Μαρία Κίτσου: Ο λόγος που μίλησε για την κατάθλιψη, η τελειομανία και η Λενιώ από τις Άγριες Μέλισσες

Η Μαρία Κίτσου απολαμβάνει στο έπακρο την επαγγελματική της επιτυχία και παρά τις δυσκολίες της εποχής μας, δεν το βάζει κάτω και παραμένει αισιόδοξη. Αυτή την περίοδο, η καταξιωμένη ηθοποιός πρωταγωνιστεί στο Τρίτο Στεφάνι στο θέατρο Παλλάς, ενώ συνεχίζει τη ξέφρενα επιτυχημένη τηλεοπτική της πορεία στις Άγριες Μέλισσες. Η Μαρία Κίτσου, σε ένα διάλειμμα από τις πρόβες και τα πυρετώδη τηλεοπτικά γυρίσματα παραχώρησε συνέντευξη στο Marie Claire και στην Λένα Παπαδημητρίου, όπου μίλησε για τις… ατέλειες της, την κατάθλιψη ενώ αποκάλυψε ποιες συμβουλές των γονιών της δεν ακολούθησε.

Να υποθέσω ότι όλο αυτό το υπερφορτωμένο πρόγραμμα είναι ένα είδος άμυνας σε όλο αυτό που συμβαίνει;

Ναι, μπορεί, το έχω αυτό. Παρόλο που δεν θέλω να ζω για να δουλεύω, μου βγαίνει μια τελειομανία, να ταλαιπωρώ τον εαυτό μου, να τον φτάνω βρε παιδί μου στα άκρα. Δεν είμαι ποτέ ευχαριστημένη. Είναι, μάλιστα, μεγάλη η τηλεόραση που αγόρασα, για να τις βλέπω…

Τις ατέλειές σας;

Κυρίως, τις ατέλειες! Είμαι πολύ ψείρας! Μόλις τελειώσουν οι πρόβες στις 11 το βράδυ, βλέπω το επεισόδιο της ημέρας ή μαζεμένα επεισόδια για να δω τι θα διορθώσω, τι λειτούργησε.

Το θεωρείται δικαιολογημένο να πει κάποιος “μιλάει τώρα και η Κίτσου που έχει δυο δουλειές”;

Γιατί όχι; Ε, και εκεί έγκειται η προσωπική ευθύνη του καθενός, πώς θα πάρει θέση, παρότι είναι εξασφαλισμένος, πως θα πιέσει με όποιον τρόπο μπορεί να εξαλειφθούν οι αδικίες που ταλανίζουν χρόνια τους καλλιτέχνες.

Βέβαια, όλα αυτά προϋπήρχαν της πανδημίας.

Προϋπήρχαν φυσικά. Με τον κορονοϊό, όμως, βγήκαν μπροστά. Και εννοείται ότι τα δεχόμασταν πρώτοι εμείς οι καλλιτέχνες. Εγώ δεν δέχτηκα ποτέ κάτι τέτοιο. Δεν ξέρω αν ήμουν από τους τυχερούς που δεν χρειάστηκε να κάνουν συμβιβασμούς ή αν ήταν έτσι ο χαρακτήρας μου και δεν θα δεχόμουν ποτέ να παίξω αμισθί… Με όποιο τίμημα είχε αυτό βέβαια, έτσι; Ποτέ δεν ήταν η τρέλα μου να παίξω, να φανώ κι ας μη πληρωθώ, και ας δουλεύω στο μπαρ. Φυσικά δούλεψα και σε μπαρ. Το θεωρώ απόλυτα δικαιολογημένο να μου πουν “τι μιλάς και εσύ που έχεις δυο δουλειές;”. Αλλά φροντίζω να παίρνω θέση στα πράγματα, ναι, υπάρχει μαύρη εργασία, ανέκαθεν υπήρχε, τώρα τι κάνουμε… είναι υποκρισία.

Κάποιοι διάσημοι πάντως, έχουν φτάσει να εξαργυρώνουν τα ψυχικά τραύματά τους, να κάνουν την ευθραστότητά τους σημαία…

Και με αυτό διαφωνώ. Εγώ, ας πούμε, μίλησα γι’ αυτό γιατί είχα τεράστια ανάγκη να βοηθήσω νέα παιδιά ή ενήλικες που περνούν αυτό το πράγμα. Αν σας πω πόσα μηνύματα παίρνω ακόμη και σήμερα στο Instagram για αυτό! Με ρωτάνε “τι να κάνω, πες μου, νιώθω αυτό, δεν έχω μιλήσει σε κανένα, εσύ πως βοηθήθηκες;” Και εκεί λέω “τι καλά που έκανα και μίλησα!”. Το θεωρώ, βέβαια, άκυρο να με ρωτάνε μετά οι πάντες. Είπα ό,τι είχα να πω. Σημασία έχει ότι είτε το ξέρει είτε όχι, το 90% της Ελλάδας έχει κατάθλιψη. Τουλάχιστον ας το παραδεχόμασταν να ζητάγαμε βοήθεια, να τέλειωνε το θέμα. Αυτή η νηπενθής, όπως είπατε, εποχή σήμερα είναι πολύ χειρότερη. Γιατί σου βγαίνει αλλού μετά, Σε βία, οργή, σε άλλα συμπλέγματα.

Πείτε μου ένα κομμάτι σοφίας που σας έχουν αφήσει οι γονείς σας

Το να μην κάνω υποχωρήσεις, να είμαι περήφανη. Το έκαναν, βέβαια, σε υπερβολικό βαθμό, να μη ζητάς βοήθεια από κανέναν. Όμως, ήταν και οι δύο πολύ μοναχικοί άνθρωποι. Ο πατέρας μου έλεγε “ο λύκος έχει το λαιμό του χοντρό γιατί είναι μόνος του”. Εγώ φυσικά τα έχω διηθήσει όλα αυτά. Και έχω μάθει να ζητάω και βοήθεια, όταν δεν τα καταφέρνω μόνη μου. Και θα παρότρυνα όλο τον κόσμο να το κάνει. Να αφήσουν κατά μέρος τον εγωισμό τους. Γιατί δύο άνθρωποι είναι καλύτερα από ένας, δέκα είναι καλύτερα από δύο.Η περηφάνια δεν χάνεται. Ίσα ίσα έτσι τη διατηρείς. Όταν δεν ζητάς βοήθεια είναι που φτάνεις στο τέλος να χάνεις την αξιοπρέπειά σου.