Eurovision 2017: Πατρινό Καρναβάλι για πάντα, με μπόλικη μιζέρια!

Ελληνικός τελικός Eurovision 2017 σαν να λέμε… Πατρινό καρναβάλι για πάντα! Γιατί αναμφισβήτητα η χθεσινή βραδιά έμοιαζε με… καρναβάλι για πολλούς λόγους. Μέχρι και… βασίλισσα βρε σου είχαμε και ήταν καθισμένη πάνω στο ψηλότερο άρμα, τι άλλο θες;

Ναι, τα κατάφεραν εκεί στην ΕΡΤ να βγάλουν στον αέρα μία τηλεοπτική βραδιά που πιο άοσμη, άγευστη, αδιάφορη δεν έχεις… Μία βραδιά που πλημμύριζε μιζέρια… Μία βραδιά που έμοιαζε να έχει βγει από το τηλεοπτικό χρονοτούλαπο της ιστορίας… Μία βραδιά που στην καλύτερη περίπτωση θύμιζε… 80es, γιατί κανονικά τέτοια τηλεόραση δεν είχαμε ούτε το… ΄70, τότε που ακόμα δεν ξέραμε καλά-καλά τι πάει να πει τηλεόραση.

Ο χθεσινός ελληνικός τελικός θα μείνει χαραγμένος για πάντα στη καρδιά μας και στο μυαλό μας, ως ο πιο προχειροστημένος και κακόγουστος ελληνικός τελικός. Η χθεσινή βραδιά ήταν η βραδιά ύμνος στον ερασιτεχνισμό. Η χθεσινή βραδιά ήταν η βραδιά που ήρθε για να απαξιώσει εντελώς τον θεσμό της Eurovision.

Με άλλοθι ότι δεν είναι καιροί για πολλές… κορδέλες και πολλές… φιοριτούρες και κυρίως έξοδα, οι ΕΡΤικοί διεκπαιρέωσαν με θεαματικό τρόπο τον ελληνικό τελικό. Την έβγαλαν ρε παιδί μου την υποχρέωση, την έκαναν την αγγαρεία, πως το λένε; Μόνο που στην εποχή της κρίσης υπάρχουν και οι… χορηγοί. Λέω εγώ τώρα!

Μία βραδιά που όλοι ξέρουμε καλά πως αν στηθεί με μεράκι και προσοχή απογειώνει την ΕΡΤ στους πίνακες τηλεθέασης και της χαρίζει ποσοστά που “κόβουν την ανάσα”, γιατί εκεί στο Ραδιομέγαρο θέλησαν να την… ξεπετάξουν; Γιατί δεν έψαξαν να βρουν χορηγούς έτσι ώστε και χρήματα να μην επενδύσουν οι ίδιοι, αλλά και έσοδα στα ταμεία τους να υπάρξουν;

Και φυσικά δεν λέω να είχαμε έναν εγχώριο τελικό… υπερπαραραγωγή όπως το 2006,το 2007, το 2008, αλλά να είχαμε μία βραδιά αξιοπρεπή. Γιατί η βραδιά υπερπαραγωγή από την μη αξιοπρεπή τηλεοπτική βραδιά, απέχει έτη φωτός.

Αλλωστε, έχουμε πει πολλές φορές, ότι δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο! Η αισθητική δεν έχει να κάνει με τα χρήματα… Την αισθητική ή την έχει κανείς ή δεν την έχει. Και όσοι φέτος καταπιάστηκαν με τον εγχώριο τελικό σίγουρα με την αισθητική δεν έχουν συναντηθεί ποτέ.

Ολα κακόγουστα, όλα… τσουρούτικα! Εκεί στο μικρό στουντιάκι, με τα λιγοστά φώτα, τους λίγους καλεσμένους, με το λαμέ και τις φιούμπες να κυριαρχούν τόσο; Τόσο που άρχισα να πιστεύω πως δεν μπορεί ή κάπου κρύβεται και μία… ντισκο-μπάλα, ή… μεταμφιεσμένος με τον γνωστό, απολαυστικό του τρόπο, ο Αντώνης Κανάκης. Τουλάχιστον, θα έσκαγε και λίγο το χειλάκι μας.

Εκεί, εκεί στη γάμα εθνική! Αλήθεια, αλλά αν δεν θέλουμε να πάμε στη Eurovision, γιατί το κάνουμε με το ζόρι; Αν δεν ταιριάζει με την… κουλτούρα μας και με το… αριστερό παρόν μας, γιατί επιμένουμε; Γιατί δεν τολμάμε να της γυρίσουμε την πλάτη; Γιατί δεν τολμάμε να είμαστε ειλικρινείς με τον κόσμο και να πούμε πως… “εμείς δεν την πάμε την Eurovision”;

Φυσικά – όπως σου είπα και σε προηγούμενη ανάρτηση – ο μοναδικός “ήλιος”, το μαναδικό “φως” σε όλη αυτή την τηλε-μαυρίλα που παρακολουθήσαμε, ήταν η “Demy”, η οποία μόλις εμφανίστηκε στους δέκτες μας έμοιαζε με… λιακάδα. Η ομορφιά της, η φωνή της, η δροσιά της, σε καθήλωναν.

Ευχάριστες ήταν και οι στιγμές που απολαύσαμε τα τρία τραγούδια και τα κλιπ τους που ήταν υποψήφια για να διαλέξουμε με… τρέλα το “This is Love”, που θα ταξιδέψει στο Κίεβο. Καλή επιτυχία Demy μας…

ΥΓ1: Τα 40 δευτερόλεπτα παρουσίας του Γιώργου Καπουτζίδη και της Μαρίας Κοζάκου μέσω βίντεο στη βραδιά, ήταν τα 40 δεύτερα που πραγματικά άξιζαν τον κόπο να δει κανείς και που μέσα σε 40 δεύτερα διαπιστώσαμε το πόσο πολύ μας έλειψε φέτος η παρουσία του εκνευριστικά ταλαντούχου Γιώργου Καπουτζίδη, από την εν ΄λόγω βραδιά.

ΥΓ2: Ο Αντώνης Λουδάρος στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων αποδεικνύοντας πως ένας χαρισματικός άνθρωπος, μπορεί να σταθεί με αξιοπρέπεια παντού. Θα ήθελα να έχει αξιοποιηθεί η παρουσία του περισσότερο, γιατί σίγουρα τότε θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα.