Όλα όσα δεν ξέρεις για τους πρωταγωνιστές της παράστασης “Ψύλλοι στα αφτιά”! Μπήκαμε στα καμαρίνια!

“Ψύλλοι στ’ αφτιά” του TLIFE μπήκαν μετά τη συνάντησή μας με τους πρωταγωνιστές της ξεκαρδιστικής φάρσας του Georges Feydeau που σημειώνει μεγάλη επιτυχία στο θέατρο Αλίκη. Η Βίκυ Σταυροπούλου, ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης, η Σοφία Μουτίδου, ο Κώστας Αποστολάκης και ο Πάνος Βλάχος μας ανοίγουν τα καμαρίνια τους και μιλούν για όλα.

Λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος “τρυπώσαμε” στα παρασκήνια του θεάτρου “Αλίκη”, όπου εκτυλίσσεται η φάρσα του Feydeau σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα.

Πάμε να δούμε, όμως, τι μας αποκάλυψαν οι πρωταγωνιστές για την χρονιά που πέρασε, αλλά και τη νέα που είναι προ των πυλών…

Το καμαρίνι μου με τον Χρήστο είναι μια προέκταση του σπιτιού μας. Επικρατεί μεγάλη αναστάτωση, το χάος και συνέχεια μπαινοβγαίνει κόσμος, οι συνάδελφοι, οι τεχνικοί, οι ταξιθέτες και φυσικά οι θεατές που θέλουν να μας δουν μετά την παράσταση. Είναι το στέκι του θεάτρου, εκεί μαζευόμαστε πριν από την παράσταση και ανάμεσα στις διπλές. Επίσης υπάρχει πάντοτε πολύ και εκλεκτό φαγητό για όλους. Γι ´ αυτό σας λέω ότι τελικά είναι άλλο ένα δωμάτιο του σπιτιού μας άλλα όχι στο Περιστέρι, στο κέντρο της Αθήνας. Πέφτει πολύ γέλιο και δεν σας κρύβω ότι κάνουμε και φαρσούλες μεταξύ μας, οι ηθοποιοί του θιάσου.

Οι Ψύλλοι αρέσουν πολύ στον κόσμο και αυτό το αίσθημα το εισπράττουμε όταν είμαστε στη σκηνή, αλλά μας το λένε και προσωπικά, μετά, στο καμαρίνι.

Νομίζω πως πάνω – κάτω κι εγώ κάπως έτσι θα αντιδρούσα, αλλά με τρόπο πιο σύγχρονο, δηλαδή αντί να του στείλω ένα ανώνυμο γράμμα, θα του έστελνα ένα ανώνυμο sms για να δω αν θα τσιμπήσει. Είναι πανέξυπνο το κόλπο που χρησιμοποιεί ο Φευντώ και μάλλον διαχρονικό, απλώς τώρα μπορείς να εκμεταλλευτείς και τη σύγχρονη τεχνολογία. Του βάζεις κι έναν κοριό στο κινητό, στο αυτοκίνητο – μου τα ‘χουν πει, δεν τα έχω κάνει (ακόμα…)

Όπως κάθε χρόνο: με πολλές παραστάσεις, περισσότερες από το κανονικό, πολύ φαγητό και πολύ κουράγιο για να συνδυαστούν τα δυο προηγούμενα. Άντε να τρέχεις πάνω – κάτω (γιατί έχει πολύ τρέξιμο η συγκεκριμένη παράσταση) και να μην έχεις χωνέψει ακόμα τη γαλοπούλα!

Να βρεθούμε με δικούς μας ανθρώπους και να γιορτάσουμε μαζί τους, να μην αφήσουμε τη περιρρέουσα θλίψη να μας καταβάλει, να ζήσουμε τις γιορτές σαν παιδιά. Και να θυμηθούμε τους ξεχασμένους ηλικιωμένους της οικογένειας, να τους πάρουμε κοντά μας στο γιορτινό τραπέζι.

Η κόρη μου είναι από τους πιο αυστηρούς κριτές μου, όχι μόνο ως προς το πώς ερμηνεύω ένα ρόλο άλλα και για το πώς ντύνομαι, πώς είναι τα μαλλιά μου, αν πάχυνα κλπ. Είναι καθαρή η ματιά της, δεν διστάζει να μου πει την αλήθεια και γι ´ αυτό θέλω να ακούω τη γνώμη της. Προτού επιλέξω ένα έργο ή ένα ρόλο, το κουβεντιάζω και μαζί της γιατί δεν έχει καμία πρόθεση να με κολακέψει ή να μου χαϊδέψει τα αφτιά.

