14 χρόνια χωρίς την Αλίκη!

“Ήμουνα αληθινή και όχι δηθεν. Δεν είμαι δήθεν σταρ. Είμαι πραγματική σταρ. Δεν είμαι δήθεν ταλαντούχα. Είμαι πραγματικά ταλαντούχα. Δεν έχω κάνει δήθεν αποτυχίες. Έχω κάνει μεγάλες αποτυχίες. Δεν έχω κάνει δήθεν επιτυχίες. Έχω κάνει τα μεγαλύτερα ρεκόρ.” Ότι και να πει κανείς για αυτή την γυναίκα μοιάζει λίγο… Ακόμα και οι φωτογραφίες που μεταφράζονται σε χίλιες λέξεις, δεν μπορούν να συνθέσουν με ακρίβεια την εικόνα της. Αξεπέραστη παραμένει η Αλική Βουγιουκλάκη στην μνήμη και τις καρδιές μας. Η ζωή της και η πορεία της μοιάζει σαν ένα παραμύθι. Έλα να προσπαθήσουμε να το ξετυλίξουμε παρέα…

Η Αλίκη-Σταματίνα γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1933. Βέβαια σχεδόν ελάχιστοι γνωρίζουν ότι είχε και δεύτερο όνομα και σχεδόν ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε, αφού για όλους ήταν τιο Αλικάκι ή οι εκάστοτε ρόλοι που ερμήνευε. Τρεις μέρες αργότερα αρρώστησε από πνευμονία και αναγκάστηκαν οι γονείς της να την βαφτίσουν. Τα παιδικά της χρόνια ήταν ιδιαίτερα φτωχικά και δύσκολα καθώς ο πατέρας της δολοφονήθηκε στην κατοχή και η Αλίκη μεγάλωσε με την μαμά της και τα δυό της αδέρφια, Αντώνη και Τάκη. Η Αλίκη από μικρή έδειξε το ταλέντο της στη υποκριτική αφού συμμετείχε σε πολλές σχολικές παραστάσεις ενώ θαύμαζε την Γκρέτα Γκάρμπο.

Το 1952, κρυφά από τους δικούς τους, γράφεται στην δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Το επάγγελμα του ηθοποιού τότε ήταν συνδεδεμένο με την αβαβαιότητα αλλά και με την ανηθικότητα και τα περισσότερα νέα παιδιά δίσταζαν να ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο. Ωστόσο η Αλίκη όνειρευόταν το σανίδι και τα κατάφερε! Έτσι, τον χειμώνα του 1953, ο δάσκαλός της Pοντήρης της εμπιστεύεται τον μικρό ρόλο της Λουιζόν στον “Kατά φαντασίαν ασθενή” του Mολιέρου. Aκολουθεί ο επίσης μικρός ρόλος της Oλυμπίας στις “Φουσκοθαλασσιές” του Δημήτρη Mπόγρη κι όλα αυτά στον πρώτο χρόνο της σχολής. Ένα χρόνο μετά, το καλοκαίρι του 1954 κι ενώ δεν είχε τελειώσει ακόμα την σχολή, ο σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης Νίκος Χατζίσκος της ζήτησε να αντικαταστήσει την Άννα Συνοδινού στο ρόλο της Ιουλιέτας στην Σαιξπιρική παράσταση “Ρωμαίος και Ιουλιέτα”. Αξίζει να σημειώσουμε ότι τα λόγια της είχε περιθώριο μόνο τρεις μέρες για να τα μάθει και φυσικά τα έμαθε! Την ίδια χρονιά έπαιξε στην πρώτη της κινηματογραφική ταινία “Το Ποντικάκι”.

Έπειτα η Αλίκη αφοσιώθηκε με πάθος και μεγάλη λαχτάρα στην υποκριτική. Πολλοί υποστηρίζουν ότι η Αλίκη έπαιζε ρόλους ακόμα και στην καθημερινή ζωή της. Το 1962 λοιπόν έκανε για πρώτη φορά δικό της θίασο και περιόδευσε σε όλη την Ελλάδα. Παράλληλα γνώρισε τον Φιλοποίμηνα Φίνο με τον οποίο συνεργάστηκε στις πολύ μεγάλες κινηματογραφικές της επιτυχίες που δεν χορταίνουμε να ξαναβλέπουμε μέχρι σήμερα. Η φήμη της Αλίκης βέβαια είχε ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο με την συμμετοχή της στην ταινία “Μανταλένα” του 1960, η οποία εκπροσώπησε την Ελλάδα στο φεστιβάλ Καννών και η συγκεκριμένη ερμηνεία της χάρισε κιόλαςτο 1ο Bραβείο Eρμηνείας στο Kινηματογραφικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Εκείνη την περίοδο δίνει συνεντεύξεις σε περιοδικά από τη Σκοτία, την Iταλία, το Iσραήλ, την Aυστραλία και την Tουρκία και ζει μεγάλη αναγνώριση.

