Βασίλης Χαλακατεβάκης στο TLIFE: “Για να μπορείς να επιβιώσεις θα πρέπει να μπορείς να λες… όχι”

Ο Βασίλης Χαλακατεβάκης είναι από τους ηθοποιούς που έχει γνωρίσει μεγάλη επιτυχία και μεθοδευμένα έχει καταφέρει να αποκτήσει γερές βάσεις για να μπορεί να κάνει επιλεκτικές δουλειές. Φέτος, τον απολαμβάνουμε μέσα από την επιτυχημένη σειρά του ΑΝΤ1 “Daddy cool” την οποία απολαμβάνει κι εκείνος τόσο πολύ όσο οι συμπρωταγωνιστές του αλλά και το τηλεοπτικό κοινό.

Το TLIFE τον συνάντησε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της σειράς και μας μίλησε για το ρόλο του, για τον χώρο της υποκριτικής και της δυσκολίες του αλλά και για την σύντροφό του, Δέσποινα Μαραγκουδάκη και τον αντισυμβατικό γάμο που έκαναν κάτω από την Ακρόπολη.

Πείτε μας δυο λογία για τον ρόλο σας.
Ο ρόλος μου είναι για ακόμα μία φορά ανατρεπτικός. Είναι κάτι που δεν είμαι εγώ. Ένας ψευτοκλέφτης, ένας πατέρας που είναι επιπόλαιος, έξω από τα νερά του μόνιμα, που παίζει χαρτιά, που πάει στα καφενεία. Ένα πράγμα που δεν έχω κάνει εγώ ποτέ στη ζωή μου, δεν έχω πάει ποτέ στα καφενεία, δεν έχω παίξει ποτέ μου χαρτιά. Είμαι κοντά στην οικογένειά μου και στους ανθρώπους μου αλλά είναι πολύ γοητευτικό όμως για τον ηθοποιό να κάνει κάτι έξω από αυτόν. Για να μπορεί να ονειρεύεται και να φαντάζεται κάτι έξω από αυτόν. Είναι πολύ δημιουργικός και πολύ κωμικός και πολύ ανατρεπτικός και αυτό μου αρέσει πολύ.

Ο ρόλος σας σάς δίνει μαθήματα για την δική σας ζωή; Σας κάνει να σκέφτεστε τον εαυτό σας ως πατέρα μέσα από τη σειρά;
Φυσικά! Όχι μόνο τώρα και σε άλλες σειρές. Η χαρά που μας δίνει αυτή η δουλειά είναι ότι μπορούμε να βγαίνουμε έξω από τα ρούχα μας, να κάνουμε κάτι που δεν είμαστε εμείς. Να ξαφνιάζουμε τον εαυτό μας, με λίγα λόγια, και το να ξαφνιάζεις τον εαυτό σου είναι κάτι γοητευτικό και κάτι που σου δίνει φτερά για να πας την επόμενη μέρα με πιο ωραία διάθεση και να είσαι δημιουργικός.

Τι είναι αυτό που πιστεύετε ότι κέρδισε το κοινό;
Η πολύ ωραία ματιά του γυρίσματος. Είναι πολύ ωραία γυρισμένη η σειρά, είναι πολύ ωραία φωτεινή. Όλη η εικαστική του μεριά δηλαδή είναι άψογη και έχει ένα πολύ τρυφερό και ζεστό casting που αυτό νομίζω βγαίνει και το δέχεται πολύ όμορφα και το κοινό που παρακολουθεί τη σειρά αυτή.

Έχετε ζήσει τις πολύ καλές εποχές της τηλεόρασης. Σας στεναχωρεί η εικόνα που υπάρχει σήμερα που είναι, για παράδειγμα, περιορισμένα τα σίριαλ;
Η εικόνα που παρακολουθούμε τώρα στην ελληνική τηλεόραση είναι η εικόνα της Ελλάδας. Άλλωστε η Γαλάτεια Καζαντζάκη έχει πει: “Εικόνα σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω”. Άρα εμείς δεν μπορούμε να είμαστε έξω από την κοινωνία ούτε να αγνοήσουμε το τι γίνεται γύρω μας. Ό,τι συμβαίνει στην ελληνική τηλεόραση συμβαίνει παντού στη χώρα. Όλοι περνάνε μια τεράστια κρίση σε αυτή τη χώρα οπότε εμείς δεν μπορούμε να είμαστε ένα φωτεινό σημείο που ξεχωρίζει ως κάτι άλλο. Δεν είναι άλλωστε κάτι παραγωγικό η τηλεόραση. Η τηλεόραση στηρίχρτηκε στη διαφήμιση, η διαφήμιση αποδείχτηκε ότι ήταν μία φούσκα, ξεφούσκωσε αυτή η φούσκα άρα ξεφουσκώνει και όλο το σύστημα. Κάνουμε υπομονή, κοιτάμε να κάνουμε σωστά τη δουλειά μας και όσοι είμαστε συνεπείς, υπεύθυνοι και έχουμε γερά πατήματα στο χώρο θα επιβιώσουμε. Κάποιοι άλλοι θα υποφέρουν. Το πρόβλημα δεν είναι εμείς που έχουμε κάποια χρόνια στη δουλειά και κάπου έχουμε βρει το βηματισμό μας. Αυτό που λυπάμαι και στεναχωριέμαι είναι για τα χιλιάδες νέα παιδιά που βγαίνουν από τις δραματικές σχολές σωρηδόν, χωρίς εφόδια και που μένουν με τα όνειρα μόνο και με τις ελπίδες και δεν μπορούν να κάνουν στην ουσία τίποτα. Κι αυτό συμβαίνει δυστυχώς, και πάλι, σε όλους τους χώρους γιατί σε όλους τους χώρους δεν υπάρχει πρόβλεψη. Υπάρχει και στο χώρο σας στη δημοσιογραφία, υπάρχει μέχρι και στους γιατρούς. Δεν υπάρχει πρόβλεψη για δουλειές. Βγαίνουν άνθρωποι που έχουν ειδικότητες που δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητές τους. Για αυτό ο κόσμος, βλέπετε, που έχει εφόδια σηκώνεται και φεύγει από αυτή τη χώρα και δυστυχώς βλέπουμε μια καινούργια ξενιτιά. Μια ξενιτιά και εκτός Ελλάδος, μια ξενιτιά και στην ίδια σου την πόλη. Αισθάνεσαι δηλαδή ξενιτεμένος.

