Είναι ένα παιδί εδώ στο χωριό μου που φέρνει τα φάρμακα στους κατοίκους του χωριού. Τον είδα πρώτη φορά αρχές Σεπτεμβρίου και τρελάθηκα! Εμείς στο χωριό μου έχουμε μαγαζί και αφήνει εκεί τα φάρμακα.

Η μαμά μου ήθελε να πάω να του πω να μας φέρει μια κρέμα που ήθελε. Εγώ πήγα και μόλις μπήκα μέσα μου χαμογέλασε κι εγώ του είπα ότι θέλω την τάδε κρέμα. Αυτός είπε ok!

Μετά από λίγο με φώναξε μια κοπέλα από εδώ στο χωριό να πάω εκεί που ήταν αυτός. Πηγαίνοντας της λέω: τι θέλεις ρε; Και βγήκε αυτός έξω, χαμογέλασε! Μου είπε ότι ξέχασε την κρέμα που του είπα να φέρει. Του την ξαναείπα και μου είπε ok. Με ξαναρώτησε και που να τη φέρει, ενώ του είχα πει και πριν!

Αυτή η κοπέλα μετά μου είπε ότι αυτός της είπε να με φωνάξει γιατί ξέχασε ποια κρέμα του είπα να μου φέρει! Εν τω μεταξύ, αυτός με ρώτησε και πού! Hahah 😀

Λοιπόν, εκείνη τη μέρα έτυχε να είμαι εγώ στο μαγαζί και ήρθε αυτός να αφήσει τα φάρμακα. Όταν τον είδα να μπαίνει τρελάθηκα! Ήρθε, με χαιρέτησε και με ρώτησε τι κάνω. Μετά άφησε τα φάρμακα κι εγώ πήγα να πάρω τα λεφτά για να τον πληρώσω.

Τον πλήρωσα και μου είπε συγχαρητήρια που πέρασα στις Πανελλήνιες. Εγώ του είπα ευχαριστώ και μετά άρχισε να με ρωτάει που πέρασα κι αν θα πάω! Μου είπε για τη δική του σχολή και μου ευχήθηκε καλή επιτυχία σε ό, τι κι αν κάνω.

Μιλούσαμε αρκετή ώρα και μετά έφυγε. Εγώ δεν το περίμενα με τίποτα. Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που τον είδα… και μιλήσαμε. Ξανά μετά από εκείνη τη μέρα τον είδα σήμερα και πετούσα στα σύννεφα!

Καθόταν έξω από το ιατρείο κι όταν πέρασα με χαιρέτησε και με ρώτησε τι κάνω. Μετά πήγα στο μαγαζί και η μαμά μου ήθελε να πάω να τις γράψω κάτι φάρμακα και πήγα σε αυτόν…! 🙂
Του έδειξα τα φάρμακα και τα έγραψε. Μετά πήγε μια κυρία, έγραψε κάτι δικά της κι όταν έφυγε του λέω: σε έχουν πρήξει ε; Και μου είπε ναι, εσένα… Και γύρισε το θέμα σε μένα.

Και με ρώτησε αν πήγα να γραφτώ στη σχολή μου. Έχει και τέλειο χαμόγελο και τέλεια φωνή! Έχω ξετρελαθεί μαζί του πραγματικά! Μετά με ξαναρώτησε αν πάω στη σχολή και θυμόταν που πέρασα!! 😉

Μου είπε για τα μαθήματα που έχει αυτός και γενικά μου είπε ότι η σχολή του είναι δύσκολη. Μιλήσαμε λιγάκι και μετά εγώ έφυγα γιατί μια κυρία πήγε να γράψει φάρμακα. Πιο μετά τα έφερε στο μαγαζί και ήμουν εγώ πάλι. Αυτή τη φορά όχι τυχαία. Τα έφερε, με χαιρέτησε, με ρώτησε τι κάνω… όπως πάντα χαχα!… και μετά τον πλήρωσα και φεύγοντας μου είπε: τα λέμε, ε;

Μετά εγώ έκλεισα το μαγαζί και πηγαίνοντας σπίτι με φώναξε με το όνομά μου. Που το ξέρει;;;

Είχαμε μιλήσει, αλλά δεν είχαμε γνωριστεί! Και μου είπε να πω στην γιαγιά μου να μην κοιμηθεί γιατί θα τις πάει τα φάρμακα. Της γιαγιάς μου τα φέρνει σπίτι, άρα ξέρει που μένω γιατί μένω πάνω από τη γιαγιά μου. Εγώ του είπα ok!

Μετά ήρθε σπίτι. Όταν εγώ κατέβαινα και μου χαμογέλασε και του λέω εγώ: “Και στο σπίτι;”
Και μου λέει: “Ναι! Πάντα τα έφερνα εδώ.” Το αστείο είναι ότι εγώ ποτέ δεν τον έβλεπα!

Πήγα εγώ κάπου κι όταν γύρισα σπίτι αυτός έβγαινε. Του είπα: “Τέλος;” Και μου είπε “ναι”. Δεν ξέρω πως μου βγήκε και του είπα: “Μιλάμε τόσο καιρό και δεν έχουμε γνωριστεί!”

Του είπα το όνομά μου, έδωσα το χέρι μου και μου το έδωσε κι αυτός και μου είπε το δικό του. Μετά αυτός έφυγε από το σπίτι μου κι εγώ ανέβηκα πάνω.

Από την πρώτη φορά που τον είδα τον σκέφτομαι συνέχεια! Μου αρέσει πάρα πολύ και θέλω να γίνει κάτι μεταξύ μας! Από αυτά που σας είπα τι καταλαβαίνετε; Του αρέσω; Πρέπει να κάνω ένα βήμα την επόμενη φορά που θα τον συναντήσω και τι να του πω;

Θέλω να αρχίσω να μιλάω μαζί του! Αχχχχχ, δεν ξέρω τι να κάνω! Help me!

Nefeli