TLIFE Έρευνα: Κοντεύω τα 30 και ζω με τους γονείς μου

Η εργασιακή ανασφάλεια, η ανεργία, αλλά και οι χαμηλοί μισθοί, δεν επιτρέπουν στους νέους σήμερα να ανεξαρτητοποιηθούν οικονομικά από τους γονείς τους. Πολλοί από αυτούς επιστρέφουν στην πατρική εστία, αφού δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα έξοδά τους.

Η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία, κατέγραψε πως 3 στους 10 νέους σήμερα είναι άνεργοι. Πέρα τους αριθμούς όμως, υπάρχει και η δύσκολη καθημερινότητα. Το TL!fe μίλησε με νέους οι οποιοι μεταφέρουν την δική τους αλήθεια και μιλούν για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα.

“Αν δίνεις τον μισό μισθό σου στο ενοίκιο, δεν μένει κάτι για σένα”

“Θα ήθελα να μείνω μόνη αλλά δεν μπορώ να στηρίξω οικονομικά τον εαυτό μου. Οι βασικές ανάγκες είναι κάτι πολύ υποκειμενικό. Ο κάθε άνθρωπος μπορεί να περιορίσει τις ανάγκες του, ώστε να ζει καλά. Σε γενικές γραμμές θεωρώ πως και σε αυτή την περίπτωση μπορείς να ζεις χωρίς άγχος, και άνετα αν σκεφτείς ότι τα μισά χρήματα από τον μισθό σου, το δίνεις σε ενοίκιο και λογαριασμούς. Δεν μένει κάτι για σένα”.

Η 26χρονη Έφη Παπαδημητροπούλου ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο τμήμα “Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας”, του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Μένει με τους γονείς της κι εργάζεται ως σερβιτόρα. Όσο για το αυτονόητο δικαίωμα της ασφάλισης…ούτε λόγος!

Όπως ισχυρίζεται η ίδια, στις μέρες μας είναι αρκετά δύσκολο να βρει εργασία πάνω στο αντικείμενο σπουδών της. “Ειδικά σε σχολές που η αγορά εργασίας που απευθύνονται έχουν σχέση με το Δημόσιο. Έχεις ένα μόνιμο άγχος αν τελικά θα τα καταφέρεις”.

Όπως εξηγεί η ίδια, αρχικά βρήκε εργασία πάνω σε αυτό που είχε σπουδάσει, όμως όταν η σύμβασή της έληξε, αποφάσισε να “διευρύνει τους επαγγελματικούς της ορίζοντες”… “ Έληξε η σύμβαση και επειδή δεν μπορούσα να βρω κάτι αντίστοιχο στον τομέα μου, αποφάσισα να βρω μια δουλειά που να μου επιτρέπει να συντηρώ τον εαυτό μου, χωρίς να επιβαρύνω την οικογένειά μου και παράλληλα να έχω αρκετό χρόνο στη διάθεσή μου, ώστε να βρω κάτι πάνω στο αντικείμενο που με ενδιαφέρει”, αναφέρει χαρακτηριστικά.

Η Έφη παράλληλα μας μεταφέρει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στην αγορά εργασίας. “Πολλές είναι οι φορές που σε δουλειά έχω δεχτεί αρνητικές απαντήσεις. Οι λόγοι είναι η απειρία, οι σπουδές, διότι κάποιοι ζητάνε παραπάνω σπουδές από ένα πτυχίο απλά. Θα ήθελα να κάνω ένα μεταπτυχιακό, όμως οικονομικά δεν μπορώ να στηρίξω και αυτό. Τίποτα δεν είναι αρκετό και ακόμη περισσότερο απογοητεύεσαι”, εξομολογείται.

