Μου αρέσει ένα παιδί με το οποίο γνωριζόμαστε ως φίλοι περίπου δύο χρόνια.

Πριν περίπου ένα μήνα βρεθήκαμε στο ίδιο πάρτυ. Πάντα ο ένας προς τον άλλον είχε μεγάλη οικειότητα. Άρχισε να πίνει και ερχόμασταν όλο και πιο κοντά. Με κρατούσε συνεχώς στην αγκαλιά του και περνούσαμε καλά μέχρι τη στιγμή που προσπαθούσε να με φιλήσει…

Εγώ τον απόφευγα γιατί βρισκόταν σε σχέση και δεν ήθελα να μπλέξω. Όμως, τελικά υπέκυψα.

Την επόμενη μέρα έμαθα πως δεν θυμόταν τίποτα, όμως εγώ από τότε άρχισα να κολλάω μαζί του. Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω τι είχε γίνει.

Πάντα έτρεφα μεγάλη αγάπη για αυτόν, αλλά πάντα φιλική… Ως τότε όμως! Μετά από μια εβδομάδα ξανασυναντηθήκαμε και “φασωθήκαμε”. Ένιωθα τόσο όμορφα μαζί του.

Μέχρι τότε δεν του είχα πει πως νιώθω. Μέχρι που πήρα το θάρρος και το έκανα. Του εξήγησα ότι νιώθω και δεν νιώθω για αυτόν κι ας ξέρω πως είναι με άλλη.

Μου είπε πως ό, τι έκανε το ήθελε πραγματικά. Μου ζήτησε τι θέλω να γίνει μεταξύ μας. Ήθελα τόσο πολύ να του πω: “Χωρισέ τη, σε θέλω”, αλλά δεν μπορούσα. Του είπα να μείνουμε όπως είμαστε.

Με ρώτησε αν ήθελα να “φασωνόμαστε” και του απάντησα ναι. Τώρα όμως δεν θέλω να τον βλέπω με άλλη και ούτε θέλω να είμαι η τρίτη στην παρέα.

Δεν ξέρω τι να κάνω…

Lia