Αντ. Αλμπάνης: Τον συναντήσαμε λίγο πριν την παράστασή του! Όλα όσα μας αποκαλύπτει

Στο άκουσμα του ονόματός του Αντίνοου Αλμπάνη το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι ότι είναι ένας πολύ ωραίος άντρας. Όταν τον συναντήσεις από κοντά συμπεραίνεις ότι δεν είναι μόνο αυτό! Είναι ένας άνθρωπος πολύ γλυκός, με κατασταλαγμένη άποψη για το τι θέλει στη ζωή του και πολύ όρεξη και ενέργεια για να το πραγματοποιήσει.

Το TLIFE τον συνάντησε λίγο πριν ανέβει στη σκηνή του Δημήτρης Χορν για την παράσταση «Γυάλινος κόσμος». Ναι, την είδαμε και μας άρεσε πολύ κι εκεί! Χαλαρός και ευδιάθετος λοιπόν μας μίλησε για την συνεργασία του με την Ναταλία Τσαλίκη, την καριέρα του και τις φιλοδοξίες του, πως αντιμετωπίζει το γεγονός ότι τα μέσα ασχολούνται με την προσωπική του ζωή και για τo αν θέλει να γίνει πατέρας!

Κι αν αναρωτιέσαι τι σχέση έχουν τα στρουμφάκια με τον Αντίνοο, έχω να σου πω πως είναι ένα από αυτά! Δανείζει την φωνή του στον Σκουντούφλη στην αγαπημένη ταινία μικρών και μεγάλων. Ας μας τα πει όμως ο ίδιος…

2η χρονιά στο θέατρο Δημήτρης Χορν με το έργο «Γυάλινος κόσμος». Αναρωτιέμαι, δεν είναι βαρετό για έναν ηθοποιό να παίζει για μεγάλο διάστημα τον ίδιο ρόλο;
Είναι όντως λίγο περίεργο. Παρόλα αυτά, μιλάμε για ένα κείμενο το οποίο είναι κλασικό και το οποίο το ανακαλύπτεις κάθε μέρα, όπως και τον ρόλο σου, ξανά και ξανά. Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση για έναν ηθοποιό να είναι ανοιχτός απέναντι σε αυτό που καλείται να κάνει και να προσαρμόζεται κάθε μέρα, εβδομάδα, χρονιά ανάλογα με αυτό που προκύπτει τη δεδομένη στιγμή στην παράσταση. Άλλωστε οι παραστάσεις δεν είναι ποτέ οι ίδιες. Κάθε φορά, ανακαλύπτεις κάτι διαφορετικό, η ενέργεια από το κοινό και αυτή μεταξύ των συναδέλφων είναι διαφορετική, οπότε σε οδηγεί σε διαφορετικά μονοπάτια.
Επίσης, έχω την τύχη και τη χαρά να είμαι με έναν θίασο ο οποίος δεν με κάνει να βαριέμαι. Οπότε, επειδή υπάρχει ένα κλίμα παρασκηνιακά το οποίο είναι εξαιρετικό, για τις δικές μου απαιτήσεις, με πολύ χαρά πηγαίνω στη δουλειά μου και είμαι σε αυτή την παράσταση.
Ακόμα, το αποτέλεσμα, η σκηνοθεσία δηλαδή της Κατερίνας Ευαγγελάτου είναι κάτι το οποίο, εμένα προσωπικά, σε αισθητικό επίπεδο με καλύπτει πάρα πολύ και με αντιπροσωπεύει. Θα ήμουν λοιπόν πολύ αχάριστος αν βαριόμουν ή αν ένιωθα ότι έχω πλήξει με αυτό που κάνω.

