Υπάρχουν κάποιες μαμάδες που δεν βλέπουν με “καλό” μάτι το κορίτσι του μονάκριβού τους! Η ψυχολόγος Δήμητρα Ζάφειρα εξηγεί τον τρόπο να αντιμετωπίσεις μια τέτοια κατάσταση…

Καταρχήν αν εντοπίσεις ότι η μητέρα του φίλου σου εισβάλλει με κάποιο τρόπο στη σχέση σας, εμπλέκεται, συμμετέχει, εγκρίνει-κατακρίνει πράγματα… γενικά γίνεται μέλος της σχέσης, τότε καλό είναι να το συνειδητοποιήσεις και να δεις αν υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις γι’αυτό. Θα αποφύγω να πω να κάνεις κάτι για να προστατεύσεις τη σχέση σου, γιατί κανονικά δεν θα’πρεπε καμία να αντιλαμβάνεται τη μητέρα του φίλου της σαν απειλή. Αυτή είναι η πρώτη γυναίκα που είχε καταλυτική συμμετοχή στο να γίνει ο φίλος σας ό,τι εσείς αγαπήσατε αργότερα και η σχέση μαζί της αντιπροσωπεύει την πρώτη του επαφή με το γυναικείο φύλο. Μολονότι το ερωτικό στοιχείο εδώ δεν υπάρχει, στη σχέση τους υπάρχουν ισοδύναμα στοιχεία αγάπης, συχνά “ερωτόμορφα”, όπως η προστασία, η φροντίδα, η κατοχή, ο έλεγχος, η ανάγκη για αποκλειστικότητα, η ανάγκη για προσοχή, η ζήλια, η διεκδίκηση.

Όλα αυτά εμφανίζονται με μεγαλύτερη ένταση όταν η μητέρα του φίλου σας δεν έχει τον δικό της άντρα να εκδηλώσει τα συναισθήματά της, είτε λόγω φυσικής απουσίας του (π.χ χηρεία, εγκατάλειψη, διάζευξη) είτε γιατί, μολονότι ο άντρας της είναι δίπλα της, η μεταξύ τους συναισθηματική απόσταση είναι μιλίων! Σ’αυτήν την περίπτωση ο γιος μιας γυναίκας αναπληρώνει αυτό το κενό και αποκτά το φορτίο -συνήθως ασυνείδητα και για τους δύο- να “συντροφεύει” τη μητέρα του κάτι που καθιστά εκ των πραγμάτων δύσκολο ή και ακατόρθωτο να προχωρήσει στη δική του ζωή, να αυτονομηθεί συναισθηματικά, αλλά και ουσιαστικά, να γίνει από υιός => ΑΝΤΡΑΣ… και να αποκτήσει σχέση με άλλη γυναίκα. Κάτι τέτοιο ισοδυναμεί ασυνείδητα στο μυαλό του με εγκατάλειψη, μπορεί να του προκαλέσει τεράστιο διχασμό και στεναχώρια, ενώ αντίστοιχα συναισθήματα προδοσίας και απογοήτευσης μπορεί να βιώνει και η μητέρα του.

Εκ των πραγμάτων καταλαβαίνετε ότι όταν γίνεσαι κοινωνός μιας τέτοιας κατάστασης χρειάζονται ιδιαίτεροι χειρισμοί. Η εικόνα μιας μάνας που “χώνεται” παντού στη σχέση τη δική σας και ενός άντρα που αδυνατεί να της βάλει όρια και να προστατεύσει το δικό του, αλλά και το δικό σας “χώρο” είναι τουλάχιστον ενοχλητική. Σας αφήνει επίσης με αμφιβολία για τη μορφή της σχέσης σας αν αυτή εξελισσόταν στο μέλλον και τα διάφορα προβλήματα που θα μπορούσαν να προκύψουν τότε.

ΠΟΙΑ ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΣΤΑΣΗ;

-Πάντα -για να είσαστε σωστές- όταν νιώθετε ότι εισπράττετε αρνητικό vibe από έναν άνθρωπο, πρέπει να εξετάζετε αν αυτή η αίσθηση είναι κάτι δικό του ή κάτι δικό σας, κάτι δηλ. αρνητικό που νιώθετε γι’αυτόν και του το φορτώνετε, χρεώνοντάς τον.

