Δαλιάνη – Παπαγιάννης στο TLIFE! Έρωτας και πάνω στη σκηνή!

Η ταλαντούχα ηθοποιός που αγαπήσαμε τηλεοπτικά μέσα από το ρόλο της “Μαρίας της Άσχημης” κάνει δυναμικό come back στο θέατρο, με ένα ρόλο-πρόκληση και με συμπρωταγωνιστή τον σύντροφό της ζωής της. Πρόσχαρη και χαμογελαστή μας υποδέχτηκε στα καμαρίνια του θέατρου “Άνεσις”, όπου πρωταγωνιστεί στο θεατρικό έργο του Neil Saimon “Παίζουν τα τραγούδια μας” και μίλησε για τη χημεία που έχει με τον σύζυγό της στο θέατρο, τη γυμνή σκηνή της παράστασης, αλλά και το πως έχει διαμορφωθεί η ζωή της μετά την έλευση της κορούλας της.

Η Σόνια Γουόλσκ είναι μια ταλαντούχα άσημη στιχουργός που έρχεται σε επαφή με τον Βέρνον Γκερς, ένα σπουδαίο καλλιτέχνη, με τον οποίο θα γράψουν μαζί τραγούδια. Η μουσική γίνεται η αφορμή της συνάντησής τους και όπως οι στίχοι ενώνονται μεταξύ τους και βγαίνει το τραγούδι, έτσι ενώνονται οι ζωές τους και γεννιέται ο έρωτάς τους. Μέσα από την παράσταση βλέπουμε το πώς διαχειρίζονται τη σχέση τους, πώς συζούν και ταυτόχρονα δουλεύουν μαζί. Βλέπουμε τις διαφωνίες τους, γιατί είναι δυο διαφορετικοί άνθρωποι.

Η Σόνια είναι ένα ατίθασο πλάσμα, μια ελεύθερη ψυχή, που δεν την νοιάζουν κοινωνικότητες. Το χαρακτηριστικό της είναι πως ντύνεται από άποψη με θεατρικά κουστούμια, στην καθημερινή της ζωή. Της αρέσει να βάζει “χρώμα” στη ζωή της κι αυτό είναι που ερωτεύεται ο Βέρνον σε εκείνη.

Δεν έχω πολλά κοινά στοιχεία. Δεν σου κρύβω όμως, ότι έχω ζηλέψει κάποια στοιχεία του χαρακτήρα της: την ελεύθερη ψυχή, το ότι δεν την ενδιαφέρει αν θα φορέσει ένα θεατρικό κουστούμι που θα είναι λίγο ατσούμπαλο πάνω της και θα βγει έξω. Αυτό που την νοιάζει είναι να νιώσει η ίδια καλά. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό της Σόνια που μου αρέσει πολύ.

Γενικά, πάντως, μου έχει περάσει και πολλά ωραία μηνύματα κι αυτός είναι και ο σκοπός του έργου. Να δούμε καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητά μας, αλλά να τα βλέπουμε θετικά.

Το μόνο που έχω στο μυαλό μου κάθε φορά που αναλαμβάνω ένα ρόλο στο θέατρο ή την τηλεόραση είναι να τον υπηρετήσω όσο καλύτερα μπορώ. Ανεξάρτητα από την Αγγελική, όταν βρίσκομαι στη σκηνή ή στο γύρισμα πρέπει να είναι ο ρόλος. Για να βγει σωστά ο κάθε χαρακτήρας, πρέπει να αφήνουμε τα κομμάτια του χαρακτήρα και να δίνουνε ό,τι χρειάζεται.

Όσον αφορά στον ρόλο της “Μαρίας της Άσχημης” ήταν δεδομένο ότι θα είχα αυτήν την εμφάνιση και το είχα θεωρήσει μεγάλη πρόκληση. Με είχε εξιτάρει από την αρχή. Από την άλλη, η Σόνια είναι μια πολύ γοητευτική γυναίκα και γι’ αυτό την ερωτεύεται ο Βέρνον. Αλλά αυτό το διαφορετικό στο χαρακτήρα της είναι που τον κάνει να τρελαθεί μαζί της.

