Ε. Ναθαναήλ: Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή η διάσημη ηθοποιός με τα εκφραστικά μάτια!

Σαν σήμερα πριν από πέντε χρόνια άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 61 ετών η διάσημη Ελληνίδα ηθοποιός με τα εκφραστικά μάτια Έλενα Ναθαναήλ.

Η Έλενα Ναθαναήλ, μια από τις ομορφότερες γυναίκες του ελληνικού σινεμά, που έλαμψε στη μεγάλη οθόνη και στο θέατρο, γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου του 1947 στην Αθήνα (Νέα Φιλαδέλφεια). Το επώνυμο Ναθαναήλ ήταν το μητρώνυμό της. Ολόκληρο το ονοματεπώνυμο της ήταν Ελένη Δεληβασίλη Ναθαναήλ.

Οι σπουδές και τα πρώτα βήματα

Η διάσημη ηθοποιός αποτελούσε μια από τις πιο κομψές και ωραίες παρουσίες που πέρασαν ποτέ από το καλλιτεχνικό χώρο και μακριά από τα καθιερωμένα ελληνικά πρότυπα, με τεράστια γοητεία, ήταν αυτό που λέμε μοιραία γυναίκα. Μικρή ήθελε να γίνει αρχαιολόγος ή πολεμική ανταποκρίτρια. Φύση καλλιτεχνική από τα παιδικά της χρόνια,τελείωσε το εξατάξιο Γυμνάσιο της Ρώμης κι έπειτα σπούδασε στο Casa d’ italia, Ιταλική Φιλολογία.

Έχει λάβει μέρος σε περισσότερες από σαρανταπέντε κινηματογραφικές ταινίες και έχει κερδίσει το βραβείο Α’ γυναικείου ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1968, για την εξαιρετική ταινία Ραντεβού με μια Άγνωστη, του Βασίλη Γεωργιάδη.Θα μπορούσε κάποιος να την χαρακτηρίσει ως την αγαπημένη πρωταγωνίστρια των ταινιών του Κλέαρχου Κονιτσιώτη.

Το κινηματογραφικό της ντεμπούτο το έκανε σε ηλικία 16 ετών, στην ταινία του Γ. Δαλιανίδη Κάτι να Καίει, το 1963. Η εντυπωσιακή της εμφάνιση την έκανε αμέσως γνωστή και εκτός συνόρων. Το αλαβάστρινο πρόσωπό της, η ευγένειά της και βέβαια τα μεγάλα, εκφραστικά και μελαγχολικά της μάτια, κατακτούσαν άντρες και γυναίκες. Έτσι κατέκτησαν, χάρη στο πρώτο της εξώφυλλο στις «Εικόνες» και στο περιοδικό Stern και το σημαντικό Γερμανό σκηνοθέτη Ραλφ Τίλε: μια δημοσιογραφική αποστολή του περιοδικού, είχε σκοπό να φωτογραφίσει τα τουριστικά μας αξιοθέατα. Μαζί μ’ αυτά όμως οι Γερμανοί δημοσιογράφοι ζήτησαν να φωτογραφίσουν μια νεαρή όμορφη ελληνοπούλα, που φυσικά έπρεπε να είναι και αυτή …αξιοθέατη!

Ο ΕΟΤ σύστησε τότε την Έλενα με αποτέλεσμα να δει τις φωτογραφίες ο Τίλε και αντί να ζητήσει να γνωρίσει την Ύδρα να ζητήσει να γνωρίσει την Έλενα! Το αποτέλεσμα στάθηκε 1-0. Η Έλενα νίκησε την Ύδρα! Έτσι, ο Τίλε την κάλεσε να πρωταγωνιστήσει το 1965 στο Αίμα των Βελζούνγκεν (Walsungen Blut), βασισμένο σε μια «σκοτεινή» αιμομικτική νουβέλα του Τόμας Μαν! Η ταινία συμμετείχε στο Φεστιβάλ Βερολίνου, εξασφαλίζοντας στη Ναθαναήλ την υποψηφιότητά της για βραβείο ερμηνείας.

Το 1965, γύρισε ακόμα την ταινία, καλλιτεχνικών προδιαγραφών, O Φόβος, όπου ο σκηνοθέτης Κώστας Μανουσάκης, εκμεταλλεύτηκε μοναδικά το πρόσωπό της και σκηνές όπως εκείνη ανάμεσα στα στάχια, έχουν καταγραφεί στην ανθολογία του ελληνικού σινεμά.

