Σήκω… η ώρα πήγε 8.30. Ένας στιγμιαίος καφές στο χέρι -γιατί ποιος περιμένει να φουσκώσει ο… παπαγάλος; Και το πρωινό θα το πάρεις από το δρόμο. Μια τυροπιτούλα, ένα τοστάκι, κάτι στα γρήγορα. Πάλι σε έπιασε το φανάρι! “Ποιος περιμένει 30 δευτερόλεπτα” σκέφτεσαι και το πόδι τρέμει σαν ελατήριο. Σχόλασες! Να πεταχτείς από το σούπερ μάρκετ με το καλαθάκι στο χέρι – τα καρότσια και οι “περατζάδες” στους διαδρόμους είναι για τους αργόσχολους. Δύο, τρία πραγματάκια… τα απολύτως απαραίτητα και γρήγορα σπίτι.

Τηλέφωνο! Η κολλητή σου: “Πάμε για ένα ποτάκι στα γρήγορα;”! Σε μία ώρα είσαι στο μπαράκι. Με παρακολουθείς από τη γωνία της μπάρας. Σε άλλη μία ώρα είμαστε σπίτι μου. Μου αρέσεις πολύ… βρίσκω ευκαιρία και σκύβω και σε φιλάω. “Προφυλάξεις έχουμε;” με ρωτάς.! STOOOOOOP… Κάποιος να σταματήσει να κατέβω από αυτή την υπερταχεία. Από πότε οι σχέσεις έγιναν γρήγορο delivery; Γιατί πρέπει να ζήσουμε όσα θα έπρεπε να διαρκέσουν 2 μήνες σε ένα και μόνο βράδυ;

Όταν ο κεραυνοβόλος έρωτας κρατάει όσο μια αστραπή
Σε βλέπω να σηκώνεις το φρύδι απειλητικά. “Θα μιλήσουν οι άνδρες για εύκολο και γρήγορο σεξ; Εδώ γελάμε!” Όμως το πρόβλημά μας δεν είναι η ξεπέτα, δεν είναι η αρπαχτή στην οποία έχουμε διδακτορικό. Είναι πως έχεις -και έχω- συνηθίσει να τα κάνουμε όλα γρήγορα. Ψεκάστε, σκουπίστε τελειώσατε. Το θέμα είναι απλά να πάρουμε το πράσινο σήμα πως ο απέναντι ενδιαφέρεται ερωτικά. Λάθος!

Έχεις “πηδήξει” ένα ολόκληρο κεφάλαιο: το φλερτ! Καταλαβαίνω ότι έχει και αυτό τον κίνδυνο της αβεβαιότητας. Ένα παιχνίδι που δεν έχει προκαθορισμένο τέλος. Μια αγωνία τι θα πεις, τι θα ακούσεις, πως θα αντιδράσεις. Τι να πεις στον άλλο για να μπορέσεις να του κεντρίσεις το ενδιαφέρον. Κι αν δεν έχεις πιστοποίηση πως ο άλλος ενδιαφέρεται δεν μπαίνεις στη διαδικασία. Που να χάνεις το χρόνο σου; Για τέτοια είμαστε τώρα; Δεν νιώθεις όμως πως είναι σαν να τσαλαπάτησες το φτερούγισμα της πρώτης ματιάς με τον γρήγορο βηματισμό σου; Μήπως αν αφήναμε το χρόνο να ωριμάσει αυτό το τσίμπημα καταφέρναμε τελικά να το κάνουμε πιο μεγάλο, πιο σταθερό; Μήπως να φλερτάραμε λίγο περισσότερη ώρα θα νιώθαμε πιο έντονα;

Σχέση στο Fast Forward
Ας υποθέσουμε λοιπόν πως παρά τη βιασύνη και την αγωνία, τα πράγματα πήγαν καλά. Ακόμη και το σεξ ήταν όσο λιγότερο περίεργο γίνεται, για ανθρώπους που πέφτουν στο κρεβάτι για πρώτη φορά -και γνωρίζονται ελάχιστα. Δυο βδομάδες τώρα βγαίνουμε, κάνουμε πράγματα μαζί, κοιμόμαστε μαζί κι έρχεται η δήλωση… “Θέλω να μου πεις που πηγαίνει αυτή η σχέση”! Όπα. Την έβαλες την ετικέτα για να μπορέσεις να καθυσηχάσεις το ΕΓΩ σου που βρίσκεται πάντα σε υπερδιέγερση. Πως έκανες το βήμα παραπάνω.

Λες κι αν δεν μιλούσαμε δεν θα είχαμε σχέση. Λες και πρέπει να σου παραδώσω δήλωση του νόμου 105. Θυμάσαι όμως την παλιά ελληνική κωμωδία “Μια τρελή Οικογένεια;”! Αρραβώνας, γάμος διαζύγιο: τρία σκαλοπάτια. Γάμος, διαζύγιο: δύο σκαλοπάτια. Με την ταχύτητα που τρέχουμε πάμε κατευθείαν για τον τοίχο που θα μας χωρίσει.

Πάτα το stop!
Νομίζω είναι σημείο των καιρών. Και μπορεί να ακούγομαι σαν τη θειά μου, όμως δεν είναι θέμα πουριτανισμού. Σκέψου πως η σχέση μας είναι ένα λαχταριστό φαγητό. Ένα πιάτο με πολλά και νόστιμα υλικά που όμως πρέπει να μπούνε με τη σειρά. Λαδάκι, κρεμμυδάκι, κρεατάκι. Σβήσιμο με κρασί, ντοματούλα και το μάτι στο χαμηλό για όση ώρα χρειαστεί. Μέχρι να μελώσει το φαγητό, να λιώσει το κρέας, να δέσει η σάλτσα. Όσο φρέσκα και να ήταν τα υλικά, αν το έβγαζες στα δέκα λεπτά πόσο εύκολο θα ήταν για το ευαίσθητο στομαχάκι σου να τα χωνέψει; Και φυσικά πόσο νόστιμο θα ήταν ένα άψητο κρέας;

Την επόμενη φορά λοιπόν που “δεν θα δέσει το γλυκό”, μην απορήσεις! Η συνταγή δεν θέλει μόνο χημεία και καλά υλικά. Θέλει και χρόνο… δώσε το χρόνο σε κάτι που μπορεί να ωριμάσει και να πέσει στην αγκαλιά σου σαν το πιο ώριμο φρούτο. Εκείνο της αγάπης που θέλει δουλειά πολλή!

Ας ηρεμήσουμε λοιπόν. Ας δώσουμε χρόνο στη στιγμή, στη διαδικασία, ας δώσουμε αέρα, ας νιώσουμε. Γιατί τρέχουμε; Μπορεί να ακούγεται λίγο ρετρό, λίγο παλιακό, αλλά δεν γίνεται διαφορετικά.
Tου Λευτέρη Σαββίδη