“Αν φύγω από το σπίτι ίσως αρχίσω να στερούμαι κάποια άλλα πράγματα”

Η παρουσιάστρια της εκπομπής “Δέστε τους”, μένει κι αυτή ακόμη με τους γονείς της. Η Κατερίνα Καινούριου εξηγεί πως της αρέσει να ζει με τους γονείς της, ωστόσο ο λόγος που έχει αποφασίσει να μένει ακόμη στο πατρικό της δεν είναι μόνο αυτός.
“Μη φανταστείς ότι επειδή είμαι παρουσιάστρια παίρνω κι ένα σωρό λεφτά. Ναι, έχει να κάνει και με το οικονομικό. Δόξα το Θεό, μια χαρά τα βγάζω, αλλά για να μπω στην διαδικασία να νοικιάσω δικό μου σπίτι, να έχω όλα τα έξοδα να τα πληρώνω εγώ, ίσως θα αρχίσω να στερούμαι κάποια άλλα πράγματα, οπότε προτιμώ να μένω ακόμα με τους γονείς μου”

“Αν καταλήξω να ζω σε κοινόβιο, ίσως να μου φτάνει ο βασικός μισθός”

Η Ίρις Καραγιάννη έχει στο βιογραφικό της ένα πτυχίο πανεπιστημίου και ένα μεταπτυχιακό. Το «μικρόβιο» της ανεξαρτησίας, μπήκε από μικρή ηλικία και παράλληλα εργαζόταν για να καταφέρει να τα βγάλει πέρα. Εδώ και χρόνια έχει επιλέξει το δρόμο της συγκατοίκησης με άλλα δυο άτομα. Η απόφασή της αυτή, σχετίζεται άμεσα και με το οικονομικό.

Ωστόσο, αν και τα έξοδα μοιράζονται, παραδέχεται ότι οι γονείς της, συνεχίζουν να την στηρίζουν οικονομικά. “Τη δεδομένη χρονική στιγμή, δεν εργάζομαι. Εργαζόμουν μέχρι πριν από ένα διάστημα και θέλω να πιστεύω ότι θα εργάζομαι πάλι σύντομα. Οι γονείς μου συνεισφέρουν οικονομικά και προσπαθώ να τους βοηθώ κι εγώ με έργο ως ανταπόδοση”, λέει στο TL!fe.

Στο παρελθόν έχει κάνει διάφορες δουλειές, προκειμένου να είναι οικονομικά ανεξάρτητη. Πλεόν, έχοντας ολοκληρώσει τις σπουδές της στην Ισπανική Φιλολογία, και την Μετάφραση, θέλει να “πατήσει κάπου”. “Θα ήθελα να πατήσω κάπου. Είναι πολύς κόσμος που ψάχνει, ψάχνεται, απολύεται. Με έχει επηρεάσει ως ένα βαθμό, γιατί είναι κάτι που ακούγεται πολύ γύρω μου. “Υπάρχει κρίση, δεν υπάρχει δουλειά”, σε επηρεάζει θες δεν θες”, λέει.

Όπως υποστηρίζει, τα πράγματα στην αγορά εργασίας στις μέρες μας είναι «ρευστά», ενώ ακόμη και ο βασικός μισθός δεν επιτρέπει στους νέους να ανταπεξέλθουν έστω και στις βασικές τους ανάγκες. “Είναι δύσκολο, να ανταπεξέλθει κάποιος σε βασικές ανάγκες, ώστε να ζει αξιοπρεπώς με τον βασικό μισθό σήμερα. Πόσο μάλλον, όταν κάποιος είναι νέος και προσπαθεί να ξεκινήσει μια καριέρα, ή την όποια δουλειά και ξεκινά από το μηδέν. Αν καταλήξω να ζω σε κοινόβιο, ίσως και να μου έφτανε ένας βασικός μηνιαίος μισθός”, αναφέρει.

Μια από τις λύσεις που έχει σκεφτεί σε περίπτωση που δεν καταφέρει να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα στην Ελλάδα, είναι να φύγει στο εξωτερικό. “Έχω σκεφτεί το εξωτερικό και ευελπιστώ να συμβεί. Από πολλά χρόνια πριν είχα πει στον εαυτό μου “ναι, γιατί όχι, μπορώ να δουλέψω και στο εξωτερικό”. Δεν είναι μια φρέσκια σκέψη, λόγω του οικονομικού κλίματος εδώ”.