Είναι ένας πολύ ωραίος ρόλος αυτός ο διπλός ρόλος που έχω. Πρόκειται για δυο εντελώς διαφορετικούς ανθρώπους που μοιάζουν όμως σαν δυο σταγόνες νερό και εκεί στηρίζεται η φάρσα του Faydeau. Ο ένας είναι μεγαλοαστός και ο άλλος θυρωρός – χαμάλης σε ένα ξενοδοχείο αμφιβόλου ηθικής. Είναι ένας κλασικός ρόλος και χαίρομαι που τον κάνω και με αυτές τις συνθήκες: την απόδοση του Πετρόπουλου, τη σκηνοθεσία του Κακλέα και τα σκηνικά του Παντελιδάκη, αλλά και τους εξαιρετικούς ηθοποιούς.

Τι θα μπορούσα να πω για την Βίκυ; Είναι πολύ καλό που ξανασυνεργαζόμαστε μετά από δυο χρόνια. Η Βίκυ είναι ο άνθρωπός μου, είναι η οικογένειά μου. Αν υπάρχει ένας άνθρωπος τόσο δικό σου σε μια παράσταση που παίζεις, αυτό σου δίνει ασφάλεια και χαρά.

Ναι μπορείς να το πεις και αυτό. Πολλοί μας χαρακτηρίζουν έτσι, αλλά σίγουρα είμαστε μια “dream” παράσταση. Είναι ένα έργο που αγαπά ο κόσμος και κέρδισε γρήγορα το κοινό.

Μα φυσικά η απιστία! Είτε σαν πράξη, είτε σαν σκέψη, γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν υπάρχει τελικά απιστία. Αλλά η σκέψη της απιστίας, που αποτελεί βασικό κεφάλαιο του έρωτα, μπορεί να δημιουργήσει τρέλα και οδύνη και… χαρά στους θεατές.

Αυτές τις μέρες θα έχουμε διπλές παραστάσεις. Μέσα στις γιορτές υπάρχει ένα διημεράκι που θα το εκμεταλλευτούμε και θα πάμε μια μικρή εκδρομή στην Μάνη και τις υπόλοιπες μέρες θα είμαστε εδώ. Οι παραστάσεις των γιορτών είναι πάντα πιο πολλές και ενδιαφέρουσες και χαίρομαι που θα περάσω αυτές τις μέρες σε ένα ευχάριστο περιβάλλον, σε αντιδιαστολή με τη μαυρίλα που ζούμε.

Εύχομαι υγεία πάνω από όλα και δύναμη, κουράγιο και αισιοδοξία για τα δύσκολα που έρχονται. Ακόμη εύχομαι να έχουμε ομοψυχία, γιατί δεν είναι καιρός να βγάζει ο ένας τα μάτια του άλλου. Πρέπει να μονιάσουμε για να αντιμετωπίσουμε αυτήν τη λαίλαπα που περνάμε.

Υποδύομαι την Λυσιέν, μια Γαλλίδα φίλη της Γκαμπριέλ, που είναι παντρεμένη με έναν Ισπανό και μόλις επέστρεψε στη Γαλλία.. Η Λυσιέν είναι πολύ ζωηρή και βοηθά την φίλη της να κάνουν ένα κόλπο για να τσακώσουν στα πράσα τον άντρα της Γκαμπριέλ που νομίζουν ότι είναι άπιστος.

Είμαι και εγώ πολύ ζωηρή ως άνθρωπος, Δεν στήνω όμως παγίδες. Αυτό που μου αρέσει από την εποχή τους είναι τα ρούχα, τα ωραία καπέλα και το στυλ τους.

Δεν μου έχει τύχει να είμαι με κάποιον πολύ ζηλιάρη, ούτε είμαι άνθρωπος που κάνει κόλπα και ψάχνει κινητά και τέτοια.

Σχέδια δεν έχουμε εμείς, καθώς θα έχουμε διπλές παραστάσεις για να περάσει καλά ο κόσμος. Αυτή είναι η δουλειά μου και δεν μου φαίνεται περίεργο που δουλεύω στις γιορτές. Με την έννοια ότι και αν δεν δούλευα και ξεκουραζόμουν ωραία θα ήταν, αλλά δεν θα μου άρεσε να είμαι στο κοινό, θέλω να παίζω πάνω στη σκηνή.

Αυτό που με ενοχλεί φέτος είναι μια έλλειψη αξιοκρατίας. Και εύχομαι λίγο περισσότερο από το νέο έτος να παίρνει ο καθένας αυτό που το αξίζει! Αυτή είναι η ευχή μου, δεν ξέρω αν μπορεί να πραγματοποιηθεί…

Ο ήρωας είναι ένας εύπορος οικογενειάρχης, με μεσογειακό μέταλλο που τον κάνει οξύθυμό. Σε αντίθεση με τη γαλλική κοινωνία, όπου υπάγεται η σύζυγός του (Λισιέν – Σοφία Μουτίδου), εκείνος είναι ευθύς και τα λέει όλα στα ίσια. Εκείνος είναι πολύ ζηλιάρης, δεν δέχεται μύγα στο σπαθί του και κυνηγά όλον τον κόσμο. Η αλήθεια είναι πως με βοήθησαν στα ισπανικά που εγώ δεν ήξερα.

