“Dancing”… Πως μας φάνηκε η πολυσυζητημένη πρεμιέρα ;

Ε, ναι ,λοιπόν, θα σας το εξομολογηθώ… Πως αισθάνεται κανείς όταν τρώει ένα γλειφιτζούρι ; Ακριβώς, την ίδια γλύκα και την ίδια ευχαρίστηση αισθάνθηκα σε γενικές γραμμές και εγώ την Κυριακή το βράδυ, όσες ώρες έβλεπα το “Dancing” ! Ναι, ήταν μία πρεμιέρα την οποία πραγματικά είδα ευχάριστα… Και την είδα ευχάριστα, γιατί έχω μπουχτίσει όλους αυτούς τους μήνες από την γενικότερη μιζέρια και φθήνια που μας σερβίρεται νυχθημερόν από όλα τα κανάλια…

Ναι, μετά απ ΄όλη αυτή την φθήνια και την μιζέρια, ήρθε το “Dancing”, το οποίο μόνο μίζερο και φθηνιάρικο δεν μπορεί κανείς να το πει… Η νέα τηλεοπτική έκδοση του “Dancing”, ήταν προσεγμένη από την πρώτη μέχρι την τελευταία της λεπτομέρεια, ήταν καλοδουλεμένη και το κυριότερο ; Ηταν λαμπερή !

Είτε αρέσει σε κάποιους, είτε όχι, η πρεμιέρα του “Dancing” είχε λάμψη, είχε κέφι, είχε χαμόγελο, ότι χρειάζεται δηλαδή κάποιος Κυριακή βράδυ που θα θελήσει να κάτσει στον καναπέ του σπιτιού του και πριν την… λαίλαπα της νέας εβδομάδας που μόλις ξεκινά, θα θελήσει να χαλαρωσει, χαζεύοντας ένα πρόγραμμα στην τηλεόραση, που να μπορεί να λειτουργήσει σαν μία… αρωματική τσίχλα για τα μάτια ή όπως σας είπα και πιο πριν σαν ένα πολύχρωμο γλειφιτζούρι !

Γιατί το “Dancing” – και όλα τα σόου αυτού του τύπου… – αν το καλοσκεφτείτε, δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μία… τσίχλα για τα μάτια, την οποία μασάς ευχάριστα όση ώρα θες και όταν σου φύγει η γεύση, την αφήνεις στο τασάκι και αυτό είναι όλο… Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

Εννοείται φυσικά, πως η πρεμιέρα αυτή του “Dancing” ήταν αναμενόμενη και… προβλεπόμενη από την αρχή μέχρι και το τέλος της, με την έννοια ότι τίποτα διαφορετικό δεν μας παρουσιάστηκε, ούτε… εκπλήξεις περιελάμβανε η βραδιά. Μέχρι και το χιουμοράκι της Ζέτας Μακρυπούλια κυρίως με τον γενικό διευθυντή προγράμματος του ΑΝΤ1, Γιάννη Λάτσιο, ήταν εντελώς αναμενόμενο.

Οπως αναμενόμενες ήταν και οι… ατάκες της, οι οποίες ώρες – ώρες με έκαναν να αισθάνομαι ότι βλέπω τις περσινές εκπομπές του σόου, όμως, δεν με χάλασαν καθόλου, γιατί η εικόνα της Ζέτας είναι αντικειμενικά τόσο εκθαμβωτικά λαμπερή και καθηλωτική, που σε κάνει να τα προσπερνάς κάτι τέτοια…

Βέβαια, να το πω κι αυτό… Αυτή η πρεμιέρα δεν ήταν μία απλή πρεμιέρα, ήταν ένα… Μπεν-Χουρ, μιας και κράτησε σχεδόν τέσσερις ώρες, γεγονός ομολογουμένως κουραστικό. Αλλα κι αυτό αναμενόμενο ήταν, μιας και τα ζευγάρια φέτος είναι 14 και όπως και να το κάνουμε, μέχρι να γίνουν οι σχετικές… συστάσεις, χρειάζεται χρόνος.

Και μιας και είπα… ζευγάρια ! Κάποια με άφησαν εντελώς αδιάφορη – δεν θα σας πω ποια, γιατί βαριέμαι τις γκρίνιες Δευτεριάτικα – , όμως, κι αυτό μέσα στο πρόγραμμα είναι, μιας και ορισμένοι πρέπει να …φύγουν νωρίς από το σόου, οπότε θα γινόντουσαν και τέτοιου είδους επιλογές από την παραγωγή, έτσι ώστε να κάνουν στην πορεία παιχνίδι πραγματικά οι… δυνατοί και οι …ιντριγκαδόροι. Ως γνωστόν, τηλεόραση άνευ ίντριγκας, είναι σαν… αυγό χωρίς αλάτι ! Και το αυγό χωρίς αλάτι δεν τρώγεται, οπότε μοιραία δεν φέρνει και νούμερα τηλεθέασης, τα οποία μην ξεχνάτε είναι πάντα το ζητούμενο στον μαγικό, γυάλινο κόσμο της τι-βιτσας μας !