1. χααχαα!!!!!καλο!!!!

2. Τουλάχιστον σεξιστικό. Ο όρος γεροντοκόρη είναι επινόηση της πατριαρχικής κοινωνίας, για να στιγματίσει κοινωνικά τις γυναίκες που δεν παντρεύτηκαν (είτε επειδή δεν έτυχε είτε από επιλογή). Η πατριαρχία θεωρεί τις γυναίκες χρήσιμες, μόνον όταν επιτελούν τους ρόλους της συζύγου, της νοικοκυράς και της μητέρας. Μια γυναίκα που αρνείται να επιτελέσει τους παραπάνω ρόλους θεωρείται άχρηστη και συνεχώς δέχεται επικριτικά σχόλια για το γεγονός ότι δεν έχει κάποιον άντρα στη ζωή της. Τής αποδίδονται διάφορα “κουσούρια”, όπως αυτά που αναφέρετε στο κείμενό σας (είναι στριμμένη, δεν ξέρει τι θέλει, της φταίνε όλοι και όλα κλπ). Αν πιστεύετε ότι όλες οι γυναίκες που ζουν μόνες μετά από κάποια ηλικία φέρουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά, τότε συγγνώμη, αλλά οι απόψεις σας έχουν πρόβλημα και μάλλον πρέπει να τις αναθεωρήσετε. Αποδεικνύετε ότι έχετε ενστερνιστεί άκριτα τα στερεότυπα με τα οποία έχουν ανατραφεί γενιές γυναικών και δεν έχετε μπει καν στη διαδικασία να ελέγξετε την ορθότητά τους. Αν οι γυναίκες “λυσσάνε” για γάμο και σχέση (ή τουλάχιστον είναι γενική παραδοχή ότι έτσι θα έπρεπε να κάνουν), αυτό συμβαίνει επειδή ανατρέφονται έτσι από μικρές: “βρες ένα καλό παιδί, να σε αγαπάει, να σε έχει βασίλισσα κι εσύ να τον φροντίζεις και να του κάνεις παιδάκια…”. Εκεί έγκειται το πρόβλημα, στην ανατροφή. Δεν είναι καταγεγραμμένος στο DNA μας ο γάμος και η εμμονή γι’αυτόν. Απλώς η κοινωνία μας είναι πατριαρχική, όπως προείπα, και προσπαθεί να “χώσει” τις γυναίκες μέσα σε αυτά τα καλούπια. Όποια δεν χωράει, θεωρείται αποσυνάγωγη. Και φυσικά ο όρος “γεροντοκόρη” δεν πρέπει να αποδίδεται σε καμία γυναίκα, ανεξαρτήτως ηλικίας. Ο άνδρας, ακόμα κι αν περάσει τα 40 και παραμένει ανύπαντρος, είναι απλά “εργένης που γλεντάει τη ζωή του”. Αντίθετα, μια γυναίκα της ίδιας ηλικίας είναι η γεροντοκόρη που έμεινε στο ράφι, “επειδή ήταν ανάποδη και δεν την ήθελε κανένας”. Οι γυναίκες δηλαδή επιλέγονται από τους άνδρες με κριτήριο πόσο γλυκές και υποχωρητικές είναι ή με βάση την αναπαραγωγική τους ικανότητα (αν είναι νέες, άρα μπορούν να τεκνοποιήσουν). Το να αποδεχόμαστε για το φύλο μας χαρακτηρισμούς και στοιχεία που συνθέτουν την ταυτότητα της γεροντοκόρης, μόνο κακό μας κάνει. Δεν μας βοηθά να απελευθερωθούμε και να προχωρήσουμε. Ας έχουμε επίσης υπόψη μας πως “γεροντοκόρες” με τα παραπάνω χαρακτηριστικά θα μπορούσαν να θεωρηθούν και πολλές παντρεμένες. Ο γάμος δεν σε καταξιώνει κοινωνικά ούτε καθορίζει την προσωπικότητά σου. Αυτά από μια “γεροντοκόρη” 31 ετών.