Το 1962 μάλιστα γύρισε την ταινία “Aliki my love” με συμπρωταγωνιστή τον Jess Conrad σε σκηνοθεσία Rudolph Mate με προορισμό την διεθνή αγορά. Η ταινία δεν είχε την αναμενόμενη ανταπόκριση από το κοινό της Αθήνας καθώς παίχτηκε για ελάχιστες εβδομάδες στην Αθήνα το 1962- 63. Οι Αθηναίοι έβρισκαν περίεργο το γεγονός ότι η Αλίκη μιλούσε αγγλικά ενώ τθεωρήθηκε τολμηρή μια σκηνή, όπου η Αλίκη ξεπροβάλλει με ένα ψάθινο καπέλο στα επίμαχα γυμνά σημεία, πίσω από ένα βράχο. Η ίδια η Αλίκη είχε ζητήσει από τον συμπαραγωγό της “Φίνος Φιλμ” να κατεβάσει την ταινία και ένα από τα σπάνια αντίγραφα της ταινίας βρισκόταν στο σπίτι της οδού Στησιχόρου 3 ενώ σήμερα πιθανολογείται ότι έχει χαθεί.

Το 1966 η ταινία “Διπλοπενιές” προβάλλονται στις Κάννες ενώ το 1970 η ταινία “Υπολοχαγός Νατάσα” σημαδεύεται σαν η εμπορικότερη ταινία του ελληνικού σινεμά μέχρι σήμερα καθώς έκανε 751.117 εισιτήρια στην πρώτη μόνο προβολή!

Το 1959 συναντάει στα κινηματογραφικά πλατό της ταινίας “Αστέρω” τον παλιό της συμφοιτητή στη δραματική σχολή, Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Ο έρωτάς τους αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα love story του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου. Παρόλο που η σχέση τους ήταν μία διαρκής κόντρα, στις 18 Ιανουαρίου 1965 παντρεύτηκαν και απέκτησαν ένα παιδί, τον Γιάννη. Ωστόσο, από τον μεγάλο τους έρωτα έμεινε μόνο το παιδί τους και οι δεκάδες ταινίες που γύρισαν μαζί.

Η σχέση τους, ο γάμος, η κοινή τους καριέρα αλλά και ο χωρισμός έδιναν συνεχώς τροφή στον Τύπο της εποχής. Έπειτα από δικαστικές διαμάχες για τα περιουσιακά αλλά και για την επιμέλεια του παιδιού, στις 4 Ιουλίου του 1976, η Αλίκη και ο Δημήτρης και επίσημα δεν είναι πια ζευγάρι.

Mακριά από τα φώτα της δημοσιότητας θα κάνει έναν δεύτερο γάμο το 1982 με τον Kύπριο επιχειρηματία Γιώργο Hλιάδη. Παρότι κατάφερε να τον προστατεύσει και να τον κρατήσει μυστικό, δεν μπόρεσε να αποφύγει το τέλος του. Στη συνέχεια ανοίγει στη ζωή της το κεφάλαιο Bλάσης Mπονάτσος ενώ ο τελευταίος σύντροφός της ήταν ο Kώστας Σπυρόπουλος. Η ίδια εξηγούσε όμως πάντα: “O άντρας της ζωής μου είμαι εγώ”.

Η Αλίκη εισάγει το 1975 στην Ελλάδα ένα καινούριο είδους θεάτρου, το μιούζικαλ. H πρωτοτυπία και οι σπουδαίες ερμηνείες της, έχουν ως αποτέλεσμα η μία επιτυχία να διαδέχεται την άλλη.

Μετά την παρακμή του κινηματογράφου το 1981, η σπουδαία ηθοποιός ανοίγει μία θεατρική πορεία ανάλογη της καριέρας της στην μεγάλη οθόνη.

Το 1996 η Αλίκη έπαιξε την τελευταία της παράσταση στο θέατρο ανεβάζοντας το έργο “Η μελωδία της ευτυχίας” αλλά και στην ζωή, με τον αναπάντεχο θανατό της, μόλις τρεις ημέρες μετά τα γενέθλιά της. H Ελλάδα ολόκληρη θρηνούσε την εθνική της star, την Λίζα Παπασταύρου, το Κλωτσοσκούφι, την Μουσίτσα, το Αλικάκι, την Αλίκη της!