Το κριτήριο για να είσαι σε μια δουλειά είναι κυρίως οι συνεργάτες ή το κείμενο, ο ρόλος, το έργο;
Το κείμενο και ο ρόλος δεν μου λένε κάτι γιατί δεν έχω να μάθω από το κείμενο αυτό καθεαυτό αλλά από τους συνεργάτες, τους συναδέλφους μου και τον σκηνοθέτη. Αυτό που εμένα με απασχολεί είναι να είμαι με ανθρώπους τους οποίους εκτιμώ, θεωρώ ταλαντούχους και μέσα από τους οποίους μπορώ να εξελιχθώ. Νιώθω πάρα πολύ μικρός και είναι μια δουλειά από την οποία μαθαίνεις μέχρι να πεθάνεις. Ποτέ δεν λες ότι τώρα έγινα ηθοποιός, τώρα ολοκληρώθηκα σαν ηθοποιός. Μονίμως ανακαλύπτεις κάτι διαφορετικό και όσο πιο καλοί και σωστοί είναι οι συνεργάτες σου τόσο πιο καλός γίνεσαι και εσύ.

Από την συνεργασία σου με την Ναταλία Τσαλίκη νιώθεις σαν μαθητής;
Βέβαια! Η κυρία Τσαλίκη πέραν του ότι είναι μία εξαιρετική συνεργάτης, άψογη επαγγελματίας, συγκεκριμένη, συνεπής και τρυφερή σαν μαμά σχεδόν, είναι και μία πάρα πολύ καλή δασκάλα την οποία λίγο να παρατηρείς κάθε βράδυ έχεις να μάθεις πάρα πολλά πράγματα.

Από όλες τις δουλειές που έχεις κάνει μέχρι τώρα, υπάρχει κάποια που να την θυμάσαι πιο έντονα ή να νιώθεις περήφανος; Ξέρουμε ότι έχεις γράψει κι ένα δικό σου έργο, το «I will survive».
Είναι διαφορετικές οι περιστάσεις. Τηλεοπτικά, τα «Άγρια παιδιά» είναι μία δουλειά η οποία εμένα με έχει στιγματίσει, όχι μόνο γιατί ένιωθα και νιώθω περήφανος που την κάναμε αλλά γιατί μου άφησε κληρονομιά τρεις πολύ καλούς φίλους οι οποίοι είναι πια σαν αδέρφια μου. Οπότε δεν μπορώ να την ξεχάσω.
Θεατρικά, σίγουρα ο «Γυάλινος κόσμος» είναι από τις παραστάσεις για τις οποίες καμαρώνω. Το «I will survive» από την άλλη, που κάναμε με τον Γιώργο Παπαγεωργίου, ακριβώς επειδή ήταν δικό μας παιδί, δικό μας δημιούργημα κι αυτή την θυμάμαι πολύ έντονα στο μυαλό μου. Ξεκίνησε από εμάς από το τίποτα και έγινε μία πολύ μεγάλη επιτυχία. Ήταν ουσιαστικά σαν να μοιραζόμαστε την χαρά μας με όλο τον κόσμο.

Μετά, τις βλέπεις τις δουλείες σου; Πώς αντιδράς όταν βλέπεις τον εαυτό στου στα σήριαλ ή ακόμα και στις τηλεοπτικές εμφανίσεις; Λες «είμαι καλός» ή είσαι αυστηρός;
Τις βλέπω, συνήθως με το που βγαίνουν στον αέρα. Με αφορά πάρα πολύ να κρίνω την εικόνα μου γιατί είναι τελείως διαφορετική η αίσθηση όταν κάνεις μια δουλειά από όταν την παρατηρείς και με βοηθάει πάρα πολύ αυτό. Είμαι πάρα πολύ αυστηρός με τον εαυτό μου, συνήθως. Είναι πολύ λίγες οι φορές που με είδα κάπου και είπα «πω ρε παιδί μου, τι καλός που ήσουν, πόσο καλά τα είπες». Ξέρεις, στέκομαι πάρα πολύ σε λεπτομέρειες. Σε πράγματα που μπορεί να μην βλέπει ο θεατής αλλά επειδή εγώ τα ξέρω στέκομαι σε αυτά και είμαι πολύ αυστηρός. Δεν έχω όμως και καμία εμμονή να κάθομαι στο repeat και να τις βλέπω ξανά και ξανά. Τις βλέπω μία φορά με το που παιχτούν, παίρνω το μάθημά μου -όποιο κι αν είναι αυτό- και ίσως να τύχει μετά από πάρα πολύ καιρό να ξαναδώ μια δουλειά κυρίως για την νοσταλγία του πράγματος.

