Σε αγαπώ και με αγαπάς… αλλά πρέπει να χωρίσουμε!

Είναι μερικές φορές που η αγάπη δεν αρκεί. Οι σιωπές είναι έντονες, οι προσδοκίες εξαφανισμένες και η απόλαυση μηδενική. Τον αγαπάς, σε αγαπάει, αλλά η σχέση έχει φτάσει σε αδιέξοδο. Η ψυχοθεραπεύτρια Μαρίνα Μόσχα γράφει για εκείνες τις σχέσεις που δεν περνάς καλά και ο χωρισμός μοιάζει μονόδρομος, κι ας υπάρχουν συναισθήματα.

Πόσες φορές σκέφτηκες ότι δεν περνάτε καλά πλέον μαζί; Πόσες φορές σκέφτηκες πως κάθεστε δίπλα ο ένας στον άλλον αλλά δεν έχετε τίποτα να πείτε; Πόσες φορές ένιωσες ότι “δεν πάει άλλο” αλλά μετά το κατάπιες; Σκέφτηκες ίσως πως έφτασε η ώρα να πείτε αντίο;

Μπορεί στο μυαλό μας να έχουμε πως θα το καταλάβουμε όταν έρθει εκείνη η ώρα και θα χωρίσουμε φιλικά. Ακόμα και το αντίθετο, όπου θα τσακωθούμε και θα το διαλύσουμε! Αν όμως συγκατοικούμε και δεν συμβαίνει ούτε το ένα, ούτε το άλλο; Τι κάνουμε τότε; Πως θα ξέρω να διαβάσω τα σημάδια;

Πρώτα από όλα, μην ξεχνάμε πως κάνουμε μία σχέση για να περνάμε καλά. Αν δεν νιώθουμε έτσι ή αν η σχέση δεν μας ικανοποιεί, προφανώς βαδίζει προς τη λήξη της -αν δεν έχει ήδη λήξη!

-Νιώθω ότι δεν μας κρατάει κάτι πια μαζί: Δεν έχουμε να μοιραστούμε τίποτα, είναι σαν ο καθένας να είναι στον κόσμο του!

-Απλώνεται αμηχανία και σιωπή ανάμεσά μας: Αυτή η περίεργη ατμόσφαιρα, που ενώ αισθάνεσαι πως κάτι δεν πάει καλά, σαν κάτι να σε κρατάει και να μην θέλεις να το θίξεις, σαν να μην μπορείς να μιλήσεις για αυτήν τη βαριά αμήχανη και πνιγηρή ατμόσφαιρα!

-Δεν μιλάμε: Ναι, δεν μιλάμε πια… Ο καθένας αγκαλιά με το κινητό του, το τάμπλετ, κρυβόμαστε πίσω από δικαιολογίες του στυλ: “πρέπει να απαντήσω…” ή σχολιάζουμε μόνο τα τυπικά και απαραίτητα.

-Βαριέμαι μαζί σου: Δεν περνάω καλά πια μαζί σου! Προσπαθώ να βρω τι κάναμε και περνούσαμε όμορφα, γιατί είχαμε πολλές όμορες στιγμές… Σαν να έχουν όλα χαθεί. Αλλά και να φέρω κάποια στο μυαλό μου, νιώθω πως δεν είναι το ίδιο τώρα πια, αποδομώ!

-Προτιμώ να βρεθώ …μακριά σου! Εγώ που δεν άντεχα στην ιδέα να είμαστε χώρια! Εγώ που δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από δίπλα σου και εσύ με κορόιδευες για αυτό, άσχετα αν έκανες και εσύ το ίδιο!

-Ψάχνω μάταια την μαγεία! Προσπάθησα να βάλω προχθές τα ρούχα που σου άρεσαν και σε …άναβαν! Να φτιάξουμε μαζί το αγαπημένο μας φαγητό, να ακούσουμε την μουσική που λατρεύουμε, χορεύαμε και γελούσαμε αλλά… τίποτα! Σαν να μας κρατά μακριά ένας αόρατος ψυχρός συναισθηματικός τοίχος!

-Σκέφτομαι τα μελλοντικά μας όνειρα: έχουν απλά ξεθωριάσει…

-Δεν θέλω να προσπαθήσω άλλο πια… είναι χαμένος χρόνος! Άλλωστε, δοκίμασα, δοκιμάσαμε σχεδόν τα πάντα! Δεν έχω τη διάθεση πλέον!

Τρόμαξα όταν σκέφτηκα πως ίσως μένουμε μαζί γιατί απλά, κανείς από τους δυο μας δεν έχει τη δύναμη να κάνει μία νέα αρχή! Σαν να είμαστε δεμένοι με τα δεσμά του φόβου για το άγνωστο. Είμαστε πλέον μόνο συγκάτοικοι ή και φίλοι, όχι όμως και εραστές! Έχουμε χάσει τη μαγεία, τον ερωτισμό, το πάθος! Σε αγαπώ και με αγαπάς αλλά με έναν διαφορετικό τρόπο. Νομίζω ότι καταλαβαίνεις τι σου λέω… Σαν να σε βλέπω να κουνάς το κεφάλι, συμφωνώντας σε όλα αυτά τα ανείπωτα μεταξύ μας λόγια!