Γεια σας!
Ονομάζομαι Εύα και είμαι 19 χρόνων. Η ιστορία έχει ως εξής…

Στα σχολικά μου χρόνια υπήρχε ένα παιδί, ένα χρόνο μεγαλύτερός μου, με τον οποίο ήμασταν γείτονες. Πηγαίναμε στο ίδιο φροντιστήριο και στο ίδιο σχολείο. Παρέα δεν κάναμε ποτέ, μονάχα στα πλαίσια τα σχολικά. Ωστόσο υπήρχε συμπάθεια.

Στο λύκειο άρχισε να αλλάζει συμπεριφορά απέναντί μου, να με ρωτάει αν υπάρχει κάποιος στη ζωή μου κι όταν υπήρχε έδειχνε να πικάρεται.

Από το πουθενά άρχισε να μου προτείνει συνεχώς να βρεθώ μαζί του και με τους φίλους του, γινόταν πιο διαχυτικός, μετά το σχολείο καθόταν μαζί μου κάτω από τα σπίτια μας και μιλούσαμε… Γενικώς φαινόταν να ενδιαφέρεται για κάτι παραπάνω.

Κάποια στιγμή, είχα αρχίσει να νιώθω πράγματα για αυτόν. Του το είπα και η απάντησή του ήταν πως επειδή με γνωρίζει χρόνια δεν είναι ακόμη σίγουρος αν μπορεί να με δει διαφορετικά και πως θέλει να το σκεφτεί.

Του άφησα όσο χρόνο ήθελε κι ενώ πίστευα ότι το πράγμα δεν προχωρά, άρχισε πάλι τα τηλέφωνα, τις βόλτες μαζί μου χωρίς να μου έχει δώσει ξεκάθαρη απάντηση. Όταν τον ξαναρώτησα μου ζήτησε να μείνουμε φίλοι. Το δέχτηκα.

Ένα βράδυ όμως το μάθημα στο φροντιστήριο ακυρώθηκε και μου πρότεινε να πάμε σπίτι του για ταινία. Σαν να έβλεπα μπροστά μου άλλον άνθρωπο. Με αγκάλιαζε, μου έλεγε πως δεν θέλει να φύγω κι όλα αυτά στα πλαίσια του “θέλω να μείνουμε φίλοι”.

Κόντευα να τρελαθώ. Με θέλει, δεν με θέλει; Κάθε που χανόμουν, εμφανιζόταν. Τέλος πάντων, έφτασε η στιγμή που θα έφευγε Αθήνα για σπουδές. Τον ξαναρώτησα τι θα γίνει με μας και μου απάντησε: “σε δύο εβδομάδες φεύγω για Αθήνα, δεν έχω να πω κάτι άλλο”.

Μετά από αυτό του ευχήθηκα καλή τύχη και τον διέγραψα από τη ζωή μου. Τον επόμενο χρόνο με ξαναπήρε μετά από τότε να μου ευχηθεί καλή επιτυχία, γιατί ήταν η σειρά μου να δώσω πανελλήνιες.

Από τότε μιλούσαμε κάθε 2-3 μήνες. Σε μία από τις συζητήσεις μας, μου είχε πει πως δεν είχε γίνει κάτι μεταξύ μας λόγω πανελληνίων. Πριν τα Χριστούγεννα άρχισε σχεδόν κάθε βδομάδα να με παίρνει γύρω στις δύο φορές κατά τις οποίες μου έλεγε ότι του έλειψα. Με ρωτούσε αν υπάρχει κάτι στη ζωή μου κι όλο έκανε αστειάκια του τύπου: για παντρειά είσαι, να μπω στην ουρά…

Κατά τη διάρκεια των εορτών με είχε πάρει πάνω από 20 φορές χωρίς να απαντήσω. Τις προάλλες που γιόρταζα μου τηλεφώνησε τα μεσάνυχτα κιόλας να μου ευχηθεί. Η ευχή του ήταν ως εξής: “Χρόνια σου πολλά, να σε χαίρεται η οικογένειά σου, με ένα καλό πτυχίο και με έναν καλό γαμπρό σαν και μένα”.

Μου ζήτησε την πραγματική αιτία της εξαφάνισής μου, αν έπαιζε κάτι με κάποιον άλλον, αν παίζει ακόμη και τώρα. Τον ρώτησα γιατί τόσο καιρό δεν είχε εμφανιστεί και μου είπε πως περίμενε από μένα να τον πάρω, γιατί με τη στάση μου είχα δείξει πως μου είναι ενοχλητικός και ανεπιθύμητος.

Με ρώτησε αν χάρηκα που τον άκουσα και στο τέλος μου είπε πως τώρα είναι σειρά μου να επικοινωνήσω. Τι να κάνω; Αισθάνεται πραγματικά κάτι για μένα ή απλά προσπαθεί να επιβεβαιωθεί και να τονώσει τον εγωισμό του;

Εύα