Βλέπουμε τελευταία πολλούς ηθοποιούς τις γενιάς σου να κάνουν ξεκινήματα στο εξωτερικό. Εσύ το έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο να κάνει ένα τέτοιο βήμα;
Δεν είναι κάτι το οποίο θα το επεδίωκα διότι μου φαίνεται εξωφρενικό το να κάνω αυτή τη δουλειά σε μία γλώσσα η οποία δεν είναι η δικιά μου, την οποία δεν θα καταλαβαίνω, δεν θα μιλάει στην ψυχή μου και το πιο πιθανό είναι να μην είμαι αληθινός σε αυτό που θα κληθώ να κάνω. Παρόλα αυτά, αν τύχει να είμαι σε μία κινηματογραφική δουλειά, για παράδειγμα, ελληνική η οποία να βγει στο εξωτερικό και να διακριθεί και από εκεί να προκύψει μια συνεργασία, σε καμία περίπτωση δεν θα πω όχι. Από μόνος μου όμως να επιδιώξω να τα παρατήσω και να σηκωθώ να φύγω, δεν θα το έκανα. Αν φτάσω στο σημείο να πω έχω μπουχτίσει από την Ελλάδα και θα φύγω, το πιο πιθανό είναι να πάω σε ένα νησί να χτίζω καλύβες παρά να κυνηγήσω καριέρα στο Χόλιγουντ.
Το ότι έχουν φιλοδοξία κάποιοι άνθρωποι να πάνε στο Χόλιγουντ και να κυνηγήσουν το όνειρό τους είναι πάρα πολύ υγιές και ανθρώπινο απλώς η δική μου, δεν είναι αυτή. Θεωρώ ότι το δικό μου εργαλείο είναι η γλώσσα μου, η φωνή μου και μέσα από αυτό μπορώ να εκφράζομαι και να επικοινωνώ. Ίσως δεν έχει ανοίξει ακόμα αυτό το παραθυράκι που έχει ανοίξει σε άλλους ηθοποιούς, δεν ξέρω, μπορεί να έχω εγώ το πρόβλημα. (γέλια) Μπορεί εγώ να είμαι μετριοπαθής αλλά δεν έχω αυτή τη φιλοδοξία, περνάω καλά στην Ελλάδα, μου αρέσει αυτή η δουλειά που κάνω εδώ. Είμαι ικανοποιημένος.

Θεωρείσαι από τους πιο ωραίους ηθοποιούς της γενιάς σου. Η εξωτερική σου εμφάνιση είναι κάτι που έχεις συνειδητοποιήσει; Έχεις επίγνωση ότι μετράς σαν άντρας;
(Γελάει) Να, τώρα αυτά μου λες και κοκκινίζω. Δεν είναι κάτι το οποίο το σκέφτομαι. Δεν έχω νιώσει ποτέ άσχημος αλλά δεν έχω νιώσει κι ότι είμαι κελεπούρι. Θεωρώ ότι έχω μία ομορφιά σαν αυτή που έχουν πάρα πολλά παιδιά και της γενιάς μου και του κλάδου μου και της ηλικίας μου. Δεν θεωρώ ότι έχω κάτι διαφορετικό. Όπως σου είπα και πριν, ότι δεν αντιμετωπίζω τον εαυτό μου σαν ηθοποιό αλλά σαν άνθρωπο, το ίδιο ισχύει και σε αυτό το κομμάτι. Δεν θεωρώ ότι έχω κάτι το διαφορετικό γιατί είμαι και από τους ανθρώπους που πιστεύω ότι η ομορφιά είναι ένα πράγμα πολύ σύνθετο και πολύ υποκειμενικό. Σίγουρα μου εκφράζουν τον θαυμασμό τους κοπέλες αλλά δεν είναι κάτι που εμένα θα με κάνει να αισθανθώ περήφανος. Προτιμώ να ακούω όμορφα πράγματα για την δουλειά μου ή για τις επιλογές μου παρά για την εμφάνισή μου γιατί είναι κάτι για το οποίο δεν έχω παλέψει.

