Γεια σας…
Είμαι λίγο πριν τα 27. Πριν από σχεδόν δυο χρόνια βγήκα από μια σχέση 5 χρόνων (μόλις 3 μήνες συγκατοίκησης, δίκη μου επιλογή λόγω αφόρητης πίεσης) και πλέον τον τελευταίο ενάμιση χρόνο βρίσκομαι σε μια σχέση που περνάω πολύ όμορφα, μου έχει βγάλει αισθήματα που δεν φανταζόμουν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δεν είναι ακριβώς συγκατοίκηση, μιας κι οι δυο έχουμε το δικό μας χώρο, αλλά μένουμε μαζί κάθε μέρα από την αρχή της σχέσης.
Ο φίλος μου, στα 29, γενικά πιο χαλαρός, δεν ήθελε δεσμεύσεις κι ας του ήρθαν στην πορεία. Θέλει το χώρο του, γενικά θέλει και μαζί και ανεξάρτητοι, που για μένα είναι πολύ εντάξει! Ωστόσο το τελευταίο διάστημα έχω αρχίσει να έχω την επιθυμία για το επόμενο βήμα, ακόμα κι ένα παιδί…
Δεν ξέρω αν με ωθεί η ηλικία και κολλάω στα νούμερα ή αν πρόκειται για πραγματική επιθυμία. Ο φίλος μου κατηγορηματικά μου είπε: “Σε καμία δεκαετία κι αν…” και γενικά για το μέλλον πάντα είναι πολύ χαλαρός…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ούτε εγώ είμαι σίγουρη, αλλά όταν ο άλλος είναι τόσο κατηγορηματικός; Να ζήσω το σήμερα και το πόσο όμορφα περνάμε ελπίζοντας πως σιγά σιγά θα του έρθει η ίδια επιθυμία για παρακάτω ή μήπως πρέπει να φύγω και χάνω χρόνο;
Δώρα
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΕΣΥ ΤΙ ΛΕΣ;
Πες μας τη γνώμη σου, στείλε το σχόλιό σου!
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
Να φύγεις και να πάς πού να βρείς τι; Τόσο εύκολα τους αλλάζεις;
Και αυτο το “χάνω χρόνο” πόσο άκαιρο πλέον… εδω δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει..με κορωναιούς και όλα αυτά. Η ζωή μας εχει αλλάξει. Αν περνάς ωραία με αυτον τον άνθρωπο και συνενοείσαι να μείνεις εκει, σιγά 27 είσαι.
Ο φιλος σου μια χαρα φαινεται να περναει, εσυ τωρα, αβυσσος η ψυχη…
Οταν τα θελω μας δε συμβαδιζουν με τα θελω του αλλου, αφου κανουμε μια σοβαρη συζητηση επι του θεματος δε βλεπω το λογο να παραμενουμε σε μια κατασταση με την ελπιδα οτι ο αλλος θα αλλαξει γνωμη. οι ανθρωποι δεν αλλαζουν τοσο ευκολα ειδικα οταν προκειται για σοβαρα θεματα, οπως η αποκτηση ενος παιδιου ή μη.
Εφόσον ξεκινήσατε να έχετε διαφορετικές ανάγκες για την πορεία της ζωής, θα σου πρότεινα να ακολουθήσεις τα όνειρά σου. Αν θέλεις να κάνεις την δική σου οικογένεια με παιδί, δεν είναι ο,τι καλύτερο να περιμένεις τα 37 “και αν”. Βασικό, το βιολογικό κομμάτι που μπορείς να το αναλύσεις με τον γιατρό σου και να ξέρεις τι σημαίνει προσπάθεια σύλληψης, εγκυμοσύνης κλπ στα 30 και τι στα 40 για τον οργανισμό σου και το οικογενειακό ιστορικό. Επιπλέον, θα αντέξεις να κρατήσεις αυτήν την επιθυμία σου μέχρι / “και αν” αισθανθεί ο σύντροφος σου την ίδια ανάγκη; για να μπεις στην διαδικασία να γράψεις αυτές τις σκέψεις μάλλον έχεις βρει την απάντηση!
Είναι νωρίς ακόμα για να πεις ότι σε πάει πίσω στο θέμα παιδί γιατί μικροί είστε ακόμα αλλά να ξέρεις ότι όποιος τρομάζει τόσο πολύ στην ιδέα δύσκολα αλλάζει γνώμη. Έχω πολλούς φίλους που στη θέα της σοβαρής δέσμευσης(εννοώ παιδί) τρόμαζαν και τελικά ενώ έκαναν πολλές σχέσεις καμία δεν κατέληξε κάπου.
