Κάθονταν κάθε βράδυ οι δυο τους στον καναπέ και νιαούριζαν. “Μωρό μου” ο ένας. “Αγάπη μου” ο άλλος. “Τι είναι καρδιά μου;” ο ένας. “Ζωή μου” ο άλλος. Το “θ” ήταν πάντα “σ” και το “δ” ήταν πάντα “ζ”. Και φυσικά το “ρ” ήταν “λ”… “Σέλεις αύλιο να πάμε βόλτα, ε;”… ΄Ερωτας. Τρελός έρωτας. Ο καναπές έσταζε μέλι. Ο αδερφός του φίλου μου και η κοπελιά του δεν έχαναν στιγμή από τη συνύπαρξή τους.

Ένα βράδυ, ο Μιχάλης ήταν μόνος. Το κοριτσάκι του έλειπε. Και ξαφνικά: “ρε Ξένια, εσύ που είσαι σε αυτό το χώρο, τι θα γίνει; Θα μας γνωρίσεις καμιά ωραία γυναίκα να κάνουμε σεξ;”. Παρακαλώ; Ε; Να μην πολυλογώ, το θέμα ήταν το εξής: ήθελε μια άλλη γυναίκα για να κάνει σεξ, γιατί με το κοριτσάκι του δεν μπορεί να κάνει ό, τι με μια ξένη. Το σέβεται! Δεν μπορεί να κάνει όλα αυτά που θέλει.

Σοκαρίστηκα. Στο δικό μου μυαλό τα πράγματα είναι εντελώς ανάποδα. Μα επειδή τη σέβεται, επειδή την αγαπάει θα έπρεπε να νιώθει εντελώς ελεύθερος στο σεξ μαζί της. Μάταια. Ο διάλογος μεταξύ μας δεν έβγαλε πουθενά. Για μένα ο έρωτας και το σεξ ήταν ένα, για εκείνον δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα.

Ας ξεκαθαρίσουμε
Σύμφωνα με τη σεξολόγο Ελεάνα Ελευθερίου “νομιμοποιούμαστε να κάνουμε σεξ χωρίς συναίσθημα. Το να επιθυμώ και να ποθώ έναν άνθρωπο δεν σημαίνει ότι τον έχω ερωτευθεί. Ο έρωτας δεν είναι επιβεβλημένος, δεν αποτελεί καταδίκη και σίγουρα δεν είναι προϋπόθεση για να κάνουμε σεξ”. Ένα το κρατούμενο. Σαφές. Το σεξ γίνεται και χωρίς συναίσθημα.

Το σεξ όμως γίνεται και με συναίσθημα έτσι δεν είναι; “Αρκετά συχνά όμως” συνεχίζει η κ. Ελευθερίου “παρεξηγούμε το σεξ όταν είμαστε ερωτευμένοι. Ενοχοποιούμε τη σεξουαλική πράξη, διότι θεωρούμε πως μας επιτρέπεται να κάνουμε έρωτα και όχι σεξ μιας και το σεξ ταιριάζει σε σχέσεις όπου δεν εμπλέκονται τα συναισθήματα. Κι όμως αυτή η αντίληψη είναι λανθασμένη και μας οδηγεί σε λάθος μονοπάτια, συμπεράσματα και εν τέλει κατάληξη: Τη στιγμή όπου θα θεωρήσουμε ότι κάναμε σεξ και όχι έρωτα, η ανασφάλεια και οι φόβοι αναδύονται και η σχέση πλήττεται. Αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε αν είμαστε πραγματικά ερωτευμένοι, αν ο σύντροφος είναι ερωτευμένος, τι οδήγησε τη σχέση σε αυτή τη μετάλλαξη, δηλαδή από συναισθηματική/ερωτική σχέση σε σεξουαλική και η επώδυνη και κατά βάση ανούσια προσωπική αναζήτηση με τις συνεχείς απορίες και αμφισβητήσεις του συναισθήματος μας υποδουλώνουν και μας οδηγούν στην σταδιακή καταστροφή της σχέσης μας”.

Του τα έλεγα. Δεν με άκουγε και επέμενε πως αν αρχίσει να κάνει σεξ με το κοριτσάκι του εκείνη θα νιώσει ότι δεν την αγαπάει, θα νιώσει “φτηνή”. Τελικά η κουβέντα κατέληγε ότι εκείνος δεν μπορούσε να κάνει σεξ μαζί της γιατί εκείνος θα την έβλεπε “φτηνή”. Τι να πω; Δεν έχω να πω. Θα δώσω το λόγο στη σεξολόγο μήπως και καταλάβει επιτέλους.

“Όλα αυτά ξεκινούν από μια άτοπη διαπίστωση και από μια παράνομη οριοθέτηση της σεξουαλικής πράξης που λέει ότι κάνουμε σεξ όταν δεν αισθανόμαστε τίποτα για το σύντροφο παρά μόνο επιθυμία και γνώμονάς μας είναι η ικανοποίηση των αναγκών μας. Ενώ έρωτα κάνουμε όταν ο σύντροφος είναι πολύτιμος για εμάς, όταν είμαστε ερωτευμένοι, όταν τον αγαπάμε κοκ. Ποιος μας είπε ότι απαγορεύεται να κάνουμε σεξ όταν ερωτευόμαστε; Γιατί ευνουχίζουμε την ερωτική πράξη και τους εαυτούς μας; Γιατί φοβόμαστε το σεξ και την άγρια, ενστικτώδη δύναμη που έχει μέσα στη σχέση και γιατί το σεξ κοινωνικά φορά μανδύες ύποπτους;”

Έλα ντε; Και γιατί ο συγκεκριμένος κύριος να προτιμά να απιστήσει στο κοριτσάκι του από το να κάνει σεξ με το κοριτσάκι του; Τι θα την πλήγωνε περισσότερο άραγε; Το να της έκανε σεξ ή να μάθαινε ότι έκανε σεξ με άλλη; Όχι, πες!

Της Ξένιας Ιωάννου
Με την πολύτιμη συνεργασία της Ελεάνας Ελευθερίου