Πριν από ενάμιση χρόνο τα έφτιαξα με ένα παιδί πολύ όμορφο, ντόμπρο, ειλικρινές… Γενικά είναι από τους λίγους “σωστούς” άντρες που έχω γνωρίσει. Εδώ και ένα μήνα συγχωρείται ο αδερφός του και ξαφνικά βρίσκομαι σε μια κατάσταση απερίγραπτη…
Δεν είναι τα ξεσπάσματα που με στεναχώρησαν. Είναι αυτή η ύπουλη, μυστήρια και ενοχλητική ησυχία. Το απόλυτο κενό στα μάτια της οικογένειάς του… Το να τους βλέπεις να κάθονται όλοι μαζί… Είναι απόλυτα ήρεμοι έως αποβλακωμένοι, ζαλισμένοι και ξέρεις τι έχει συμβεί και πως το ξέρουν κι αυτοί και πως γενικά όλοι ξέρουν και κανένας δεν μιλάει… Και τι να πει άλλωστε;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δεν έχω ζήσει κάτι παρόμοιο. Και ούτε θέλω, να πω την αλήθεια. Το κακό είναι πως νιώθω ένοχη για αυτό.
Κάποιες φορές κοιτάω να περάσω καλά, να βγω, να κάνω τον άνθρωπό μου να ξεχαστεί, να είμαι φυσιολογική, να κάνω πράγματα που κάθε ζευγάρι θα έκανε. Το κάνω με όλη μου την καλή θέληση, αλλά και τη λογική του ότι τόσον καιρό δεν κάνω τίποτα. Δεν πρέπει να ζήσω;
Δεν σκέφτομαι όμως ότι ο άνθρωπος που έχω δίπλα μου δεν θέλει να βγει γιατί ο αδερφός του δεν είναι πλέον εν ζωή… δεν θέλει να συνεχίσει, όπως λέει, δεν θέλει να ξεκολλήσει, δεν θέλει να ζει…
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ίσως κι εγώ στη θέση του έτσι να ήμουν. Δεν ξέρω. Μάλλον έτσι θα ήμουν κι εγώ. Αλλά μετά από ενάμιση χρόνο, δεν ξέρω πλέον τι να κάνω. Βλέπω ότι η διάθεσή του εξαρτάται από τη δική μου. Δεν μπορώ να μην είμαι καλά, γιατί κατευθείαν πέφτει. Είμαι καλά, είναι καλά.
Ξαφνικά, βρέθηκα 21 χρόνων να έχω την “ευθύνη” ενός ανθρώπου πάνω μου. Εγώ, που ούτε σκύλο δεν μπορούσα να έχω! Εννοείται πως εγώ το διάλεξα, αλλά άνθρωπος είμαι, θέλω κι εγώ μια στήριξη. Δεν έχω φίλες. Λάθος. Δεν έχω πραγματικές φίλες. Νιώθω πως δεν έχω κανέναν…
Χρειάζομαι ξεκούραση κι ένα “push” για να συνεχίσω να το παλεύω. Πλέον δεν έχει όρεξη ούτε για μια καλή κουβέντα. Τίποτα. Δεν τον κατηγορώ. Προσπαθώ να τον καταλάβω. Αλλά με πιάνουν οι εγωισμοί μου και τα ψυχολογικά μου. Και είναι ώρες που έχω ανάγκη μια όμορφη κουβέντα. Μια αγκαλιά. Να νιώσω γυναίκα, να νιώσω άνθρωπος…
Όποτε μαλώνουμε, λέει πως δεν τον καταλαβαίνω. Μα, προσπαθώ… αλλά έχω φτάσει σε σημείο αδιέξοδο. Δεν είμαι άνθρωπος που θάβει αυτά που νιώθει και δεν τα λέει. Προσπαθώ να μην το δείχνω κι όσες φορές έπνιξα τα παράπονά μου, τα θέλω μου κι αυτά που ήθελα να πω, ήμουν χάλια για μέρες. Σπίτι, κρεβάτι, κλάμα, κακό…
Και μετά ερχόταν και με ρωτούσε: “τι έχεις;”. Έλεγα το κλασικό τίποτα και θύμωνε. Δεν ήθελα να τον φορτώσω με τα δικά μου, αλλά τα έκανα χειρότερα.