πρωτα θα ξεκαθαρισεις ααν το εννοει αυτο το δεκαετια και εαν …..Θα του πεις πως εσυ θελεις τα επομενα 5 χρονια να κανεις ενα παιδι γιατι και βιολογικα πιο μετα δυσκολευει…..θα τον ρωτησεις εαν σε θεωρει καλη για μητερα του παιδιου του…..Εαν μπορειτε και οικονομικα και πρακτικα να το κανετε …..τι αγωγη και παιδεια θελει να του δωσει ……Τωρα εαν δεις πως ταιριαζετε σε ολα αυτα και ειναι διαλλακτικος με το ποτε και τον αγαπας ολα καλα …..Εαν οχι ,πρεπει να φυγεις χτες …
Oι άνθρωποι δεν είναι αναλώσιμοι και το να νιώθει κανείς ερωτευμένος είναι πολύτιμο.
Τίποτα δεν μπορεί να σού εγγυηθεί ότι θα ξαναερωτευτείς το ίδιο, ούτε μπορούμε να ερωτευόμαστε κατά παραγγελία. Εκτός και αν μπορείς να (ξανα)κάνεις σχέση χωρίς να αισθάνεσαι ερωτευμένη.
Είναι πολύ νέοι ακόμη. θα έρθουν όλα με την ώρα τους. Τον σωστό άνθρωπο είναι δύσκολο να βρείς στις μέρες μας, όχι τα παιδιά.
Οι περισσότεροι άνδρες στα 29 στις μέρες μας, μένουν με τη μαμά τους, δουλεύουν για χαρτζιλίκι, και η σχέση νομίζουν οτι είναι να πιούν καφέ και να κάνουν σεξ.
Ο δεσμός σου φαίνεται αστεράτος. Χαλάρωσε και όλα θα έρθουν.
Για να κάνει κάποιος οικογένεια θα πρέπει:
Να είναι κατάλληλος γ γονέας.
Να μπορει να παρέχει στέγη τροφή περίθαλψη στο παιδί
Να τα πηγαίνουν καλά σαν ζευγάρι.
Ένα από τα απαραίτητα τρία είναι η καλή σχέση. Αν εσύ θέλεις και είσαι έτοιμη ενώ αυτός όχι υπάρχει πρόβλημα. Μην περιμένεις και ούτε είναι σωστό να αλλάξεις την επιθυμία του για το μέλλον της οικογένειας.
Επομένως κάποιος που δεν θέλει δεν ξέρεις πότε και αν θα θελήσει ή αν θα θέλει μαζί σου. Με αυτά που περιγράφεις μου φαίνεται ότι αυτός καθορίζει κατά πολύ τη σχέση. Τα άλλα σχόλια που διαβάζω είναι τραγικά για την αυτοεκτίμησή ενός ατόμου. Βεβαίως και το αν θες οικογένεια και εκείνος Όχι είναι κριτήριο επιλογής! Όταν νιώθουμε ότι δεν υπάρχουν επιλογές έχουμε πιθανότητα κατευθείαν να γίνουμε δεδομένοι. Είναι το νούμερο ένα. Επειδή μου έτυχε και μένα κάτι αντίστοιχο είπα στον αγαπημένο μου εγώ θέλω να κάνω οικογένεια Αν αυτός έχει αποφασίσει ότι δεν θέλει να μου το πει τώρα κ να μη συνεχίσουμε. Γιατί απόφαση για ένα παιδί θα πρέπει να έρθει και από τους δύο όταν όμως ένας από τους δύο έχει αποφασίσει να πάρει μόνος του την απόφαση έχει αμέσως διαχωρίσει τον εαυτό του από τη σχέση. Δεν βλέπει τη σχέση βλέπει τον εαυτό του στο μέλλον χωρίς παιδί και εσύ με παιδί. Καλώς και κανένα πρόβλημα Αν ήταν και στο δικό σου μυαλό έτσι. Αλλά δεν είναι. Για αυτό σκέψου το αν όντως θες να κάνεις οικογένεια. Πολλές κοπέλες μένουν με κάποιον για χρόνια που λέει δεν θέλω οικογένεια και παιδιά χωρίζουν βρίσκει άλλη σε τρεις μήνες κουτσούβελα.