«Μαμά, άσε με πια» – Τα παιδιά σου μεγαλώνουν, αλλά εσύ δεν λες να το καταλάβεις

Ήταν μια σταλιά, τα τάιζες, τα έντυνες, τα έβαζες για ύπνο, τους έπλενες τα δόντια. Και ξαφνικά, έχουν άποψη για το τι θα φορέσουν, φτιάχνουν μόνοι τους τοστ (καλά, το αφήνουν εκεί που το έφτιαξαν, αλλά το φτιάχνουν), θέλουν να πηγαίνουν μόνα τους στο σχολείο και -κράτα την αναπνοή σου-  δε θέλουν να τους κρατάς το χέρι μπροστά στους φίλους τους.

Κι όμως, όσο κι αν έχουν μεγαλώσει, εσύ ακόμα τους φέρεσαι σαν να είναι νήπια. Έχεις περάσει μια δεκαεία να φροντίζεις και να προλαβαίνεις τις ανάγκες τους, και τώρα ξαφνικά πρέπει να τους αφήσεις να κάνουν πράγματα μόνα τους; Μα ποιος θα τους βάλει την κρέμα αν βγάλουν έκζεμα; Ας δούμε μερικά ξεκάθαρα σημάδια ότι το παιδί σου δεν είναι πια τόσο μικρό… αλλά εσύ δεν το έχεις καταλάβει ακόμα.

“Μην τρέχεις, θα πέσεις!” – Σε ηλικία 12 ετών;

Πας μια βόλτα, και το παιδί αρχίζει να τρέχει προς την παιδική χαρά. Το πρώτο σου ένστικτο; «ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΙΣ! ΘΑ ΠΕΣΕΙΣ»! Γιατί φυσικά, στα δικά σου μάτια είναι ακόμα τριών χρονών, με τα μικρά του ποδαράκια να μπλέκονται μεταξύ τους. Μόνο που τώρα έχει πόδια μαραθωνοδρόμου, παπούτσια που απορροφούν τους κραδασμούς και ανακλαστικά που ούτε εσύ δεν έχεις πια.

Πραγματικότητα: Αν πέσει, θα σηκωθεί μόνο του. Αν δε σηκωθεί, δε θα πάει ποτέ να παίξει ποδόσφαιρο με τους φίλους του. Αν πάλι σηκωθεί και σε κοιτάξει, θα προσπαθεί να δει αν θα πανικοβληθείς. Αν δεν αντιδράσεις, μάλλον δε θα κλάψει καν.

“Να σου καθαρίσω το μήλο;” – Όταν το παιδί ξέρει να κατεβάζει apps πια

Έρχεται από το σχολείο, ανοίγει την τσάντα, παίρνει ένα μήλο. Και πριν προλάβει να το δαγκώσει, έχεις ήδη βγάλει μαχαίρι και το κόβεις σε φέτες σαν σε γκουρμέ εστιατόριο. Όχι, δεν του φτάνει που έχει δύο χέρια και ένα γερό ζευγάρι δόντια – κάποιος πρέπει να του καθαρίσει το μήλο. Γιατί στο μυαλό σου, το ίδιο παιδί που φτιάχνει κατασκευές στο Minecraft και χειρίζεται καλύτερα από εσένα το Google Maps, δε ξέρει να φάει ένα μήλο μόνο του.

Πραγματικότητα: Το μόνο που πετυχαίνεις είναι να νομίζει πως το καθάρισμα του μήλου είναι δουλειά της μαμάς. Και ξέρεις ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Στα 20 του, αντί να πάρει μαχαίρι, θα πάρει delivery.

“Έλα, να σε βοηθήσω με την τσάντα” – Παρόλο που τη σηκώνει μια χαρά μόνο του κάθε μέρα στο σχολείο

Το παιδί είναι 11-12, επιστρέφει από το σχολείο και σου φαίνεται φορτωμένο. Έχει μια τσάντα στην πλάτη, τσάντα φαγητού στο χέρι και ένα μπουφάν ριγμένο στην πλάτη. Εσύ, όμως, δεν αντέχεις. ΠΡΕΠΕΙ να το βοηθήσεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να το αφήσεις να κουβαλήσει όλο αυτό το βάρος μόνο του. Το ότι το παιδί σηκώνει άνετα τη σχολική του τσάντα, κάνει ποδήλατο, τρέχει στο διάλειμμα, κρέμεται ανάποδα από τα μονόζυγα και έχει απεριόριστη ενέργεια, δε φαίνεται να σε σταματάει. Όχι. Εσύ, θες, να πάρεις το μπουφάν του. Ή να κουβαλήσεις την τσάντα “για να μην κουραστεί”.

Πραγματικότητα: Δε θα πάθει τίποτα αν κουβαλήσει 2-3 πράγματα μόνο του. Το αντίθετο, θα νιώσει ικανό. Αντί να το βοηθήσεις, απλά μην του κάνεις τα πάντα τόσο εύκολα.

“Θέλεις βοήθεια με τα μαθήματα;” – Όταν εσύ η ίδια δεν καταλαβαίνεις ούτε την εκφώνηση

Αυτή η φράση αρχίζει να γίνεται επικίνδυνη όσο μεγαλώνει το παιδί. Στην πρώτη δημοτικού, μπορούσες να βοηθήσεις. Στη δευτέρα, τα πήγαινες μια χαρά. Στην πέμπτη, άρχισες να δυσκολεύεσαι. Και τώρα, το παιδί έχει φτάσει έκτη δημοτικού ή γυμνάσιο και του κάνουν πράξεις με δεκαδικούς, γεωμετρικά στερεά, ανάλυση λογοτεχνικών κειμένων και συντακτικό που μοιάζει με αρχαία ελληνικά. Εσύ, όμως, σαν γνήσιος “γονιός μικρού παιδιού”, θέλεις να βοηθήσεις. Κάθεσαι δίπλα του, κοιτάς τις ασκήσεις και… “Κάτσε λίγο, να το γκουγκλάρω“. Ναι, έχεις φτάσει στο σημείο που χρειάζεσαι tutorial για να βοηθήσεις το παιδί σου στα μαθήματα. Το παιδί, όμως, το έχει ήδη βρει μόνο του στο YouTube και σου ρίχνει ένα βλέμμα τύπου “μαμά, εντάξει, δεν πειράζει”.

Πραγματικότητα: Αν δεν καταλαβαίνεις τα μαθήματα, άσε το παιδί να βρει τον δρόμο του. Αν χρειαστεί βοήθεια, θα στο πει. Αν δεν στο πει, σημαίνει πως… μπορεί να τα καταφέρει και μόνο του.

Μήπως να τους δώσεις λίγο χώρο;

Το παιδί σου έχει μεγαλώσει. Δεν είναι ακόμα ενήλικας, αλλά σίγουρα δεν είναι και μωρό. Και ξέρεις τι σημαίνει αυτό;
Ότι μπορεί να κουβαλήσει μόνο του την τσάντα του. Ότι μπορεί να φάει ένα μήλο χωρίς να του το κόψεις. Ότι μπορεί να πέσει και να ξανασηκωθεί.

Το να το αφήνεις να κάνει πράγματα μόνο του δεν σημαίνει ότι σταματάς να είσαι γονιός. Σημαίνει ότι γίνεσαι ένας γονιός που εξελίσσεται.
Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα σου έρθει να του κρατήσεις το χέρι στο δρόμο, σκέψου καλά αν το χρειάζεται εκείνο ή… εσύ. Και χαλάρωσε. Δεν θα πάει και στο διάστημα. (Αν πάει, τουλάχιστον να του έχεις δώσει μια ζακέτα.)