Δεν είπα να τον ξεχάσει, δεν είπα να παρατήσει τη μάνα του και τον άλλο του αδερφό. Ζητάω απλά μια στιγμή για μένα και μόνο. Μια ανάσα. Μια ανάπαυλα. Κάτι που θα μου δείξει πως: Ναι, αξίζει να πελέψεις κορίτσι μου, συνέχισε.
Ώρες-ώρες γίνομαι υπερβολική, το ξέρω. Αλλά είμαι άνθρωπος και λάθη κάνω και θα συνεχίσω να κάνω. Έχω τις κακιές μου συνήθειες και τα ψυχολογικά μου. Δεν μπορώ να το αποφύγω.
Τι να κάνω;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
Μα είναι δυνατόν να έχουν γίνει όλα αυτά μέσα σε 1,5 μήνα από τότε που έφυγε ο αδελφός του;; Γνώμη μου είναι να αφήσεις τους εγωισμούς και να κοιτάξεις τις πραγματικές ΤΟΥ ανάγκες γιατί σε έχει πραγματικά ανάγκη. Είναι πάρα πολύ νωρίς για να λες κουράστηκα.
Συγγνώμη αλλά αυτή είναι η γνώμη μου. Μετά από 6 μήνες ίσως να είναι καλύτερα. Χωρίς φυσικά να το έχει ξεχάσει…. Οπότε υπομονή…
Δείξε του πόσο πολύ τον αγαπάς και καν’τον να ξεχαστεί, να βγαίνετε και με την παρέα του να βλέπει φίλους του να είστε όλοι μαζί κοντά του. Σιγά σιγά θα το ξεπεράσει.
Όλα αυτά που λες μου ακούγονται απολύτως φυσιολογικά. Είναι λογικό να περνάνε όλες αυτές οι σκέψεις από το μυαλό σου και να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε αδιέξοδο. Δεν υπάρχει λόγος να νιώθεις ενοχές που θες να συνεχίσεις τη ζωή σου. Αυτό που θα πρέπει να έχεις στο μυαλό σου, είναι πως κάθε άνθρωπος διαχειρίζεται διαφορετικά τον πόνο του. Ο φίλος σου ίσως είναι πιο εσωστρεφές άτομο. Επίσης θα πρέπει να ξέρεις πως τέτοιες καταστάσεις χρειάζονται χρόνο. Έτσι, αυτό που θα πρέπει να σκεφτείς πρώτα από όλα είναι πόσο σημαντικός είναι αυτός ο άνθρωπος για σένα. Αν είναι πολύ σημαντικός για σένα θα πρέπει να του δώσεις χώρο και χρόνο, να είσαι εκεί ακόμα κι αν δεν κάνεις τίποτα συγκεκριμένο και γιατί όχι μόλις καταλαγιάσουν λίγο τα πράγματα να του μιλήσεις και για τα δικά σου συναισθήματα. Αν πάλι είναι μια σχέση που ξέρεις ότι έχει ημερομηνία λήξης, δεν υπάρχει λόγος να μένεις εκεί από ενοχές.
mia filh mou eixe to idio akrivws provlhma…xwrise…to vlepw ws th monh lush arkei na 3eka8ariseis sto filo sou oti den ton paratas, alla oti dineis xwro kai xrono gia na viwsei kai na antimetwpisei auto pou ais8anetai. krathste mia oxi kai toso ka8hmerinh epikoinwnia kai parte ligo xrono gia ton eauto sas..
Σου έτυχε μια δύσκολη κατάσταση στην οποία καλείσαι να ανταπεξέλθεις. Αν και δεν αναφέρεις πόσο χρονών ήταν ο αδερφός και απο τί πέθανε, όλα δείχνουν πως ήταν κάτι αιφνίδιο και όλοι πενθούν για αυτόν. Είναι φυσιολογικό γιατί είναι και αυτό μέσα στη ζωή. Εσύ καλείσαι να είσαι απλώς δυνατή και να στηρίζεις τον φίλο σου γιατι τον αγαπάς.
