Αντώνης Κατσαρός: Συγκινεί με την εξομολόγησή του για τον Γιάννη Ιωαννίδη – «Ερχόταν στην εντατική κάθε πρωί και βράδυ»

Απέραντη θλίψη έχει προκαλέσει στον χώρο του ελληνικού αθλητισμού – και όχι μόνο – ο θάνατος του Γιάννη Ιωαννίδη.

Ο «ξανθός» του ελληνικού μπάσκετ, όπως τον αποκαλούσαν, έφυγε από τη ζωή την Τετάρτη 4/10 σε ηλικία 78 ετών. Ο Γιάννης Ιωαννίδης, τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε αρκετά προβλήματα υγείας, τα οποία τελικά δεν κατάφερε να ξεπεράσει. Η είδηση του θανάτου του σκόρπισε θλίψη στον αθλητικό κόσμο.

Σήμερα, 5/10 συγγενείς και φίλοι καθώς και άνθρωποι που τον αγάπησαν μέσα από την αθλητική του πορεία, βρέθηκαν στον Άγιο Ιωάννη Βούλας προκειμένου να αποχαιρετήσουν τον Γιάννη Ιωαννίδη, η ταφή του οποίου θα γίνει αύριο 6/10 στη Θεσσαλονίκη.

Ο αθλητικός δημοσιογράφος, Αντώνης Κατσάρος, ο οποίος γνωριζόταν με τον Γιάννη Ιωαννίδη από τον χώρο του μπάσκετ,  μίλησε στο μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων του Mega και μοιράστηκε μια άγνωστη ιστορία που τον συνέδεε με τον σπουδαίο προπονητή.

«Ο άνθρωπος που έμεινε στην επαγγελματική του προπονητική διαδρομή για τα έντονα χαρακτηριστικά τους, τις ισχυρές απόψεις τους, όπου πολλές φορές οι συνεργάτες του του έλεγαν πως δεν τον άντεχαν. Εκείνος όμως, ήταν δίκαιος και πολύ καλός στην δουλειά του. Έκρυβε καλά μια πολύ συναισθηματική του πλευρά, ανθρώπινη, όχι για τα μάτια του κόσμου αλλά εκεί που θεωρούσε ότι άξιζε τον κόπο», είπε αρχικά ο Αντώνης Κατσαρός. 

Στη συνέχεια, ο Αντώνης Κατσαρός είπε: «Είχα ένα πολύ σοβαρό ατύχημα το 2001 και θα μπορούσα μετά από αυτό να μην είμαι εδώ τώρα. Ήρθε μια στιγμή που οι δικοί μου άνθρωποι χρειάστηκε να με στηρίξουν στην εντατική και μάλιστα σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Ο ίδιος χωρίς να έχουμε κάτι παραπάνω από επαγγελματική σχέση, ήταν εκεί κάθε μέρα πρωί βράδυ, περισσότερες ώρες από κάθε άλλον φίλο μου, συμπαραστεκόταν στους συγγενείς μου και στους φίλους μου».

Όταν λοιπόν τελείωσε όλη αυτή η ιστορία και ήρθε να με επισκεφθεί στο πατρικό μου μαζί με τους γονείς μου και τα αδέλφια μου τον ρώτησα με δισταγμό “τι συμβαίνει; Πως και τόση αγάπη διάχυτη; Και μου απάντησε “άξιζε να ζεις, είσαι καλός άνθρωπος και οι καλοί άνθρωποι πρέπει να ζούνε ανάμεσά μας. Μου άνοιξε την ψυχή του, μου έδωσε το δικαίωμα να τους τηλεφωνώ όποτε ήθελα. Θέλω να πω ότι κάποιο άνθρωποι έχουν τους δικούς τους παραδείσους πολύ καλά κρυμμένους.