Ήτοι φροντίστε να είστε ξεκάθαρες μέσα σας για το αν αυτή η γυναίκα όντως ξεπερνά τα όρια και παρεμβαίνει στη σχέση σας με το γιο της ή είναι τα δικά σας συναισθήματα (π.χ η δική σας ανασφάλεια, κτητικότητα, ή ανεπίλυτα θέματα και συγκρούσεις με τους δικούς σας γονείς) που προβάλλονται στο πρόσωπό της.

-Γενικά δείξτε σεβασμό για την οικογένεια του φίλου σας και ιδιαίτερα για τους γονείς του. Αυτό σημαίνει ότι ακόμα και αν η μητέρα του “χώνεται” στη σχέση, εσείς θα χρειαστεί να “δαγκώσετε” πολλές φορές τη γλώσσα σας και να υποχωρήσετε προκειμένου να δείξετε σεβασμό. Αποφύγετε τη σύγκρουση μαζί της. Μπορεί πραγματικά να είστε μία γυναίκα με άποψη που ορθώνει το ανάστημά της και στη δική σας οικογένεια να έρχεστε συχνά σε αντιπαράθεση, ωστόσο κάθε οικογένεια δεν είναι ίδια με τις άλλες και εσείς δεν ανήκετε στην οικογένειά τους, ούτε στον δικό τους “κύκλο εμπιστοσύνης”.

-Αν συγκρουστείτε με τη μητέρα του, ο φίλος σας θα αισθανθεί την ανάγκη να την προστατέψει, να τη δικαιολογήσει. Ακόμα και αν έχετε δίκιο, θα το χάσετε με τη συμπεριφορά σας. Ο φίλος σας διχασμένος, παρασυρμένος από τα συναισθήματά του, θα υπερασπιστεί το πιο οικείο του πρόσωπο και εσείς αυτομάτως θα καταχωρηθείτε στους “απέξω”, στους “αντιπάλους”. Οπότε μην κάνετε το λάθος να μπείτε ανάμεσα σε εκείνον και τη μητέρα του! Θα χάσετε στο τέλος. Το αίμα νερό δεν γίνεται!

-Γενικά αν κάποιος είναι που πρέπει να αναλάβει δράση και να βάλει ΟΡΙΑ, αυτός είναι ο σύντροφός σας προς τη μάνα του και όχι εσείς. Ο ίδιος θα πρέπει να αντιληφθεί την εμπλοκή της και να διεκδικήσει την αυτονομία του, την ελευθερία των επιλογών του, ακόμα και το δικαίωμα στα δικά του λάθη. Ενδεχομένως, θα καταλάβετε την πίεσή του όταν κατά καιρούς θα σας μιλά για τη μάνα του και το ρόλο της στη ζωή του με αντιφατικά συναισθήματα (π.χ αγάπης μεν, μίσους/καταπίεσης δε). Εκεί μην τον απομακρύνετε, μην κάνετε το λάθος να γίνετε και εσείς επικριτική. Εκείνος, έχει κάθε δικαίωμα να μιλάει για τους γονείς του, όπως θέλει. Εσείς όχι! Το μόνο που πρέπει να κάνετε είναι να είστε εκεί γι’αυτόν, να τον ακούτε και να τον συμβουλεύσετε ότι αν έχει κάποια αρνητικά συναισθήματα θα πρέπει να τα διαχειριστεί ο ίδιος με τη μητέρα του, και ότι εσείς θα είστε δίπλα του.

-Μιλήστε μαζί του για τη ζωή που θέλετε να ζήσετε για το μέλλον που οραματίζεστε, για τα πράγματα που νομίζετε ότι πρέπει να γίνουν (όπως π.χ το να μένει μόνος του και να είναι πιο ανεξάρτητος). Προσέξτε τις αντιδράσεις του. Εξάλλου μ’αυτόν θα συμφωνήσετε για το κοινό σας μέλλον, όχι με τη μητέρα του. Φερθείτε του σαν γυναίκα που μιλάει σε ΑΝΤΡΑ και αξιώστε αντρική συμπεριφορά από μέρους του. Όταν αντιμετωπίζεις κάποιον σαν άντρα, όταν του δείχνεις ότι τον εμπιστεύεσαι, τότε αυτός θα ντραπεί να φερθεί σαν παιδί!