υπομονη κοριτσάκι, υπομονη. εχει περασει μονο ενας μηνας, το παλλικαρι ειναι ακομη σοκαρισμενο. και λιγοτερο εγωισμο, αν αγαπας. ειναι πολυ νωρις ακομη. υπομονη και αγαπη.
ΕΓΩ ΑΠΛΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΡΟΤΙΝΩ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ…ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΤΗΡΙΞΕΙΣ ΑΝ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΣ ΟΣΟ ΙΣΩΣ ΝΑ ΝΟΜΙΖΕΙΣ…ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΝΩΠΟΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΔΕΡΦΟΥ ΤΟΥ..ΣΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΟΛΑ!!!
ΚΑΛΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ; Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΑΣΕ ΤΟΝ ΑΔΕΡΦΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ΜΗΝΑΣ!!! ΠΩΣ ΖΗΤΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ, ΝΑ ΕΧΕΙ ΟΡΕΞΗ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΣΟΥ; ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΣΤΗΡΙΞΕΙ ΣΕ ΤΙ; ΣΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΕΝΕΙΣ ΣΠΙΤΙ;;;; ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΤΗΡΙΞΕΙΣ, ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΕΙΣ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΩΘΗΣΗ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΟΣ ΕΣΕΝΑ!!!! ΑΛΛΑ ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥΣ!!! ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΟΣ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΣΤΑ ΛΕΩ ΑΛΛΑ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ! Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΓΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΚΑΙ ΑΝ ΤΟΝ ΑΓΑΠΣΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ, ΝΑ ΣΕΒΕΣΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΔΕΙΞΕΙΣ ΟΤΙ ΕΣΥ ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΣΕ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ! ΟΤΑΝ ΑΓΑΠΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ ΥΠΟΧΩΡΕΙ….
simfwnw me thn thaleia..exei perasei mono enas minas..kai zhtas ola afta?! an ton agapas tha kaneis ipomonh..
synwmh koritsia alla ap’oti katalava exei perasei 1.5 xronos apo ton 8anato tou aderfou oxi 1.5 mhnas! k 8ewrw pws einai logiko na exei kourastei einai polu nea gia na egkataleipsei thn zwh ths. pisteuw pws isws se vohthouse h gnwmh exos eidikou gia to pws na ton plhsiaseis k na ton kaneis na exei pali ena endiaferon gia thn zwh tou.
Ο άνθρωπος έχασε τον αδερφό του πριν ένα μήνα. Προσπάθησε να έρθεις για λίγο στη θέση του, να καταλάβεις πόσο μπορεί να πονάει κι αν τον αγαπάς κάνε υπομονή. Έχει περάσει μόλις ένας μήνας. Εγώ όταν πέθανε ο πεθερός μου (56 ετών) ήμουν χωρισμένη με τον άνδρα μου, είχα καταθέσει αίτηση διαζυγίου. Κι όμως σε τέτοιες περιπτώσεις δεν υπάρχει τίποτα άλλο από το να σταθείς στον άλλον, να είσαι εκεί γι’ αυτόν. Δεν έχει ανάγκη τίποτα άλλο ο σύντροφός σου αυτή την στιγμή παρά μόνο από την ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ σου. Ο άνθρωπος έχασε τον αδερφό του πριν ένα μήνα κι εσύ μιλάς για τα δικά σου ψυχολογικά? Επέλεξε τι θες να κάνεις κι αν αυτό που θες είναι να τον στηρίξεις, τότε θα πρέπει να είσαι δυνατή και να έχεις υπομονή.
chara πρόσεξε λίγο κάτι “Πριν από ενάμιση χρόνο τα έφτιαξα με ένα παιδί ” και λίγο πιο κάτω ” Εδώ και ένα μήνα συγχωρείται ο αδερφός του” γνώμη μου είναι να τον στηρίξει όπως λέω και παρακάτω…!
Exoun perasei molis saranta meres apo to thanato tou adelfou tou, den to exei pistepsei kala kala oti exei fygei. Einai logiko na min exei kouragio na kanei tipota kai to mono pou de thelei einai na ton fortizeis perissotero. Se aftes tis katastaseis kalo einai na eisai ekei, apla na tou deixneis tin agapi sou kai tipota allo. Akoma kai mesa stin isyxia tou opos les.
