Πόσο επηρεάζεται η επιλογή συντρόφου από τον μπαμπά μας;

Αν έχεις κάνει ψυχοθεραπεία, θα γνωρίζεις ήδη πως το σήμερά μας, η προσωπικότητά μας, οι επιλογές μας, η συμπεριφορά μας εξαρτάται κατά πολύ από τους γονείς μας και πώς επηρεαστήκαμε από εκείνους στην παιδική ηλικία. Η ψυχοθεραπεύτρια Μαρίνα Μόσχα γράφει για το πώς επηρεάζει η σχέση με τον μπαμπά μας την επιλογή συντρόφου. Πώς ο χαρακτήρας που μας μεγάλωσε μας οδηγεί σε συγκεκριμένους τύπους αντρών. Ο λόγος στην ειδικό…

Αρκετές συζητήσεις γίνονται γύρω από τον τρόπο που επιλέγουμε σύντροφο, γυναίκες και άνδρες. Στις ανδρικές επιλογές θα αναφερθούμε άλλη φορά, σήμερα θα επικεντρωθώ στις γυναικείες επιλογές.

Υπάρχει η θεωρία ότι το κορίτσι από μικρό θαυμάζει και ερωτεύεται τον πατέρα του, ο οποίος αποτελεί και το ανδρικό πρότυπο. Αρκετές έρευνες λοιπόν υποστηρίζουν την γυναικεία τάση επιλογής συντρόφου με κοινά χαρακτηριστικά με τον πατέρα. Κάτι που συμβαίνει χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε.

Βέβαια, ασφαλώς σχετίζεται και με την πατρική εικόνα μέσα από τα δικά μας μάτια. Η εικόνα αυτή θα λειτουργήσει ως παράδειγμα προς μίμηση ή αποφυγή, θα μας παγιδέψει και θα μας εγκλωβίσει σε ένα ατέρμονο κυνήγι του “σωστού και καλού” συντρόφου, σε πιθανές λάθος επιλογές ή ακόμη και στην αναζήτηση του “τέλειου”. Και όλα αυτά επειδή ο πατέρας, ο μπαμπάς μας είναι ο πρώτος άνδρας που γνωρίσαμε στη ζωή μας, από εκείνον μάθαμε να σχετιζόμαστε με το αντίθετο φύλο, εκείνος μας έδινε σημασία και μας έκανε τα χατίρια ή αντίθετα μας …αγνοούσε, εκείνος ήταν “πιστός” ή “άπιστος” στη σχέση κ.λ.π.

Ας δούμε τύπους σχέσης που είχαμε μαζί του και πιθανά επηρέασαν τις σημερινές επιλογές μας
-Ο τρυφερός μπαμπάς: μία φροντιστική, εκφραστική και δοτική συναισθηματικά και υλικά σχέση. Μία “γεμάτη σχέση” συνήθως βοηθά στην δημιουργία αρμονικών σχέσεων.

-Ο μπαμπάς στο βάθρο του: Όσο πιο ψηλά τον είχαμε, όσο τον κοιτάζαμε από χαμηλά, την μυθοποιημένη εικόνα του, τόσο πιο πιθανό είναι να αισθανόμαστε έλλειμα στη συναισθηματική μας ζωή, εφόσον κανείς άλλος άνδρας δεν θα είναι τόσο τέλειος όσο εκείνος!

-Ο απών μπαμπάς: Αν έλαμπε ο μπαμπάς μας δια της …απουσίας του, είναι πιθανό να ψάχνουμε την αποδοχή και την αγάπη που νιώθουμε πως δεν πήραμε. Γενικότερα η αναζήτηση συντρόφου να γίνεται με λάθος κριτήρια ή να κάνουμε και πολλές υποχωρήσεις, εφόσον πεποίθησή μας είναι πως δεν θα μας αγαπήσει κανείς. Δεν το έκανε ο πρώτος και σημαντικός άνδρας της ζωής μας, δεν ασχολήθηκε μαζί μας, άρα ίσως να μην αξίζουμε την αγάπη και την αποδοχή! Για παράδειγμα, επιλέγουμε άνδρες που “δεν είναι διαθέσιμοι” για εμάς, είναι παρόντες – απόντες.

