Νίκος Ψαρράς – Ελένη Καρακούλη: «Το πάνω χέρι στη σχέση μας το έχει ο γιος μας»

Ένα από τα ζευγάρια του θεατρικού χώρου που περιφρουρεί την προσωπική του ζωή συνεργάζεται σε μια παράσταση ανατρεπτική στο θέατρο Ιλίσια Βολανάκης. Ο Νίκος Ψαρράς στο ρόλο του κατά συρροήν δολοφόνου με την σύζυγό του Έλενα Καρακούλη, η οποία τον σκηνοθετεί στο θρίλερ « Φοβάσαι;» αποκαλύπτουν στο Weekend και την Κορύνα Μαντάγαρη τους φόβους τους και μιλούν για το θαύμα της ζωής τους, τον γιο τους Παναγιώτη.

Μιλήστε μας για την παράσταση «Φοβάσαι;» του Άνταμ Σάιντελ που ανεβαίνει στο «Ιλίσια- Βολανάκης»…

Ελένη: Είναι ένα ερωτικό θρίλερ, γράφτηκε πέρυσι από έναν αμερικανό συγγραφέα τον Ανταμ Σάιντελ και αναφέρεται στην ιστορία δύο ακραίων χαρακτήρων. Ο Μπιλ είναι ένας κατά συρροήν δολοφόνος και η Νάνσυ είναι η γυναίκα την οποία απαγάγει, ναρκώνει και μεταφέρει στο υπόγειο του σπιτιού του. Οι δύο ήρωες προσπαθούν να συνυπάρξουν και να αισθανθούν κάτι, οτιδήποτε.

Νίκος : Μέσα από συνεχείς ανατροπές, όπου καταλυτικό ρόλο αποκτά η απρόβλεπτη γειτόνισσα τους Τζόαν, διαπιστώνουμε πως η επιθυμία για ανθρώπινη επαφή αντιπαλεύει φόβους και τραύματα.

Το έργο που παρουσιάστηκε πέρσι στο 0ff Brodway Cherry Lane Studio Theatre, με μεγάλη επιτυχία, κάνει την πρώτη πανευρωπαϊκή πρεμιέρα του , στο Ιλίσια- Βολανάκης. Πόσο μεγάλο φορτίο είναι αυτό; 


Νίκος: Βρισκόμαστε στην πολύ ευχάριστη θέση να συστήνουμε στο ελληνικό κοινό ένα ιδιαίτερο έργο ενός νέου αμερικανού συγγραφέα, ένα κείμενο που μας κέρδισε από την πρώτη στιγμή, από την πρώτη ανάγνωση.

Ελένη : Η αγωνία μας είναι μεγάλη καθώς ο συγγραφέας θα μας επισκεφτεί σε λίγες μέρες στην Αθήνα για να παρακολουθήσει την παράσταση.

Τι ήταν αυτό που σας κέντρισε στο έργο;

Νίκος: Κατά τη γνώμη μου αυτό που δημιουργεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον στο έργο είναι ο κινηματογραφικός του ρυθμός, η αγωνία και οι ανατροπές ως το τελευταίο δευτερόλεπτο, η γραφή του που συνδυάζει χιούμορ και θρίλερ, η διαγραφή των χαρακτήρων, η θεματολογία του και η πρόκληση στην προσέγγιση των ρόλων. Είναι ένα υπέροχο έργο!

Κατά την άποψή σας οι ήρωες είναι θύτες ή θύματα;

Νίκος: Σε μια διαπροσωπική σχέση οι ρόλοι αυτοί αντιστρέφονται συνεχώς. Όταν φοβάσαι είσαι θύμα; Όταν αγαπάς είσαι θύτης;

Έλενα: Οι ρόλοι εναλλάσσονται και το ενδιαφέρον έγκειται σε αυτή ακριβώς την εναλλαγή. Πρόκειται στην ουσία για ένα παιχνίδι λεπτών ισορροπιών.

Τελικά οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι θρίλερ;

Νίκος: Το θρίλερ του έρωτα. Επειδή μιλάμε για σχέσεις εξουσίας, οι ισορροπίες είναι λεπτές και συχνά γινόμαστε θύτες ή θύματα.

Έλενα: Υπάρχουν κάποια στοιχεία στις διαπροσωπικές σχέσεις που σίγουρα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν θρίλερ. Ανατροπές, αγωνία, παιχνίδια εξουσίας, επικράτησης. Υπάρχει φόβος.

Τι πιστεύετε πως είναι αυτό που φοβόμαστε στις σχέσεις;

Έλενα: Νομίζω ότι αυτό που συχνά μας φοβίζει είναι η απώλεια του ελέγχου. Η αυτοέκθεση. Το απόλυτο δόσιμο. Το αστείο είναι ότι την ίδια στιγμή που φοβόμαστε ευχόμαστε να συμβεί.