Στο χώρο που κινείσαι, ο κόσμος ενδιαφέρεται να μαθαίνει γενικά περισσότερο προσωπικά πράγματα για τους καλλιτέχνες που αγαπάει και βλέπεις φωτογράφους και πιεστικές ερωτήσεις δημοσιογράφων. Πώς το διαχειρίζεσαι όλο αυτό; Σε ενοχλεί;
Όχι δεν με ενοχλεί. Αντιλαμβάνομαι απόλυτα τους λόγους για τους οποίους γίνεται αυτό. Μπορώ πολύ εύκολα να έρθω στην θέση των δημοσιογράφων και να κατανοήσω τους λόγους που ρωτάνε αυτά που ρωτάνε. Δεν έχω λόγο να θυμώσω. Είναι ένας από τους τρόπους με τους οποίους γίνεται αυτή η δουλειά, δεν μπορώ να θυμώνω με αυτό, απλώς έχω επιλέξει να κοινοποιώ και να μιλάω γι’ αυτά για τα οποία θεωρώ ότι οφείλουν να αφορούν τον κόσμο, σε σχέση με εμένα.

Το ότι είσαι αναγνωρίσιμος και το γεγονός ότι μέσω twitter o κόσμος νιώθει μεγαλύτερη οικειότητα μαζί σου, σε έχει φέρει ποτέ σε δύσκολη θέση; Το ότι έρχεται ο άλλος και σου λέει «γεια σου, Αντίνοε» λες και είναι φίλος σου σε ενοχλεί;
Δεν με ενοχλεί γιατί ο ίδιος δεν αντιμετωπίζω τον εαυτό μου σαν «αναγνωρίσιμο» ή σαν να είμαι «σταρ». Στο twitter θεωρώ ότι είμαι κι εγώ ένα προφίλ όπως είναι όλα τα υπόλοιπα. Η αξία δεν μετριέται στους followers, δηλαδή μην κάνουμε σημαντικά πράγματα τα οποία δεν είναι. Ίσα ίσα που μου αρέσει η οικειότητα, στον βαθμό που δεν θα νιώσω ότι κάποιος πάει να με ενοχλήσει ή να παραβιάσει πράγματα τα οποία δεν θέλω να παραβιάσει. Δεν με ενοχλεί όμως να μου μιλάνε, να μου λένε όμορφα ή άσχημα πράγματα. Αν δεν ήθελα να έχω επαφή με τους ανθρώπους, αφενός δεν θα έκανα λογαριασμό στο twitter και αφετέρου θα κλεινόμουν στο σπίτι μου και θα πηγαινοερχόμουν στο θέατρο με αμάξι με φιμέ τζάμια ή σε μία κλούβα μέσα για να μην με βλέπει κανείς. Ε, δεν έχω κάποιο τέτοιο πρόβλημα και αντίθετα μου δίνει χαρά. Σίγουρα υπάρχουν μέρες που δεν είμαι στα καλά μου κι εγώ αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με την ιδιότητα του ηθοποιού, προκύπτει σε όλους τους ανθρώπους. Μπορεί κι εσύ μια μέρα να μην είσαι καλά και να μην θες να σου μιλάει κανείς, αλλά σε ανθρώπινο επίπεδο πάντα.

Είχες πει σε παλιά σου συνέντευξη ότι με τους φίλους σου αράζετε σε ταράτσες και βλέπετε τα αστέρια. Γι’ αυτό δεν σε βλέπουμε σε κοσμικά party; Προτιμάς να βάζεις τα όριά σου και να διασκεδάζεις σε έναν πιο κλειστό κύκλο;
Δεν επιλέγω να κάνω κάτι το οποίο είναι πολύ διαφορετικό από αυτό το οποίο επιλέγει να κάνει ο μέσος άνθρωπος στην Ελλάδα και ο μέσος άνθρωπος δεν πηγαίνει σε κοσμικά party.