-Ο ανασφαλής μπαμπάς: Εδώ “χωράει” πολλά μέσα, καθώς από τη μία έχει να κάνει με έναν ανασφαλή πατέρα ως προς τον εαυτό του, που μπορεί να είχε χαμηλή αυτοεκτίμηση, να ήταν ζηλότυπος, μη διεκδικητικός κ.λ.π. Θα μείνω περισσότερο όμως στην ανασφάλεια που έδινε σε εμάς στην παιδική μας ηλικία και στην αποδοχή. Το κάθε παιδί έχει ανάγκη να νιώθει ασφάλεια, αν δεν την έχει εισπράξει, τότε πιθανά θα γίνει ένας ανασφαλής ενήλικας που θα προσπαθεί να “κλείσει” τα κενά, επιλέγοντας για παράδειγμα άνδρες που ενισχύουν αυτήν την ανασφάλεια.

-Ο μπαμπάς που υποτιμάει τους άλλους γύρω του, πιθανά και εμάς κάνοντάς μας να νιώθουμε μία αίσθηση αδυναμίας. Παράδειγμα, αν θεωρούσε πως οι γυναίκες είναι υποδεέστερες, ελαττωματικές, αδύναμες, καταλαβαίνουμε εύκολα πως γαλουχηθήκαμε αλλά και πως επηρεάζει η θεώρηση αυτή τις σχέσεις μας, κάνοντάς τες εξαρτητικές, παθητικές, σχέσεις υποταγής στο ανδρικό φύλο.

-Ο ελεγκτικός μπαμπάς: Συνήθως συνοδεύεται από στοιχεία επίκρισης, αυταρχικότητας και αυστηρότητας. Πρόκειται για μία συμπεριφορά που δεν μας επιτρέπει να αναπτύξουμε την δική μας προσωπικότητα εφόσον η κριτική ήταν το κυρίαρχο στοιχείο! Πιθανά επιλέγουμε άνδρες με ανάλογη συμπεριφορά, θα λειτουργούν ως “η συνέχειά του”.

-Αν ο πατέρας …μας εγκατέλειψε, η αίσθηση της απόρριψης κάποιες φορές ενδεχομένως φαντάζει πολύ πιο μεγάλη και σκληρή. Δεν είναι τυχαίος ο φόβος της εγκατάλειψης από τον σύντροφο ή η ζήλια ότι θα μας αφήσει για κάποιαν άλλη. Είναι σαν να φοβόμαστε ότι η ιστορία θα επαναληφθεί, ότι δεν μπορούμε να αγαπηθούμε ή γεμίζουμε ενοχές πιστεύοντας πως κάτι κάνουμε λάθος και ο άλλος δεν μπορεί να μας αγαπήσει, τον διώχνουμε μακριά.

-Αν τέλος, ο μπαμπάς μας δεν υπήρξε στη ζωή μας επειδή πέθανε, το κενό που δημιούργησε η απουσία του παρέμενε και ίσως το γέμιζε λίγο η ζήλια για τα άλλα παιδιά που είχαν τον πατέρα τους. Η συναισθηματική αστάθεια και η θολή εικόνα γύρω από το πατρικό πρότυπο ίσως οδηγεί σε αίσθηση αδυναμίας κάποιες φορές, οδηγώντας σε σχέσεις με άνδρες που πιστεύουμε πως θα μας προστατέψουν με την ζεστή αγκαλιά και το πρόσφορο συναίσθημα, με τα χρήματα και τα υλικά αγαθά, με την τρυφερότητα και την προσοχή τους στο άτομό μας, θέλουμε να νιώθουμε το κέντρο του κόσμου τους!

Βέβαια, σε όλα τα παραπάνω υπάρχουν εξαιρέσεις καθώς υπάρχουν και άλλα στοιχεία και επιρροές που εμπλέκονται στην επιλογή συντρόφου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που κάποιες φορές αναρωτιόμαστε πόσο αντίθετος είναι ο σύντροφός μας με τον …μπαμπά μας!