“ Ο κόσμος μένει άνεργος, απελπίζεσαι”

Η Αρετή Σιδέρη, είναι μια από τις 569.222 καταγεγραμένους άνεργους με βάση τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, για τον Αύγουστο. Έχει τελειώσει σχολή κομμωτικής, ενώ μέχρι πρόσφατα διατηρούσε επιχείρηση μαζικής εστίασης για περίπου τρια χρόνια. Πριν αποφασίσει να ανοίξει την δική της επιχείρηση, είχε εργαστεί σε διάφορες δουλειές ως ταμίας και πωλήτρια. Αυτή τη στιγμή, ψάχνει για οποιαδήποτε εργασία, που θα της επιτρέψει να ζει με αξιοπρέπεια.

Σήμερα, μένει με την οικογένειά της, ενώ στηρίζεται οικονομικά απο την μητέρα της.“Στην Ελλάδα είναι δύσκολα τα πράγματα. Επηρεάζομαι, πέφτει η ψυχολογία μου, πολύς κόσμος μένει χωρίς δουλειά, απελπίζεσαι. Μετά υπάρχει εκμετάλλευση. Είναι πολλοί οι εργοδότες που σε εκμεταλλεύονται”, αναφέρει.

“Είναι αναγκαίο κακό, το ότι μένεις με τους γονείς σου”

Η Αφροδίτη Γ. είναι 32 χρονών και εργάζεται ως γυμνάστρια. Είναι από τις περιπτώσεις νέων που εργάζονται σε περισσότερες από δυο δουλειές! Ωστόσο οι οικονομικές τους απολάβές δεν της επιτρέπουν να νοικιάσει σπίτι μόνη της, αφού όπως εξηγεί λόγω της φύσης της δουλειάς της αναγκάζεται να εργαστεί σε διάφορα γυμναστήρια.

Όταν ολοκλήρωσε της σπουδές της, έπειτα από 6 χρόνια στην Κομοτηνή, επέστρεψε στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο σπίτι των γονιών της. “Είναι αναγκαίο κακό το ότι μένεις με τους γονείς σου. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους δικούς μου, ωστόσο όταν έχεις μάθει μα μένεις μόνος σου, σου κακοφαίνεται στην αρχή. Όσο να ναι, συνεισφέρεις με τον τρόπο σου και εσύ. Συνεισφέρεις με τις δουλειές, στο οικονομικό”.

Έχοντας οχτώ χρόνια προυπηρεσίας ως γυμνάστριας, πτυχίο ΤΕΦΑΑ και μεταπτυχιακό στα παιδαγωγικά, εξηγεί πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση στον κλάδο της. “Δουλεύω και στον ιδιωτικό τομέα για να συντηρούμαι. Δεν θα μπορούσα να έχω και ενοίκιο. Γιατί δεν μπορώ να υπολογίζω στα άλλα χρήματα”, λέει και συμπληρώνει: “Ο λόγος που μένω ακόμη με τους γονείς μου είναι πως δεν πληρώνομαι ποτέ στην ώρα μου. Δεν ξέρω ποτέ πότε θα πληρωθώ. Μπορεί να σε πληρώσουν και μετά από 6 μήνες, μπορεί να σε πληρώσουν και μετά από 8 μήνες. Οι συμβάσεις με τους δημόσιους φορείς, συχνά δεν έιναι στανταρ. Άμα είσαι ωρομίσθιος σε κάποιο σχολείο, δεν πληρώνεσαι κάθε πρώτη του μήνα, οπότε δεν υπολογίζεις σε αυτά τα χρήματα. Για την περσινή χρονιά δεν έχω πληρωθεί ακόμη. Με τα προγράμματα Γενικής Γραμματείας που δουλεύω παίρνω κάποια πενιχρά χρήματα”, αναφέρει.

Η καθημερινότητα είναι δύσκολη για την Αφροδίτη, όπως και για χιλιάδες άλλους νέους στην χώρα μας. “Μέχρι και πριν δυο χρόνια, είχα πάθει “παρακρουση”, όσων αφορά το επαγγελματικά. Είναι μέρες που φεύγω από τις 7 το πρωί και φτάνω σπίτι 9 το βράδι. Τρώω και στο δρόμο. Όχι να καθίσω, στο αμάξι, τώρα προσπαθώ να μην αγχώνομαι γιατί το μόνο που κατάφερα είναι να κουράζομαι εγώ ψυχολογικά και να μην μπορώ να ανταπεξέλθω”, εξηγεί.