Ναι, αλλά ο μέσος άνθρωπος δεν είναι ηθοποιός.
Ναι, όπως σου είπα και πριν, εγώ ο ίδιος δεν αντιμετωπίζω τον εαυτό μου σαν να είμαι ένας ηθοποιός που πρέπει να πηγαίνει σε κοσμικά party, που πρέπει να φωτογραφίζεται. Είναι ένα κομμάτι το οποίο ούτε ευχαρίστηση μου δίνει ούτε το επιδιώκω ούτε με αφορά. Αν περνούσα καλά μέσα από αυτή την διαδικασία, ενδεχομένως να το έκανα αλλά όλο αυτό το πολύ στημένο, που πηγαίνεις με ανθρώπους της δουλειάς με τους οποίους δεν έχεις και τι να μοιραστείς και γίνεται λίγο διεκπεραιωτικά, εμένα δεν μου δίνει μεγάλη ευχαρίστηση. Προτιμώ τον χρόνο που έχω, ο οποίος κακά τα ψέματα δεν είναι και πάρα πολύς, να τον εκμεταλλεύομαι με το να επικοινωνώ επί της ουσίας με τους ανθρώπους που έχω επιλέξει να είναι δίπλα μου και με έχουν επιλέξει. Να κάνω πράγματα τα οποία είναι απλά κι όταν λέω απλά το εννοώ, από το να κάνω πράγματα για να γίνει η ζωή μου πιο λαμπερή. Δεν επιδιώκω κάτι τέτοιο.

Αυτή ή αγάπη με τα αστέρια, αλήθεια, πώς ξεκίνησε;
Αυτό είναι κάτι που ξεκίνησε με τους κολλητούς μου το οποίο, δυστυχώς, έχουμε πάρα πολύ καιρό να κάνουμε διότι οι ζωές μας έχουν φορτωθεί πάρα πολύ από υποχρεώσεις και δεν υπάρχει ο χρόνος. Είναι κι ένα χόμπι το οποίο στην Αθήνα δεν είναι πολύ εύκολο να το κάνεις διότι η φωτορύπανση είναι τόσο μεγάλη που με δεν μπορείς να ανέβεις εύκολα σε ένα μέρος να δεις τα αστέρια με το τηλεσκόπιο. Παρόλα αυτά, από παλιά ήταν κάτι που μας ιντρίγκαρε. Μας άρεσε πάρα πολύ αυτή μαγεία του αγνώστου, αυτή η απεραντοσύνη του σύμπαντος και το να βλέπεις πράγματα τα οποία είναι τόσο μακριά και τόσο αλλόκοτα και περίεργα που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα την εδώ, την γήινη. Επίσης, το ότι συνειδητοποιείς πως κι εσύ ένα κομμάτι του ευρύτερου συστήματος είσαι, δεν είσαι τίποτα σπουδαίο. Είσαι ένα μικρό χαλικάκι σε αυτό το πράγμα το οποίο λέμε σύμπαν.

Αν δεν ήσουν ηθοποιός δηλαδή θα ήσουν αστρονόμος;
Αν είχα το μυαλό, θα ήμουν πρωτίστως αστρονόμος και μετά ηθοποιός. (γέλια) Είναι από τα πράγματα που θα ήθελα να μην τα ξέρω μισά αλλά να μπορώ να εμβαθύνω και να έχω μία γνώση η οποία θα με βοηθάει να τα αντιλαμβάνομαι καλύτερα.

Έχεις σκεφτεί τον εαυτό σε κάτι άλλο πέρα από την υποκριτική; Θα μπορούσες να κάνεις κάτι άλλο σαν επάγγελμα;
Στην παρούσα φάση δεν το έχω σκεφτεί διότι τα πράγματα, καλώς ή κακώς, είναι βατά μέχρι στιγμής. Δεν έχω μείνει για μεγάλα διαστήματα άνεργος για να νιώσω την ανάγκη να αρχίσω να ψάχνω άλλες διεξόδους. Παρόλα αυτά, από την στιγμή που έχω τα πόδια μου και τα χέρια μου σε καλή κατάσταση θα μπορούσα να κάνω το οτιδήποτε προκειμένου να επιβιώσω. Η δουλειά μου δεν είναι η ζωή μου, η δουλειά μου είναι κάτι το οποίο με κάνει χαρούμενο, με κάνει να περνάω καλά, να νιώθω χρήσιμος και δημιουργικός αλλά ως εκεί. Σαφώς και θα μπορούσα να κάνω κι αλλά πράγματα.