Η χημεία μας είναι πολύ καλή και χαιρόμαστε που είμαστε μαζί στο θέατρο. Εξάλλου, για εμάς χρειάζεται λιγότερος χρόνος να βρούμε τα πατήματά μας και το γεγονός ότι γνωριζόμαστε τόσο καλά μας διευκόλυνε πολύ. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να συνεργαστούμε καλά με άλλους παρτενέρ στη σκηνή. Το καλό, πάντως, στο ότι δουλεύουμε αυτήν την περίοδο μαζί, είναι το ότι καταφέραμε να βρισκόμαστε και περισσότερο γιατί και το πρόγραμμα του Μάνου, με τη σειρά ήταν πιεσμένο.

Κάτι τέτοιο δεν μου έχει συμβεί μέχρι στιγμής. Στη δουλειά εμπιστευόμαστε πολύ ο ένας τη γνώμη του άλλου και αυτό δεν αφήνει περιθώρια για συγκρούσεις. Αφενός είμαστε ζευγάρι, αφετέρου έχουμε ένα κοινό στόχο που μας δένει και μας βοηθά στο να προχωράμε παρακάτω.

Το καλοκαίρι του 2006 είχαμε συνεργαστεί στο θέατρο “Παρκ”, αλλά εκεί κάναμε τα αδέλφια.

Διαλέγω το δεύτερο! Ότι πρέπει να γίνει για να αναδείξει το ρόλο και να προχωρήσει της ιστορία και είναι φυσικά αισθητικά ωραίο, δεν έχω πρόβλημα να το κάνω. Μην ξεχνάμε πως η συγκεκριμένη παράσταση είναι μια αισθηματική κωμωδία, αλλά το θεατρικό ζευγάρι ζει ένα μεγάλο έρωτα, οπότε είναι λογικό να υπάρχουν κάποιες ερωτικές σκηνές.

Η γνωριμία μας ήταν καρμική! Ενώ, είμαστε και οι δυο ηθοποιοί δεν γνωριστήμε σε δουλειά ή στο χώρο του θεάματος, μέσω συναδέλφων. Γνωριστήκαμε τυχαία στο δρόμο, έξω από το Εθνικό Θέατρο!

Είχα πάει να δω μια παράσταση, αλλά δεν βρήκα εισιτήρια. Βγήκα από το θέατρο και συνάντησα μια κοπέλα που δεν είχε βρει και εκείνη θέση για να δει την παράσταση και πιάσαμε την κουβέντα. Και τότε πέρασε ο Μάνος, με την μηχανή και σταμάτησε να της μιλήσει και γνωριστήκαμε. Εκείνη την περίοδο δούλευε στην Κεντρική Σκηνή του θεάτρου. Ήταν σαν όλα να βοήθησαν για να γνωριστούμε και να βρεθούμε μαζί. Αν κάτι είχε γίνει διαφορετικά, τότε μπορεί να μην ήμασταν μαζί.

Δεν είναι κάτι δύσκολο. Όπως όλες οι σύγχρονες γυναίκες αναγκαστικά πρέπει να συνδυαστεί καριέρα και οικογένεια. Το θετικό στη δική μου περίπτωση είναι ότι είχε την ευκαιρία και την οικονομική άνεση για δυο χρόνια με τη γέννηση της κόρης να μείνω κοντά της και να ζήσω το μεγάλωμά της. Και τώρα θεώρησα πως είναι η κατάλληλη στιγμή για να επιστρέψω στη δουλειά.

Είχα τελειώσει τη σχολή Δημοσιογραφίας και δούλευα ως δημοσιογράφος. Τότε θεώρησα πως ήταν σημαντικό για τη μετεκπαίδευσή μου να κάνω κάποια σεμινάρια ορθοφωνίας και υποκριτικής. Μου άρεσε πολύ και ξεκίνησα μαθήματα σε δραματική σχολή και όταν τελείωσα, ήρθαν οι πρώτες προτάσεις και άρχισα να δουλεύω ως ηθοποιός.