κορίτσια εγινε ενα τυπογραφικό λάθος. Ειμαστε μαζι εναμησι χρόνο και με το που τα φτιαξαμε, ενα μην μετα εγινε αυτο. Δηλαδή εχει 1 χρόνο και κάτι. Εννοειται πως αυτον τον ανθρωπο τον αγαπαω σαν ανθρωπο πλεον κΙ ν δεν ημουν διπλα του σαν “γυναικα”, σιγουρα θα ημουν διπλα του σαν ανθρωπος. Σε καμια περιπτωση δεν εβαλα τον εαυτο μου και την “σχεση” μου πανω απ αυτον. Απλά όλο αυτό μου πήρε όλες μου τις δυνάμεις. Δεν εχω ξαναζήσει κάτι τέτοιο. Δεν θελω να ξαναζήσω κάτι τέτοιο. Απλά έζει περάσει το πρώτο στάδιο του κλάματος και του πένθους να το πω ετσι και πλέον όπως ειπα υπάρχει αυτη η “δυστυχισμένη σιωπή”. Στις αρχες που εκδηλώναν τον πόνο τους, ήξερα τι να κάνω και πως να συμπαρασταθω. Τωρα όμως που είναι όλα τοσο κενα δεν ξερω τι να κάνω. Να μιλήσω; Να μην μιλήσω; Να τους αφήσω στην ησυχία τους; Δεν ξερω και γι αυτο λέω εχω φτάσει σε αδιέξοδο. Πριν απο λίγο καιρό μου ζήτησε να αρραβωνιαστούμε. Θέλω να μαι μαζι του και ξέρω πως μαζι του θα μαι ευτυχισμένη. Αλλά μήπως μια μέρα θα ξυπνήσει απο το “λήθαργο” και θα ναι άλλος άνθρωπος; Ευχαριστω για τις απαντησεις σας. Ο αδερφος του ήταν 24 αλλά δεν θα μπω σε λεπτομέρειες..
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΟΥΤΕ ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΜΑΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ..ΜΕΙΝΕ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΖΗΣΕΤΟ ΟΠΩΣ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΟΥ!ΝΑ ΘΥΜΑΣΑΙ ΠΩΣ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ ΕΡΧΟΝΤΕ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ!
Τιιιι? Είτε έχει περάσει 1,5 μήνας είτε 1,5 χρόνος δε μου λέει κάτι…Μη κοιτάς μόνο τον εαυτό σου…αδερφός του ήταν τι να κάνει δηλαδή να είναι μες την τρελή χαρά? Αν όντως τον αγαπάς να μείνεις μαζί του και να τον στηρίξεις..Εγώ ξέρω ανθρώπους που έκαναν ακόμα και τρία χρόνια μόνο και μόνο να συνειδητοποιήσουν τι είχε συμβεί(βέβαια βρίσκονταν σε φάση άρνησης) αυτό δε σημαίνει ότι ισχύει για όλους…Συμβουεύσου έναν ψυχολόγο,μπορείς να βρεις και δωρεάν στο δήμο σου,ή ενημερώσου από sites ψυχολογίας και βιβλία…Λίγη κατανόηση και ανθρωπιά σε όσους μας έχουν ανάγκη δε βλάπτει…Και μη μένεις μαζί του από τύψεις γιατί όταν αργότερα γίνει καλά ή απλά το μάθει ή και το νιώσει γιατί πένθος έχει δεν είναι χαζός,θα είναι ακόμη χειρότερο για την ψυχολογία του…Φιλικά στα λέω,εύχομαι να μην παρεξηγηθώ…
exoun dikio oi kopeles. einai polu nwris akoma. dwse tou xrono na giatrepsei tis plhges tou. einai kati polu duskolo pou panta 8a ton plhgwnei, alla siga siga 8a malakwsei kai den 8a ponaei toso pia. an ton agapas kai ton sevesai, meine konta tou. se xreiazetai! kane kouragio, dwse tou xrono na pen8hsei, na sthri3ei thn oikogeneia tou kai na vrei enan ru8mo zwhs me ta nea dedomena. den 3erw an o 8anatos htan 3afnikos ( akoma xeirotera! ) alla ws an8rwpos pou noiazetai gia osous exei konta tou, ofeileis na ton sthri3eis kai na sta8eis sto plai tou. nai, exeis dikio pou 8eleis na zhseis! eisai nea gia na xaneis th zwh sou! alla einai nwris! dwse tou mia eukairia kai an meta apo kapoious mhnes deis pws tpt den allazei, tote mporeis na tou milhseis diakritika.. euxomai ola na pane kala, na 3eperasete thn atuxia pou sas etuxe kai na eiste panta kala mazi kai agaphmenoi..