Νίκος: Ο φόβος συνοψίζεται σε μια φράση: Δεν θέλω να αλλάξω. Φοβάται την αλλαγή όποιος νιώθει ανασφάλεια για το τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον αλλά κυρίως φοβάται ότι μπορεί να μην του αρέσει η αλλαγή και τότε τι κάνει; Ψάχνει λόγους να επικυρώσει γιατί δεν πρέπει να δεσμευτεί. Όμως η ζωή εξελίσσεται και οι σχέσεις θέλουν δουλειά.

Ποιος είναι ο προσωπικός σας φόβος όσον αφορά στη σχέση σας και στην ομαλή πορεία προς την ευτυχία;

Νίκος: Δεν υπάρχει κανένας φόβος, μόνο μια αγωνία να μείνουν τα πράγματα ως έχουν.

Έλενα: Συμφωνώ απόλυτα με τον Νίκο σε αυτό.

Πόσο εύκολο είναι για ένα ζευγάρι να συνυπάρχει στη ζωή και στο θέατρο;

Νίκος: Είναι εύκολο γιατί εμείς γνωριστήκαμε μέσα στο θέατρο, συγκεκριμένα στο Εθνικό, οπότε το να συνυπάρχουμε στο χώρο είναι πολύ φυσιολογικό.

Έλενα: Η συνεργασία με τον Νίκο είναι χαρά και ευθύνη για μένα. Αποτελεί πηγή έμπνευσης και εξέλιξης. Θαυμάζω τον Νίκο για την πορεία του και τις επιλογές του και εφόσον μας δίνεται η κατάλληλη συνθήκη ναι, θέλουμε να δουλεύουμε μαζί.

Στο θέατρο ο Νίκος πρέπει να υπακούει στη σκηνοθέτιδα του την Έλενα. Στο σπίτι ποιος έχει το πάνω χέρι;

Έλενα: Τον τελευταίο καιρό το πάνω χέρι το έχει ο γιος μας.( σ.σ.γέλια!)

Νίκος: Συμφωνώ! Άλλωστε ο Παναγιώτης αποτελεί την απόλυτη προτεραιότητά μας.

Τι γνώμη έχει ο γιος σας για τη συνεργασία σας;

Νίκος: Ευτυχώς που δεν μπορεί να εκφράσει όλα όσα θα ήθελε αλλιώς θα μας είχε σύρει τα εξ αμάξης για τις πολλές ώρες που χρειάστηκε να λείψουμε το τελευταίο διάστημα. ( σ.σ. γέλια! )

Προλαβαίνετε να τα πείτε και σαν οικογένεια;

Έλενα: Εννοείται! Είναι η προτεραιότητα μας.

Νίκος: Πρώτα τα λέμε σαν οικογένεια και μετά όλα τα υπόλοιπα.

Ποια στοιχεία του χαρακτήρα του καθενός έχει πάρει ο γιος σας;

Έλενα:Σίγουρα το πείσμα.

Νίκος: Την περιέργειά μας , την μανία για τάξη και τακτοποίηση, Νομίζω ότι είναι και φιλότεχνος.

Αγαπημένη συνήθειά σας ως ζευγάρι;

Έλενα: Μαζί στο σπίτι, με κατεβασμένα τηλέφωνα, αγκαλιά.

Νίκος: Βόλτες, ταξίδια, αγκαλιά.

Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας;

Έλενα: Η φθορά σε όλα τα επίπεδα. Ο φανατισμός, η έλλειψη φαντασίας.

Νίκος: Η συνήθεια που μπορεί να κάνει τα πράγματα να θεωρούνται δεδομένα και το γεγονός ότι ο γιος μας μεγαλώνει σε μια χώρα με αβέβαιο μέλλον…

Από το πρίσμα του ηθοποιού και του σκηνοθέτη αντίστοιχα, πώς βλέπετε τα πράγματα στη χώρα μας;

Έλενα: Υπάρχει ένα οξύμωρο: Μεγάλη αβεβαιότητα, ελάχιστα μέσα απ’ τη μία, απ’ την άλλη μεγάλη προσέλευση- άρα και ανάγκη- του κοινού για θέατρο. Μεταβατική εποχή. Ας κάνουμε σε επίπεδο ιδιωτικής πρωτοβουλίας (γιατί δεν υπάρχει κρατική μέριμνα, πολιτική) ό,τι καλύτερο μπορούμε. Ο καθένας απ την πλευρά του.

Νίκος: Όσον αφορά στις τέχνες υπάρχει μια αδιαφορία και απαξίωση. Εύχομαι κάποτε να καταλάβουν όσοι μας κυβερνούν ότι ο πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας. Όταν αρχίσουμε να εξάγουμε πολιτισμό τα ταμεία του κράτους θα γεμίσουν. Εύχομαι κάποιος απλώς να το πιστέψει αυτό και να το κάνει πράξη.

Πηγη φωτογραφιών: περιδοικό People