Εσείς, θα το σκεφτόσασταν να φύγετε από τη χώρα;
Εγώ δεν μπορώ να το σκεφτώ γιατί δεν έχω τα απαραίτητα εφόδια, θεωρώ, για να πάω να κάνω μια καριέρα στο εξωτερικό. Για να πας στο εξωτερικό χρειάζεται να ξέρεις μία γλώσσα σαν να είναι η μητρική σου. Βλέπετε ότι πολλοί νέοι άνθρωποι που είχαν πολύ μεγάλες δυνατότητες και δεν τα κατάφεραν. Φύγανε και γύρισαν χωρίς να κάνουν τίποτα σπουδαίο. Δεν νομίζω ότι είναι η στιγμή μου τώρα να κάνω κάτι τέτοιο. Είναι η στιγμή νέων που έχουν περισσότερα εφόδια, που είναι προετοιμασμένοι για κάτι τέτοιο, που είναι έτοιμοι στις νέες τεχνολογίες και σε αυτούς θα πρότεινα να κάνουν μία προσπάθεια, γιατί έχουν τα χρόνια μπροστά τους. Εγώ, έχω πάρει τη σειρά μου. Έχω να κάνω αυτά που κάνω, έχω να ζήσω ευτυχισμένα τα ταξίδια μου, τις εκδρομές μου, τη δουλειά μου, να εκφράζομαι όπως μπορώ και όπως έχω μάθει και είμαι ικανοποιημένος με αυτό. Μια χαρά είμαι.

Η δική σας σχέση με την τεχνολογία ποια είναι;
Είναι πολύ καλή η σχέση μου με την τεχνολογία, για την ηλικία μου. Έχω ασχοληθεί και πάρα πολύ με την οργάνωση θεατρικών παραγωγών οπότε και η επαφή μου με το ίντερνετ και την τεχνολογία είναι κοντινή. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι ειδήμων αλλά έχω εικόνα πώς μπορείς να κινείς μια δουλειά, τι μέσα πρέπει να ενεργοποιείς για να έχεις επιτυχία και τι πρέπει να αποφεύγεις. Γιατί πρέπει να αποφεύγεις και κάποια πράγματα διότι οι νέες τεχνολογίες έχουν και πάρα πολλές παγίδες. Έχουν παγίδες ευκολιών που δεν είναι ουσιαστικές και ποιοτικές κι εκεί πρέπει να προσέχεις και να κάνεις τις επιλογές σου.

Το κομμάτι με τις θεατρικές παραγωγές σας αρέσει περισσότερο από την υποκριτική;
Όχι, είναι ένα πράγμα που το κάνω όλα αυτά τα χρόνια παράλληλα για να μπορώ να λέω τα “όχι” μου. Γιατί καλό στη δουλειά αυτή που κάνουμε, στη δημιουργική δουλειά, για να μπορείς να επιβιώσεις θα πρέπει να μπορείς να λες “όχι”. Άρα η άμυνά μου ενεργοποιήθηκε μέσα από την προσπάθειά μου αυτή να κάνω και την οργάνωση των παραγωγών και μου έδωσε και ασφάλεια και μπόρεσα να λέω με μεγαλύτερη ευκολία τα “όχι” μου και τα “ναι” μου. Μια δουλειά η οποία μπορεί να μην έχει την αμοιβή που θα έπρεπε να έχει θα πω “ναι” γιατί με αφορά και μια δουλειά που δεν με αφορά δεν θα την κάνω μόνο και μόνο για τα χρήματα γιατί μπορεί να έχω μια ασφάλεια από την άλλη δραστηριότητά μου. Αυτό συμβαίνει με όλα αυτά τα πράγμα τα που κάνω γιατί εγώ είμαι πολυσυλλεκτικός, κάνω και τηλεόραση, κάνω και θέατρο, κάνω και θεατρικές παραγωγές, έχω και μία εταιρεία με τη Δέσποινα, τη σύντροφό μου και κάνουμε εκπαιδευτικά προγράμματα σε εκατοντάδες σχολεία σε όλη την Ελλάδα. Θεατρικό παιχνίδι, δημιουργική απασχόληση και όλα αυτά. Οπότε έχω εναλλακτικές λύσεις για να έχω τα πατήματά μου για να είμαι ευτυχισμένος.

