Σπύρος Σαραφιανός για Γιώργο Κιμούλη: «Στην περίπτωσή του έγινε η τρίχα τριχιά»

Για τον τρόπο που λειτούργησε το #metoo στον χώρο του θεάτρου μίλησε ο Σπύρος Σαραφιανός στο περιοδικό “Λοιπόν” και τον δημοσιογράφο Ανδρέα Θεοδώρου.

Ο Σπύρος Σαραφιανός ανέφερε πως στην περίπτωση του Γιώργου Κιμούλη ακούστηκαν αρκετές υπερβολές, μίλησε για τη δική του εμπειρία από τη συνεργασία με τον Πέτρο Φιλιππίδη και καταδίκασε κάθε μορφή βίας.

Το #metoo ήταν μια ευκαιρία για κάθαρση στον χώρο του θεάτρου;

Το #metoo σαφώς ήταν κάτι θετικό, αλλά ταυτόχρονα θεωρώ πως σε κάποιες περιπτώσεις ήταν ευκαιρία να εκδικηθούν κάποιοι για κάποια πράγματα. Θεωρώ πως η περίπτωση του Γιώργου Κιμούλη είναι μια από αυτές. Το ότι μπορεί να έχουμε μια άσχημη συμπεριφορά είναι κατακριτέο και δεν πρέπει να επαναλαμβάνεται.

Λόγω όμως μιας έκρηξης- που μέσα στο θέατρο, ευτυχώς ή δυστυχώς πολλές φορές συμβαίνει-, δεν πρέπει να προσπαθούμε να καταστρέψουμε του άλλου την καριέρα και τη ζωή. Από εκεί και πέρα σαφώς θα παίξει ρόλο το #metoo και οι συμπεριφορές όλων μας πρέπει να είναι τέτοιες που να αρμόζουν και να μην προσβάλλουν ανθρώπους.

Θεωρείτε πως στην περίπτωση του Γιώργου Κιμούλη μπορεί να ακούστηκαν υπερβολές;
Νομίζω ναι. Και υπερβολές και η τρίχα έγινε τριχιά. Για σεξουαλικές υποθέσεις ως μέσον επιβολής εξουσίας είμαι κάθετος και πρέπει να πατάσσονται. Είτε βιασμοί λέγονται, είτε παρενοχλήσεις, είτε όπως αλλιώς λέγονται, εκείνη την ώρα πρέπει να κόβεται το κεφάλι αυτουνού που το τολμάει αυτό το πράγμα.

Από εδώ και μπρος το #metoo να γίνει η αφορμή να μην περιμένουμε δέκα χρόνια για να καταγγείλουμε κάποιον. Να το καταγγέλλουμε εκείνη την ώρα και να μην φοβόμαστε κανέναν. Από εκεί και πέρα όλοι μας, μην υποκρινόμαστε, κάποια στιγμή στη ζωή μας, μπορεί υπό πίεση, ενδέχεται να βγάλουμε τα νεύρα μας, να γίνουμε άδικοι και να προσβάλλουμε τον άλλον. Μετά όμως δίνουμε αμοιβαίες εξηγήσεις, ζητάμε συγγνώμη και περνάει ο καιρός τα σβήνει αυτά και τελειώνει εκεί.

Εσείς είχατε συνεργαστεί με τον Πέτρο Φιλιππίδη, γνωρίζατε ότι μπορεί να ξεπερνάει κάποια όρια;

Τον Πέτρο Φιλιππίδη τον ήξερα σε επίπεδο συναδέλφου. Δεν είχαμε δουλέψει ποτέ μαζί. Θεωρώ ότι ο Πέτρος ήταν ένας δύσκολος άνθρωπος, αλαζόνας και εν πολλοίς καλαμοκαβαλάρης. Όλο αυτό το πράγμα έβγαινε στη δουλειά του ως ένας πολύ δύσκολος συνεργάτης κλπ. Αυτό το άκουγα, το ήξερα. Από εκεί και πέρα τα υπόλοιπα δεν τα γνωρίζω και δεν μπορώ να πάρω θέση.

Για τους ανθρώπους αυτούς που μίλησε η δικαιοσύνη, το θέατρο τελείωσε;

Για την περίπτωση του Πέτρου Φιλιππίδη δεν ξέρω, γιατί ένα μέρος είναι η δικαιοσύνη ως θεσμός που επιβάλλει την ποινή ανάλογα με το αδίκημα, αλλά το χειρότερο από όλα είναι η κοινωνική κατακραυγή. Και η ποινή που επιβάλλεται κοινωνικά ούτε παραγράφεται ούτε αντιμετωπίζεται.

Εγώ πολλές φορές σκέφτομαι αν ήμουν στη θέση του Φιλιππίδη πως θα ήταν να μην μπορώ να πάω ούτε στο περίπτερο. Έχει επιβληθεί η κοινωνική ποινή και αυτή είναι πάρα πολύ μεγάλη και δεν ξέρω αν μπορεί ποτέ να αμβλυνθεί. Καλά δεν μιλάω για τον Λιγνάδη εντάξει. Είναι τόσο απεχθή αυτά για τα οποία καταγγέλλονται και τα αδικήματα που έχουν καταδικαστεί που σιχαίνομαι να μιλάω.