους βιβλιοπώλες να επικοινωνήσω τη δουλειά μου. Μετά από 450 εκδηλώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό νομίζω πως μια χρονιά χωρίς εκδηλώσεις μάλλον θα μας ξεκουράσει όλους. Η πρόσκαιρη απόσταση νομίζω θα δυναμώσει τη σχέση μου με τους αναγνώστες.

Εσύ πώς βίωσες όλη αυτήν την περίοδο του εγκλεισμού; Τι ήταν αυτό που σου έλειψε περισσότερο;

Το μόνο πράγμα που μου έλειψε κατά τη διάρκεια της καραντίνας είναι τα ταξίδια διότι εγώ κανονικά αυτή την περίοδο οργώνω στην κυριολεξία την Ελλάδα κάνοντας εκδηλώσεις για τα βιβλία μου. Όμως δεν σου κρύβω ότι όλο αυτό το διάστημα το πέρασα δημιουργικά κάνοντας πολλά και διάφορα πράγματα, από το να επιμεληθώ την Εβόρα όσο καλύτερα μπορώ, να αρθρογραφώ, αλλά και μέχρι να βάψω τα κάγκελα του σπιτιού μου που με περίμεναν εκεί 10 χρόνια να το κάνω. Είναι τεράστια η χαρά να βλέπεις ένα έργο σου να ολοκληρώνεται.

Υπήρξε στιγμή που να φοβήθηκες, ή πιθανότατα και να φοβάσαι όλο αυτό που συμβαίνει λόγω κορονοϊού;

Επειδή διαβάζω και ασχολούμαι πολύ με όλα αυτά τα θέματα είχα μια σχετική ενημέρωση από πριν για την πιθανότητα μιας μελλοντικής πανδημίας. Εννοώ πως πολλοί σοβαροί επιστήμονες μιλούν από καιρό για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αυτό που με φοβίζει περισσότερο είναι η ανθρώπινη φύση και ο τρόπος που θα αντιδρούσαμε όλοι μας και όχι τόσο ο ίδιος ο ιός. Ευτυχώς ο συγκεκριμένος είναι πιο ήπιος σε σχέση με άλλους που παλιότερα ήταν εξαιρετικά φονικοί. Είμαι όμως πεπεισμένος πως ο κόσμος μας από δω και πέρα θα είναι αρκετά διαφορετικός ακόμα και όταν βρεθεί το εμβόλιο για τον συγκεκριμένο ιό. Ήδη οι αλλαγές που έχουν συμβεί θα μας συνοδεύουν από δω και πέρα. Στον τρόπο που επικοινωνούμε, στις σχέσεις, αλλά και στο πώς θα εργαζόμαστε. Κάποιες αλλαγές που θα συνέβαιναν σε 10 χρόνια έγιναν σε 2 μήνες…

Τις τελευταίες μέρες ξεκίνησε και ένα μεγάλο κύμα διαμαρτυρίας από τον καλλιτεχνικό χώρο που πολύ λογικά ζητά οικονομική βοήθεια, δεδομένου ότι οι περισσότερες μορφές τέχνης (θέατρα, κινηματογράφοι, συναυλιακοί χώροι κλπ) παραμένουν και θα παραμείνουν κλειστοί για καιρό ακόμη, αφού οι συναθροίσεις δεν επιτρέπονται στην παρούσα φάση. Ποια η θέση σου απέναντι σε αυτό;

Έχω μάθει να ακούω τους ειδικούς και να τηρώ τους νόμους που επιβάλλουν. Όχι ότι δεν έχω δικιά μου κρίση για κάποια πράγματα, αλλά αν ο καθένας κάνει το μακρύ του και το κοντό του χαθήκαμε. Είναι εξαιρετικά λυπηρό το γεγονός διότι ο χώρος των καλλιτεχνών πλήττεται ιδιαίτερα λόγω της φύσης της δουλειάς. Πιστεύω πως κι εμείς οι καλλιτέχνες θα πρέπει να βρούμε καινούργιους τρόπους να επικοινωνήσουμε τη δουλειά μας μέχρι να περάσει το κακό και να μπούμε σε σχετικά πιο καλούς ρυθμούς. Σε κάθε περίπτωση όμως θα πρέπει να ληφθεί ειδική μέριμνα για όλους τους καλλιτέχνες οι οποίοι βιοπορίζονται από το επάγγελμα τους και δεν είναι χομπίστες. Πώς θα γίνει όμως αυτό σε επαγγέλματα που δεν υπάρχει ο παραμικρός έλεγχος για το τι δηλώνει ο καθένας ότι είναι. Λυπάμαι ειλικρινά για τους πραγματικούς καλλιτέχνες που μπήκαν τούτη την ώρα στην ίδια μοίρα με όλους τους «περαστικούς» από κάποια επαγγέλματα.

Γνωρίζοντας σε χρόνια, ξέρω πως πριν καλά καλά ολοκληρώσεις ένα βιβλίο, έχεις ήδη σκεφτεί το επόμενο. Έχεις ξεκινήσει λοιπόν, και κάτι καινούργιο αυτό το διάστημα;

Πριν από 25 μέρες παρέδωσα την τελευταία επιμέλεια που έκανα στην Έβορα και έδωσα το OK για να φύγει για εκτύπωση. Μετά από μερικές μέρες αποφάσισα ποια θα είναι η επόμενη ιστορία μου η οποία θα είναι βασισμένη σε μια αληθινή ιστορία που οι περισσότεροι γνωρίζουν ένα μικρό κομμάτι της. Στο επίκεντρο ένας άνθρωπος που άφησε το στίγμα του τον προηγούμενο αιώνα στη χώρα μας και όχι μόνο. Είμαι ενθουσιασμένος διότι είχα την τύχη να τον γνωρίσω και να μου αφηγηθεί πολλές από αυτές τις υπέροχες ιστορίες που θα έχει μέσα το βιβλίο. Θα είναι μια ιστορία που θα μοσχομυρίζει Ελλάδα διανύοντας χρονικά όλο τον προηγούμενο αιώνα…

Η πρώτη προγραμματισμένη διαδικτυακή παρουσίαση του βιβλίου είναι προγραμματισμένη για τις 13 Μαΐου μέσα από την σελίδα τον καταστημάτων Public στο Facebook στις 19.00.