Γράμμα από ένα δάσκαλο για το άνοιγμα των σχολείων μέσα στην πανδημία

Ένας δάσκαλος από τη Θεσσαλονίκη, ο Μπάμπης Τραπεζανλίδης, βάζει τις σκέψεις του στο χαρτί και στέλνει ένα γράμμα σε γονείς και μαθητές με αφορμή όσα βιώνουν μαθητές γονείς και εκπαιδευτικοί στην πανδημία του κορονοϊού

Ο μαθητής ακούει το ξυπνητήρι να χτυπάει και αναρωτιέται αν είναι Σεπτέμβρης και πρέπει να φορέσει τα καλά του ρούχα για τον καθιερωμένο Αγιασμό ή αν είναι η συνέχεια της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης και πρέπει να σηκωθεί στο γραφείο του δωματίου του για τη σύνδεση στην οθόνη του υπολογιστή του. Τελικά, τίποτα από τα δύο.

Ιανουάριος 2021, η επανεκκίνηση. Ο μαθητής αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να επιστρέψει στο σχολείο, δηλαδή στην κανονικότητα. Άραγε, όμως, είναι τόσο απλό για την ψυχολογία ενός παιδιού; Ο δρόμος προς το σχολείο παραμένει ίδιος, το αυτοκίνητο του γονέα ή το σχολικό λεωφορείο δεν έχουν αλλάξει χρώματα και τα καθίσματα παραμένουν πιστά στη θέση τους. Γιατί, λοιπόν, να μας προβληματίζει αυτό το “start” που ξαφνικά πρέπει να πατηθεί στη σχολική ζωή;

Ο επόπτης στην είσοδο του σχολείου χαμογελάει και ο μαθητής νιώθει πως περνά τη σωστή πύλη με τη σωστή κατεύθυνση προς τον δρόμο που οδηγεί στην τάξη του. Είναι έτσι όμως; Το κτίριο είναι εκεί, αλλά λείπουν οι αγκαλιές, λείπει το χαμόγελο στο πρόσωπο, κρυμμένο πίσω από ένα μικρό πανί. Ίσως το κρεβάτι του, η ζεστασιά του σπιτιού, το ζεστό γάλα και το όμορφο πρωινό που ετοίμαζε η μητέρα στο σπίτι να ήταν τα εφόδια της ΝΕΑΣ κανονικότητας γι΄ αυτόν. Μήπως τελικά πατάμε “pause” στη σχολική ζωή;

Ο φόβος και το άγχος βιώνονται όλο αυτό το διάστημα όχι μόνο από τους ενήλικες, αλλά και από τα ίδια τα παιδιά. Μέσα στους στόχους μας, πλέον, δεν πρέπει να είναι μόνο η δική μας αισιόδοξη ματιά στη συνέχεια της ζωής, αλλά και η βοήθεια στην προσαρμογή των μαθητών στις νέες συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί. Η απόκτηση των απαραίτητων εφοδίων που θα οριοθετήσουν τους στόχους για καλύτερη ζωή οι μαθητές είναι επιτακτική ανάγκη του σχολείου όσο ποτέ άλλοτε.
Κλείνοντας, νομίζω πως σήμερα φανερώνονται ξεκάθαρα οι ρόλοι που έχει ένας δάσκαλος μέσα στην τάξη. Γονέας, ψυχολόγος, εκπαιδευτικός, φίλος, εμψυχωτής είναι μερικές «μάσκες» που φοράει ο δάσκαλος, όχι όμως για να προστατευτεί από τον φονικό ιό, αλλά για να προστατέψει τις ψυχές των παιδιών του!

Καλή δύναμη σε όλους τους εκπαιδευτικούς για το σπουδαίο έργο τους, που και αυτό αξίζει το χειροκρότημα.
Καλή επανεκκίνηση σε όλους τους μικρούς μας μαθητές, που κι αυτοί αξίζουν το χειροκρότημα.

Μπάμπης Τραπεζανλίδης
Δάσκαλος του Κολεγίου ΔΕΛΑΣΑΛ