Τέμπη: Συγκινεί ο πατέρας της 19χρονης Αναστασίας Παπαγγελή – «Έβαλα στο τρένο ένα λουλούδι και μου έφεραν ένα άσπρο κουτί»

Ο πόνος για τις οικογένειες των 57 ψυχών που χάθηκαν τόσο άδικα στο δυστύχημα στα Τέμπη, παραμένει αβάσταχτος με τις ιστορίες και τα λόγια των συγγενών τους να συγκινούν τους πάντες.

Στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου, T-Live μίλησε ο πατέρας της 19χρονης Αναστασίας Παπαγγελή, της νεαρής κοπέλας που επέβαινε στο τρένο και βρήκε τραγικό θάνατο κατά τη μοιραία σύγκρουση. «Σκέφτομαι τι θα μπορούσε να είχε γίνει για να μπορούσε να αποφευχθεί αυτό που συνέβη. Τα γιατί και τα αν, είναι που μας βασανίζουν. Προσπαθούμε να ισορροπήσουμε» ανέφερε αρχικά ο πατέρας της 19χρονης Αναστασίας.

«Είχα κατέβει να μας δει το τριήμερο. Πήγε στην Πάτρα στο καρναβάλι με τις φίλες της, πέρασε πάρα πολύ ωραία. Ήρθε με το λεωφορείο την Τρίτη το μεσημέρι και από εκεί την πήγε η μητέρα με την αδερφή της στον σταθμό Λαρίσης και την έβαλαν στο τρένο για Θεσσαλονίκη… Έβλεπα τηλεόραση και μου ήρθε μια ενημέρωση στο τηλέφωνο ότι συγκρούστηκαν αμαξοστοιχίες στα Τέμπη.

Αμέσως, από διαίσθηση, κατάλαβα ότι κάτι συμβαίνει με την Αναστασία και άρχισα να την παίρνω τηλέφωνο. Δεν απαντούσε. Πήρα την αδελφή της στη Θεσσαλονίκη για να την παίρνει και εκείνη, οι άλλες δυο μικρές μου κόρες κοιμόντουσαν. Μετά από λίγα λεπτά μου ήρθε δεύτερη ενημέρωση ότι επιβατική αμαξοστοιχία που ανέβαινε και εμπορική που κατέβαινε συγκρούστηκαν. Ξύπνησα αμέσως τη γυναίκα μου, ντυθήκαμε και φύγαμε να πάμε στη Λάρισα» περιέγραψε ο πατέρας του άτυχου κοριτσιού για τον τρόπο με τον οποίο έμαθε για τη σύγκρουση των δυο αμαξοστοιχιών.

Στη συνέχεια, ο πατέρας της 19χρονης Αναστασίας ανέφερε: «Φτάσαμε στο Πανεπιστημιακό. Είχαν ήδη δημιουργήσει έναν κατάλογο με τους νοσηλευόμενους. Δεν ήταν εκεί η Αναστασία. Φύγαμε από εκεί, πήγαμε στο Κρατικό, ούτε εκεί ήταν. Πηγαίναμε από το ένα νοσοκομείο στο άλλο προσπαθώντας και ελπίζοντας ότι το όνομά της θα είναι μέσα σε αυτή τη λίστα γιατί προφανώς αυτοί που φτάσανε πρώτοι ήταν και οι πιο ελαφρά τραυματισμένοι. Δεν ήταν όμως. Αυτό κράτησε όλη τη μέρα… Την επόμενη μέρα, πάλι μια από τα ίδια».

«Έχω τέσσερα παιδιά, και τα τέσσερα κορίτσια. Η Αναστασία ήταν η δευτερότοκη. Ένα αγγελούδι. Ένα παιδί με πολλά χαρίσματα, πολύ ευγενική ψυχή, με πολλά όνειρα. Μιλούσε Γερμανικά, Αγγλικά. Ήταν πολύ ευχαριστημένη που είχε μπει στο Πανεπιστήμιο, είχε πάει καλά στην εξεταστική. Είχε αρχίσει να δημιουργεί φιλίες εκεί, γιατί στην αρχή δεν είχε φίλους εκεί, οι φίλες της ήταν στην Αθήνα. Ήταν πολύ αισιόδοξη. Ήθελε να τελειώσει τη Γεωπονική και να πάει για μεταπτυχιακό στην Ολλανδία…. Όλα αυτά σταμάτησαν στις 23.23 το βράδυ της Τρίτης» είπε για την κόρη του.

«Τους έβαλα στο τρένο το λουλούδι της Άνοιξης, το δροσερό αέρα, τα νιάτα, τη ζωή και μου έφεραν πίσω ένα άσπρο κουτί και μια τσάντα με τα παπουτσάκια της» πρόσθεσε.

«Ποια είναι δικαίωση; Να μου δώσουν χρήματα: Να πάνε φυλακή 2-3 εργαζόμενοι; Δεν είναι δικαίωση αυτό. Η δικαίωση θα είναι να μη ξανασυμβεί αυτό ποτέ…Αυτή την κουλτούρα που είχαμε τόσα χρόνια πρέπει να θάψουμε, όχι τα παιδιά μας» κατέληξε ο πατέρας του αδικοχαμένου κοριτσιού.