Κάνεις κι άλλα πράγματα που ίσως ο πολύς κόσμος δεν τα ξέρει, όπως είναι οι μεταγλωττίσεις. Έχεις δανείσει την φωνή σου στην ταινία «Οι Πέντε θρύλοι» ενώ κάνεις κι ένα από τα στρουμφάκια!
Αυτή η ιστορία έχει ξεκινήσει πολλά χρόνια τώρα. Όχι τόσο με τις μεταγλωττίσεις. Από τα 19 μου ασχολούμαι με την διαφήμιση, με τα σπηκάζ. Δίνω την φωνή μου δηλαδή σε διαφημιστικά σποτ στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο και δεν σου κρύβω ότι είναι και ένας κλάδος ο οποίος με έχει συντηρήσει οικονομικά για πάρα πολλά χρόνια και με βοηθάει μέχρι και σήμερα να ζω αξιοπρεπώς. Από εκεί λοιπόν προέκυψε και η ενασχόληση με τις μεταγλωττίσεις. Σιγά σιγά μέσα από τα στούντιο και μέσα από κάποια δοκιμαστικά μπήκα και σε αυτά τα χωράφια. Παρόλο που είναι μία εξαιρετικά δύσκολη και επίπονη διαδικασία η μεταγλώττιση, είναι από τα πράγματα που κάνω με πολύ κέφι και χαρά. Είναι ωραίο να δουλεύεις σε ένα προϊόν το οποίο ξέρεις ότι απευθύνεται σε παιδιά. Σε κάνει να νιώθεις παιδί και είναι άλλη φροντίδα που δίνεις όταν κάνεις αυτή τη δουλειά κι άλλη χαρά παίρνεις. Ακόμα κι αν κουράζεσαι, αν ταλαιπωρείσαι, αν ζορίζεσαι, ακόμα κι αν πονάει ο λαιμός ή η φωνή σου μετά από τις τσιριδούλες, τα ουρλιαχτά κι όλα αυτά, είναι ωραία υπόθεση!

Αγαπάς λοιπόν τα παιδιά! Γιατί δηλώνεις στις συνεντεύξεις σου ότι δεν θες να κάνεις παιδιά; Μήπως άλλαξες γνώμη;
Το έχω πει πολλές φορές αλλά δεν έχει να κάνει με τον δεν αγαπώ τα παιδιά, σε καμία περίπτωση. Ίσα ίσα που χαίρομαι πάρα πολύ να είμαι με παιδιά, χαίρομαι όταν μαθαίνω ότι φίλοι μου, γνωστοί μου περιμένουν κάποιο παιδί. Απλώς είμαι πάρα πολύ ανασφαλής και νιώθω ότι δεν είμαι έτοιμος, πρακτικά, ακόμα να φέρω στον κόσμο μια ζωή για την οποία θα είμαι υπεύθυνος 100%.

Άρα κάπου στο βάθος, σε πολλά χρόνια από τώρα, το έχεις στο μυαλό σου;
Μα, ποτέ δεν λέω ποτέ. Αυτό που λες ότι έχω πει ότι ποτέ δεν θα κάνω ένα παιδί, δεν είναι ότι ποτέ δεν θα κάνω παιδί. Μπορεί να προκύψει και να έρθει στη ζωή ένα παιδάκι το οποίο να είναι δικό μου και με μεγάλη χαρά. Απλώς στην παρούσα φάση δεν είναι κάτι που θα επεδίωκα διότι με το ζόρι συντηρώ τον εαυτό μου. Θα μου πεις τα παιδιά δεν χρειάζονται χρήματα, χρειάζονται αγάπη αλλά έχω δει πως είναι να μην έχεις να πάρεις γάλα στο παιδί, να μην έχεις να πάρεις πάνες και θα ένιωθα συντετριμμένος αν ήμουν σε μία τέτοια κατάσταση. Επειδή έτσι είμαι εγώ σαν άνθρωπος όμως, πολύ ενοχικός κι επειδή θέλω να ξέρω ότι όταν αναλαμβάνω μια πρωτοβουλία θέλω να την βγάλω εις πέρας.