Τo 1967 επιλέχθηκε ως μία από τις δύο Ευρωπαίες ηθοποιούς που θα διεκδικούσαν τον τίτλο της Deb – Star 1967 στο Χόλιγουντ.

Οι μεγάλες επιτυχίες

Μεγάλες επιτυχίες σημείωσαν και οι ταινίες Ο 13ος (1967), Κατάσκοποι στο Σαρωνικό (1967), η ρομαντική κομεντί Σουηδών παραγωγών και τουριστικών προθέσεων, με την υπέροχη μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου, Επιχείρησις Απόλλων (1967), το Ραντεβού με μια Άγνωστη (βραβείο καλύτερης ερμηνείας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 1968), το Ξύπνα Βασίλη (1969) και Το Λεβεντόπαιδο (1969).

Στη συνέχεια σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη, απ’ όπου αποφοίτησε το 1969 κι άρχισε να εμφανίζεται και στο θέατρο. Η πρώτη της θεατρική εμφάνιση ήταν το 1969, στο θίασο του Κώστα Βουτσά, στο έργο «Εθελοντής στον έρωτα», που αργότερα έγινε και κινηματογραφική ταινία.

Άλλες ταινίες στις οποίες έχει πρωταγωνιστήσει είναι οι εξής: Πρόκλησις (1970), Εκείνο το καλοκαίρι (η πιο «προσωπική» της ταινία με την τεράστια επιτυχία και την αξέχαστη μουσική του Γιάννη Σπανού, 1971), Εθελοντής στον έρωτα (1971), Cosa Nostra στην Αθήνα (1971), Αντάρτες των πόλεων (1972), Αναζήτησις (πάλι με θαυμάσια μουσική του Γιάννη Σπανού,1972), Ο αισιόδοξος (1973), Ζήτημα ζωής και θανάτου (1973), Ο ποδόγυρος (1980), Είσαι στην ΕΟΚ μάθε για την ΕΟΚ (1980),Ένας κοντός θα μάς σώσει (1981), Της πολιτσμάνας το κάγκελο (1981), Απίθανοι, αλλιώτικοι κι ωραίοι (1982), Παγίδα στην Ελλάδα (1982), Οι Πόντιοι (1985) κ.α.

Η κόρη και ο γάμος που δεν έγινε ποτέ

Η Έλενα Ναθαναήλ υπήρξε ένας άνθρωπος σοβαρός, συνεπής στις αρχές του, ανεξάρτητος. Δεν προκάλεσε ποτέ σκάνδαλα, επιλέγοντας να μείνει στην αθέατη πλευρά της showbiz. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, παρ’ όλο που το 1973, απέκτησε μια κόρη, με τον επιχειρηματία και νεαρό κοσμοπολίτη Γιώργο Τσαγκάρη, την Ίνκα – Μαρία, η οποία σήμερα είναι δημοσιογράφος. Η Έλενα ήταν η πρώτη ανύπαντρη μητέρα στο χώρο του θεάματος!

Το 1979, αφού πέρασε κάποιο καιρό κάνοντας παρέα και διαβάζοντας βιβλία σε τυφλά παιδιά ενός ιδρύματος, γράφει και εκδίδει το εξομολογητικό και καταγγελτικό για την αναλγησία και εκμετάλλευση των υπευθύνων βιβλίο Πώς έμαθα να βλέπω. Εκείνη την περίοδο άρχισε να συνδέεται όλο και πιο στενά με ανθρώπους των γραμμάτων, διανοούμενους, συγγραφείς, ποιητές, εικαστικούς.

Η τελευταία πράξη της ζωής της

Χτυπημένη από καρκίνο του πνεύμονα έφυγε στις 4 Μαρτίου του 2008, γύρω στις τέσσερις το απόγευμα, ενώ η κηδεία της έγινε το μεσημέρι της 5ης Μαρτίου, στον Ιερό Ναό Ταξιαρχών, στο νεκροταφείο της Νέας Φιλαδέλφειας, στον Κόκκινο Μύλο.

Ο ξαφνικός θάνατός της, συγκλόνισε τόσο τους παλιούς συνεργάτες και τους φίλους της όσο και τους θαυμαστές της. Είχε φροντίσει για μια ακόμα φορά να μην απασχολήσει τον Τύπο και να αντιμετωπίσει το προσωπικό της δράμα κοντά στα πιο οικεία της πρόσωπα και στη λατρεμένη της κόρη Ίνκα. “Ως άνθρωποι, έχουμε δικαίωμα στην αρρώστεια και στο θάνατο”, είχε πει σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις της… Ήταν μόνο 61 ετών..