Είχαμε όλες τις κατακτήσεις μας. Πλάκα είχε. Οι τουρίστες είναι πιο ανοιχτοί άνθρωποι τελικά. Σε πλησιάζουν πιο εύκολα. Επικοινωνούν μαζί σου, χορεύουν. Δεν είναι απλά νάρκισσοι που στήνονται με το ποτό και απλά κοιτούν…

Το τελευταίο βράδυ…. τι βράδυ, ξημέρωμα, εκεί που χόρευα είδα απέναντί μου έναν κούκλο. Ήταν με έναν φίλο του. Με κοιτούσε κι αυτός. Για αρκετή ώρα. Φυσικά εγώ δεν έκανα τίποτα. Δεν ήθελα να με περάσει και για απεγνωσμένη. Ήρθε όμως και μου μίλησε εκείνος.

Με ρώτησε αν έχω ώρα, του είπα όχι… και πιάσαμε την κουβέντα. Όχι και πολλά. Χορεύαμε. Όλο και πιο κοντά. Μέχρι που χάραξε. Περνούσα τέλεια. Ήταν ο ωραιότερος άντρας που είχα γνωρίσει ποτέ. Ισπανός. Ερωτεύτηκα. Κεραυνοβολήθηκα. Ήταν τέλειος. Ψηλός. Ωραίο σώμα. Συγκλονιστικά πράσινα μάτια.

Δεν το σκέφτηκα και πολύ. Διακοπές ήμουν άλλωστε. Καταλήξαμε να κάνουμε συγκλονιστικό σεξ. Δεν έχω λόγια. Και είχε ξημερώσει. Και ήμουν ερωτευμένη. Και ήταν κούκλος. Και είχε το τέλειο σώμα. Και το σεξ ήταν συγκλονιστικό. Κι εγώ έφευγα. Ήταν η τελευταία μέρα. Και είχε ήδη ξημερώσει. Και έπρεπε να φύγω. Να πάω στο δωμάτιο να πάρω τα πράγματά μου και να φύγω.

Πήρε το κινητό μου, έγραψε το κινητό του, με φίλησε κι έφυγα. Του έκανα μια αναπάντητη από το ταξί. Την επόμενη, στην πόλη μου πίσω πια, με κατάθλιψη, του έστειλα ένα μήνυμα. Δεν μου απάντησε ποτέ. Ποτέ. Και είμαι χάλια.

Μια μέρα παραπάνω ήθελα. Το ήξερα ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτα. Αυτός στην Ισπανία. Εγώ εδώ. Το ξέρω. Αλλά γιατί να μου συμβεί την τελευταία μέρα; Γιατί να μην το ζήσω λίγο παραπάνω; Και γιατί δεν μου απάντησε; Θέλω να του στείλω εκατομμύρια μηνύματα. Κρατιέμαι. Θέλω να του τηλεφωνήσω. Αλλά τι να του πω;

Απλά τον σκέφτομαι συνέχεια και δεν μπορώ με τίποτα να τον βγάλω από το μυαλό μου. Ήταν όλα τέλεια. Είναι όλα χάλια.

Τζένη