3. Είμαι 29 ετών και ευτυχώς δεν έχω τα συμπτώματα της γεροντοκόρης! Τα έχω καλά με εμένα. Έχω δώσει όρκο στον εαυτό μου πως δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να παντρευτώ μόνο και μόνο για να μην μείνω μόνη! Αν βρω τον άνθρωπο που με γεμίζει συναισθηματικά και νιώσω έτοιμη να το κάνω θα το κάνω και εφόσον το θέλει και εκείνος φυσικά.

4. Κυρίως γράφω για να απαντήσω σε ένα παρα πάνω σχόλιο περί πατριαρχίας και γεροντοκορισμού. Όντως, όσα γράφει η Έλενα για τον όρο γεροντοκόρη ισχύουν αλλά εγώ μια χαρά έχω ακούσει να κράζουν και τα γεροντοπαλίκαρα. Απλά το κάνουν για όσους είναι 60+, ενώ για τις γυναίκες η κουρτίνα πέφτει αρκετά νωρίτερα, αν και όσο πάει ανεβαίνει και για μας. Όσο δε θέλουμε να το παραδεχτούμε, ο γεροντοκορσιμός υπάρχει-και στα δύο φύλα. Είναι το ότι νιώθεις μοναξιά, αλλά για κάποιο λόγο συνεχίζεις να την επιλέγεις, συνειδητά ή όχι, παρότι σε πονάει. Και συνοψίζεται σε αυτό που γράφει στην τελευταία παράραφο ότι το παραμικτό ελάττωμα και δεν έχει ούτε δεύτερο ραντεβού. Πρώτη φορά που κάποιος μου είπε ότι έχω συμπτώματα γεροντοκορισμού ήταν ένα παιδί που κάναμε one night stand το καλοκαίρι, και με τον καιρό συνειδητοποίησα ότι είχε απόλυτο δίκιο. (αλλά τι να κάνουμε που φιλούσε χάλια :P) Τώρα αν κάποιος έχει δοκιμάσει σχέση μία δύο φορές (από αυτές που κρατάνε και 2 χρόνια εννοούμε) και έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν του κάνει το όλο κόνσεπτ μονογαμία και παιδιά, καλά κάνει και μένει ελεύθερος/η. Τελείως διαφορετική περίπτωση από το να μη σου κάνει άνθρωπος και να μη στεριώνεις πουθενά ενώ κατά βάθος θες.

   25 στα 26, και το ξεσκονίζω το ράφι μου κι εγώ

5. ναι ειμαι γεροντοκορη ετων 32! δεν ξερω αν ειναι πια δεδομενο η κακο. αλλα εχω συνηθισει τοσο στη μοναξια μου που δεν θελω να τη χαλασω. πιστευω αν ηταν να κανω οικογενεια θα εκανα μικροτερη γιατι ευκαιριες να κανω απλα για να κανω υπηρξαν. αλλα κανεις δεν μου εβγαζε αυτη τη ζεστασια ”του οτι αυτος ο ανθρωπος θα ναι διπλα μου και θα με συμπληρωνει κι εγω θα κανω τα παντα γι αυτον”….θλιβερο? μαλλον ναι…αλλα τι να κανουμε? οπως λενε και οι τουρκοι γειτονες…hayat iste…ετσι ειναι η ζωη. σ αλλους ερχονται οι σωστοι ανθρωποι τη σωστη στιγμη κ σ αλλους ερχονται κατι ατομακια…αστα να πανε! δε βαριεσαι στο κατω κατω δεν κανουν ολοι για να κανουν οικογενεια και παιδια. παντα το φοβομουν οτι θα συνεβαινε και σε μενα και επιβεβαιωθηκαν οι φοβοι μου τελικα. ακομη δε θελω να πεσω να πεθανω υποθετω παρακατω θα συμβει κι αυτο αλλα αμα λυνονταν τα προβληματα ετσι…

Τα σχόλια είναι κλειστά.