Αυτό το συγκεντρωτικό που χρειάζεται μία παραγωγή, θεω5ρείτε ότι σας έχει βοηθήσει και στον τρόπο που παίζετε ως ηθοποιός για να ξεκλειδώσετε κάποια άλλα κομμάτια;
Γενικά στη ζωή, οι εμπειρίες και κάθε μέρα που περνά από τη ζωή σου και σου ενεργοποιεί ευαίσθητες στιγμές είναι αυτό που είναι η περιουσία σου για να εξασκηθείς και να γίνεις καλύτερος. Υπάρχει μία ιστορία με τον Νταλί (σ.σ. γνωστός ζωγράφος) νομίζω. Έχει πάει κάποιος θαυμαστής του με το παιδί του και του λέει “δάσκαλε, θέλω να μου κάνεις ένα σχέδιο γιατί σε θαυμάζω πολύ. Έτσι, δυο-τρεις γραμμές”. Κάνει αυτές τις δυο-τρεις γραμμές ο ζωγράφος και του λέει “δάσκαλε σε ευχαριστώ πάρα πολύ. Έτσι τυπικά ρωτάω, μια αμοιβή για αυτό; Έτσι, τυπικά”. Νόμιζε ότι δεν θα ζητήσει τίποτα και του λέει σημερινά λεφτά, έτσι τυπικά κι αυτός, 200.000 ευρώ. “200. 000 ευρώ για τρεις γραμμές;” “Ναι, για τρεις γραμμές και 60 χρόνια δουλειάς. Άρα δηλαδή οι εμπειρίες σου δίνουν τη δυνατότητα με ευκολία να μπορείς να αμοίβεσαι κάποιες στιγμές γιατί έχεις ποια τα εφόδια να κάνεις εύκολα αυτό που για τους άλλους είναι δύσκολο.

Μιας και αναφερθήκατε στην σύντροφό σας, είδαμε πρόσφατα το ευχάριστο γεγονός του “γάμου” σας.
Δεν ήταν ένας συμβατικός γάμος. Ήταν ένα happening. Ήταν ένα party που ετοίμασε η Δέσποινα για τους φίλους μας και τους αγαπημένους μας ανθρώπους, τους συγγενείς μας και για κάποιους συνεργάτες μας. Εγώ δεν το ήξερα. Το έμαθα τρεις μέρες πριν. Ήταν ένα party στην ουσία. Μία ανατροπή του πώς είναι ο γάμος σήμερα. Κάτω από την Ακρόπολη δώσαμε υποσχέσεις αγάπης και αφοσίωσης. Δώσαν οι φίλοι μας τις ευχές τους και τις κρέμασαν στο δέντρο της αγάπης και μετά φάγαμε, χορέψαμε και περάσαμε ωραία. Τόσο απλό ήταν. Με θέα την Ακρόπολη, περάσαμε τέλεια. “Ήταν τελετάρχης ένας φίλος μου, ο Σταύρος Καλός και κάλεσε τον Βασίλη Παπαβασιλείου, τον γνωστό σκηνοθέτη και ηθοποιό που είναι φίλος μου και δασκαλός μου, τον κάλεσε ως πάτερ Λαυρέντιο από το έργο Ρωμαίος και Ιουλιέτα να πει κάποια λόγια αγάπης για να ενωθούν οι δύο άνθρωποι που θέλουν να ενωθούν και να είναι μαζί συνέχεια. Ούτε παπάδες ούτε υπογραφές ούτε σύμφωνα συμβίωσης ούτε δημαρχεία τούτε τίποτα. Η υπόσχεση είναι υπόσχεση και είναι ποιο δυνατή από οποιαδήποτε υπογραφή

Το ότι είστε ζευγάρι κάνει πιο εύκολη τη συνεργασία ή ανεβάζει τον βαθμό δυσκολίας;
Όταν οι άνθρωποι έχουν επαφή, ακόμα και οι δύσκολες στιγμές ξεπερνιούνται με ευκολία. Γιατί υπάρχει συνεννόηση, υπάρχει χημεία. Όταν υπάρχει χημεία πότε βοηθάει ο ένας στη δύσκολη στιγμή πότε ο άλλος και είμαστε μια χαρά. Δόξα το Θεό, να λέμε και δόξα το Θεό ανεξάρτητα αν το εννοούμε ή όχι, να χτυπήσω ξύλο, όταν αυτά τα πράγματα πάνε καλά οι δυσκολίες περνάνε στην άκρη.

Φωτογραφίες: Πέτρος Χόντος