Η αλήθεια είναι ότι ακούγονται και γράφονται καλά λόγια για την παράσταση και η φάρσα του Faydeau θέλει δράση και αντανακλαστικά. Δεν μπορείς να παίξεις φάρσα αν είσαι αργός. Έχω λατρέψει αυτό το έργο και την απόδοση του Θοδωρή Πετρόπουλου.

Θα έχουμε διπλές παραστάσεις, γιατί οι γιορτές είναι η καλύτερη περίοδος για το κοινό να έρθει και να μας απολαύσει.

Έχει αλλάξει και ακριβώς επειδή υπάρχει νέο μέλος στην οικογένεια παίζω σε δυο παραστάσεις και είναι full όλη η εβδομάδα. Το μόνο κακό είναι ότι δεν προλαβαίνω να την βλέπω πολύ την κούκλα μου, γιατί λείπω όλη την ώρα. Πιο πολύ την βλέπω Δευτέρα και Τρίτη που είναι πιο χαλαρά τα πράγματα και την πάμε βόλτα στο πάρκο.

Αυτήν την περίοδο έχουμε ξεκινήσει μια mini σειρά στον ΣΚΑΙ “To Μεζεδοπωλείο» με τον Παύλο Χαϊκάλη και πάει πολύ καλά. Είναι μια καλή παραγωγή και περνάμε όμορφα.

Εύχομαι η νέα χρονιά να μην είναι σαν την προηγούμενη!

Ήταν πρόκληση να πιαστεί ένας ηθοποιός της ηλικίας και της εμπειρίας μου με τη φάρσα, γιατί είναι ένα πολύ παρεξηγημένο και δύσκολο είδος θεάτρου. Πρέπει να την αποδώσεις σωστά, χωρίς να βγαίνει το αποτέλεσμα γελοίο η καρικατούρα. Κάτι που καταφέρνει η παράσταση, χωρίς να ξέρω αν συμβάλω σε μεγάλο βαθμό σ’ αυτό. Η δυσκολία ήταν πως θα καταφέρω να δώσω ρεαλιστικά και με ταχύτητα το ρόλο, αλλά και το θέμα της ομιλίας.

Θα μπορούσα να πω πολλούς ρόλους από το διεθνές ρεπερτόριο, αλλά πρόκληση θα ήταν να παίξω σε μιούζικαλ ή να έχω έναν δραματικό ρόλο. Αλλά όλοι οι ρόλοι μου αρέσουν. Αν αγαπάς και σε παθιάζει αυτό που κάνεις προσπαθείς να βρεις διαφορετικούς ρόλους να παίξεις.

Αυτή η σειρά δεν θα είχε καμιά επιτυχία, αν ο καθένας δεν μπορούσε να ταυτιστεί και να δει τον εαυτό του μέσα σε αυτές τις καταστάσεις. Γιατί παρακολουθούμε από την κλειδαρότρυπα τη ζωή έξι ανθρώπων που περιγράφουν καταστάσεις που έχουμε ζήσει ή έχουμε δει να συμβαίνουν στους γύρω μας.

Καλά μυαλά, υγεία και συνείδηση!

Οι «Ψύλλοι στ’ αφτιά» γράφτηκαν το 1907 από τον Georges Feydeau, έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της γαλλικής φάρσας και αποτελεί μέχρι σήμερα έργο ορόσημο της μπελ επόκ.

Στην Ελλάδα, το έργο έχει παρουσιαστεί στο παρελθόν με εξαιρετική επιτυχία και αλησμόνητες έχουν μείνει οι ερμηνείες του Ντίνου Ηλιόπουλου το 1976 και του Σταύρου Παράβα το 1984 στο διπλό ρόλο του Βικτόρ – Πος.

Η ιστορία

Στο Παρίσι της μπελ επόκ, η Γκαμπριέλ, μετά από χρόνια οικογενειακής ευτυχίας, αρχίζει να αμφιβάλλει για την πίστη του συζύγου της, Βικτόρ-Εμμανουέλ και εκμυστηρεύεται την ανησυχία της στην παλιά της φίλη Λυσιέν. Το γαϊτανάκι της κωμωδίας αρχίζει να ξετυλίγεται όταν η Γκαμπριέλ και η Λυσιέν, για να «δοκιμάσουν» τον Βικτόρ, του γράφουν μια επιστολή κλείνοντας του ραντεβού σε ένα αμφιβόλου φήμης ξενοδοχείο. Αυτό που αγνοούν είναι ότι στο ίδιο ξενοδοχείο εργάζεται ως θυρωρός ο συνήθως πιωμένος Πος που είναι ο σωσίας του Βικτόρ! Όταν όλοι οι ήρωες του έργου καταφθάνουν στο ξενοδοχείο, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, το φυτίλι της φάρσας πυροδοτείται.

Ευχαριστούμε θερμά την Ελληνική Θεαμάτων και το προσωπικό του θεάτρου Αλίκη!

Φωτογραφίες backstage: Πέτρος Χόντος
Επιμέλεια κειμένου – συνεντεύξεις: Νατάσσα Στρόβιλα