ΑΝΝΑ Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΣΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΕΞΟΔΟ.ΚΙ ΑΥΤΟ ΙΣΧΥΕΙ ΕΙΤΕ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΕΝΘΕΙ ΕΙΤΕ ΟΧΙ.ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΛΥΚΙΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΕΧΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΟΤΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.ΑΛΛΑ ΘΕΩΡΩ ΠΩΣ ΔΕ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΑΝ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ.ΓΡΑΦΕΙΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΦΙΛΕΣ ΟΠΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΕΙΣΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΧΟΜΠΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΒΓΑΛΕΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ ΘΑ ΑΥΞΗΣΕΙ ΤΙΣ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΝΕΕΣ ΦΙΛΙΕΣ;ΝΑ ΜΑΘΕΙΣ ΜΙΑ ΞΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ,ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΘΕΛΟΝΤΡΙΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΕΣΕΝΑ..ΑΝΑΝΕΩΣΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΣΟΥ-ΚΑΙ ΕΣΥ ΘΑ ΝΙΩΣΕΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΘΑ ΤΟ ΠΡΟΣΕΞΕΙ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΙΛΑΣ,ΝΑ ΤΟΥΣ ΦΤΙΑΧΝΕΙΣ ΤΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΜΕ ΑΠΛΕΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ.
Σας ευχαριστώ για τις συμβουλές σας. Απλά όπως είπα, εριξα όλα μου τα χαρτιά και δεν ξερω τι να κάνω απο δω και μπρος για να τον κανω να χαμογελά! Αλλα απ ότι κατάλαβα, ο μονος δρόμος είναι να κινούμε απλα φυσιολογικα για να περναει ο χρόνος. Εννοειται πως δεν θα φύγω απο δίπλα του, απλά είπα όόόλα τα παραπονα μου μαζεμένα σε σας για να βγουν απο μέσα μου και σας ευχαριατω που μπήκατε στον κόπο να απαντήσετε! Riana αυτο για τον χρόνο το είπα γιατί στο μήνυμα μου εγραψα καταλάθος οριν εναμησι μήνα και παρεξηγηθηκα.EVE εχεις απόλυτο δίκιο! Ηδη ασχολούμε με την φωτογραφια και νιώθω πολύ καλύτερα και παίρνω δύνα,η και χαρα για να δίνω και σ αυτον!
Εχω ζησει ακριβως την ιδια κατασταση,και σε καταλαβαινω απολυτα!!!!Ειναι πολυ δυσκολο!!!!Διαβαζα αυτα που εγραφες και με γυρισες σε αυτα που εγω ειχα ζησει και εγω, και σε αυτα που ειχα πολλες φορες σκεφτει νιωθοντας πολλες φορες ΕΝΟΧΗ (λαθος μου)!Το μονο που μπορω να πω ειναι αν τον αγαπας να σταθεις διπλα του και να κανεις υπομονη διαφορετικα σηκω και φυγε!!!!!Πραγματικα δεν θα ξαναγινει ο ανθρωπος που γνωρισες, η ζωη του δεν θα ξαναγινει ποτε οπως ηταν και εσυ καλο θα ειναι να μην εχεις ψευδαισθησεις!!!!Ακριβως επειδη εισαι πολυ ΜΙΚΡΗ ειναι πολυ βαρυ το φορτιο που ηδη σηκωνεις!!!! Ισως και εσυ να εισαι σε αυτην την σχεση επειδη καταβαθος δεν ξερεις πως να φυγεις για να μην τον πληγωσεις!Εγω θα σε συμβουλευα να σκεφτεις πολυ σοβαρα αυτο που κανεις γιατι στο μελλον μπορει να μετανιωσεις για αυτα που εχεις κανει ή που δεν εχεις κανει………..
