Είμαι 25 και εδώ και 3 χρόνια είχα σχέση με ένα παιδί. Λόγω δουλειάς και απόστασης δεν είχαμε την ευκαιρία να βρισκόμαστε καθημερινά αλλά αυτό δεν μας εμπόδιζε. Γενικά περνούσαμε πολύ όμορφα.

Πριν έναν μήνα περίπου αποφάσισε να μου πει να χωρίσουμε, επειδή είχε χαθεί η επικοινωνία -είμαστε και οι δύο επικεντρωμένοι στις δουλειές μας και κάπου το χάνουμε. Ένιωθε πως δεν έχουμε να δώσουμε κάτι άλλο και πως ήταν ως εκεί.

Εκείνη την περίοδο που ξεκίνησε όλη αυτή “η ρουτίνα” είχα ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας με την μητέρα, το οποίο θεώρησα πως καταλάβαινε αλλά εκείνος μάλλον τα μάζευε μέσα του. Ποτέ δεν έκατσε όμως να μου συζητήσει πως τον απασχολεί κάτι τέτοιο ή πως κάτι βλέπει να μην πηγαίνει καλά, ενώ δεν είχε αλλάξει κάτι στην συμπεριφορά του για να το καταλάβω.

Εκτός από αυτόν τον λόγο, μου έθεσε και ότι θέλει να επικεντρωθεί και στη δουλειά του για το μέλλον και πως αν δώσει βάση εκεί εμένα με χάνει ενώ αν δώσει βάση σε εμάς χάνεται από εκεί. Και μετά έρχεται ο στρατός και θέλει να είναι μόνος του σε αυτό, να μην βγάζει όλη την πίεση και τα νεύρα σε εμένα.

Τον ρώτησα ευθέως αν έχει ξενερώσει και μου είπε πως δεν νιώθει αυτή τη σπίθα που είχαμε αλλά μέσα του νιώθει πως κάτι υπάρχει ακόμα. Ξέρω θα μου πείτε είναι δικαιολογίες όλα και απλά του έχει τελειώσει, αλλά εξακολουθεί να μου στέλνει. Μιλάμε πού και πού, αλλά πολλές φορές η συζήτηση πάει στο σεξτινγκ.

Τις τελευταίες μέρες από τα social media έχω καταλάβει ότι μιλάει με μια άλλη αλλά το μεταξύ μας δεν το κόβει. Τον αγαπάω πάρα πολύ και θέλω πραγματικά να το προσπαθήσω μαζί του. Θεωρώ πως επειδή είναι και στην ηλικία μου δεν ξέρει πως να διαχειριστεί όλα αυτά που έχουν πέσει μαζί ή θέλει χρόνο να ξεπήξει. Αλλά δεν ξέρω τι να κάνω.

Τι πιστεύετε πως θα ήταν καλύτερο για να υπάρξει μια επανασύνδεση;

Θώμη