Συγνωμη, αλλα απο την βιασύνη μου ηθελα να στειλω το σχολιο μου στην Αννα αλλα το εστειλα σε εσας!!!Εάν ειναι εφικτό θα ήθελα να το κοινοποιήσετε στα σχολια για την Αννα.Σας ευχαριστώ, και πάλι συγνώμη!!!!
Αννα περασα τα ιδια αλλα απο την αλλη πλευρα.εγώ ημουν αυτή που έχασα την μητερα μου πριν 3 χρονια πολυ νωρις πολυ βιαια κ ο φιλος μου περασε οτι κ εσυ περνας με τον δικο σου.ισως κ πολυ χειροτερα.εγω εχω να σου πω μονο για τα σταδια που περναει ενας ανθρωπος που πενθει.θελει χρονο που δεν μετριεται σε ωρες και λεπτα.περνας απο την αρνηση στην οργη μετα στην θλιψη και πολυ αργοτερα στην αποδοχη.ποσες φορες κρατηθηκα να μην ξεσπασω στον φιλο μου ποσες αλλες δεν τα καταφερα.Νομιζω πως περασε μια κολαση διπλα μου ειδικα τα πρωτα 2 χρονια.δεν ηξερα αν τον ηθελα εκει οταν εκλαιγα κ εκεινος δεν ηξερε τι να κανει. προσπαθουσε.Αλλα τι να του ελεγα αφου ουτε εγω δεν ηξερα?ακομα και τωρα που σου τα λεω ξερω οτι ο πονος σε οδηγει στο παραλογο και σε αδικη συμπεριφορα. ο φιλος μου ειναι ακομη διπλα μου κ οσο κ να εχει προσπαθησει η αληθεια ειναι οτι αν δεν το περασει καποιος δεν μπορει να καταλαβει τον χαμο ενός δικου του ανθρωπου. Δεν τα παρατησε στιγμη οσες φορες κ αν τον εσπρωξα στα ακρα.κ το εκανα συχνα.δεν θα σου δωσω καμμια συμβουλη τι να κανεις.απλα σου ειπα την δικη μου ιστορια απο την αλλη οψη……
tou exeis milisei gia ola auta pou niotheis? mallon oxi… mila tou k min tou apantas tpt giati oi antres den to psaxnoun sou leei afou mou leei tpt den tha tin prikso. gia tous antres einai pio apla ta pragmata. mila tou me iremia pes tou oti fusika k tou stekesai k oti to thes alla thes k na se prosexei k ligo. skepsou k tha vreis ton tropo alla MILA TOU. min perimeneis na murisei ta nuxia tou k na mantepsei ti exeis
Σας ευχαριστώ για τις απαντησεις..
Το να στηριζεις καποιον σε μια τετοια κατασταση πιστεψε με οσο δυνατη και αν ησουν θα λυγιζες καποια στιγμη. Το εχω ζησει και το ξερω. πρεπει αφου τον αγαπας να τον στηριξεις ,αλλα δοκιμασε να του συζυτας και τα δικα σου προβληματα και για το πως αισθανεσαι. ισως τα δικα σου μικρα η μεγαλα προβληματα αλλαζουν καποιες στιγμες και την σκεψη απο τον αδερφο του . Οχι οτι προκειτε να τον ξεχασει αλλα να ξεφευγει .Ειναι δυσκολα και σταθερα τα βηματα που πρεπει να κανεις για να επανερθει αυτος ο ανθρωπος. Και κατι που θα ελεγα εγω ειναι αν πραγματι θελεις να βοηθησεις ουσιαστικα και αυτον και εσενα να συμβουλευτεις καποιον ειδικο για το πως πρεπει να βαδισεις ωστε να μην χαθεις και συ μεσα σ αυτο.