Είναι φυσικό επακόλουθο μιας σχέσης 5 ετών. Ανεξάρτητα αν πέρασες καλά μαζί του η όχι ήταν κομμάτι της ζωής σου 5 χρόνια. Μην βασανίζεις τον εαυτό σου με τέτοιες σκέψεις, θα έρθει η ώρα που θα τον σκέπτεσαι ελάχιστα και θα δεις ότι ο χρόνος είναι μεγάλος θεραπευτής. Είναι προφανές ότι σου άφησε πληγές που δεν έχεις επουλώσει ακόμη. Προσωπικά δεν θεωρώ ότι ένας ψυχολόγος είναι απαραίτητα κακό ως εναλλακτική, ίσως μπορέσει να σου βγάλει αυτό που προσπάθησες να καταπνίξεις με την δραστική αλλαγή της ζωής σου. Ίσως ο τρόπος αυτός να μην ήταν ιδανικός ως λύση και απλά να κουκουλωσες το πρόβλημα!!!
Για σκέψου το ξανά ήταν η καλύτερη λύση?

Aγαπητή Ελεάννα, Καταρχήν να σου στείλω ένα μεγάλο μπράβο για αυτό που έκανες. Θέλει δύναμη ψυχής και απίστευτο θάρρος. Οι περισσότεροι δυστυχώς δεν το έχουν. Δεν έχεις ανάγκη από κανένα ψυχοθεραπευτή και αυτό όχι γιατί έχω κάποια προκατάληψη, απλά μέχρι τώρα τα έχεις καταφέρει θαυμάσια. Είναι απόλυτα λογικό και φυσιολογικό να έχεις αναμνήσεις στο μυαλό σου, γιατί ήσασταν μαζί 5 χρόνια. Ο χρόνος βοηθός σπουδαίος για όλα. Οι σκέψεις και οι στιγμές που περάσαμε με όλους τους ανθρώπους γενικά και εκτός σχέσης πάντα θα υπάρχουν στο μυαλό μας, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αυτό μου μας δίνει κουράγιο και ελπίδα είναι πως μετά από ένα διάστημα οι αναμνήσεις αυτές δεν μας προκαλούν πόνο, αλλά θα είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας που κάποτε το ζήσαμε έντονα. Δεν υπάρχει κανείς που να σε βοηθήσει να μην το σκέφτεσαι συνέχεια. ʼσε το χρόνο να κυλήσει, όλο αυτό αποτελεί φυσική διεργασία. ʼλλωστε άνθρωπος χωρίς παρελθόν δεν υπάρχει. Να ξέρεις ότι το μυαλό τιθασεύεται και αυτό είναι στο χέρι σου και μόνο. Η αρχή έγινε και τα δύσκολα για σένα πέρασαν. Συνέχισε να βοηθάς τον εαυτό σου, όπως ήδη έχεις κάνει εδώ και τόσο καιρό. Η ζωή είναι ένας ποταμός που κυλάει προς το αύριο και δεν πρέπει να αναχαιτίζουμε τη ροή του. Να γιατί το αύριο πρέπει να’χει μεγαλύτερη σημασία από χθες. Μένω προσκολλημένος στο παρελθόν σημαίνει ότι αιχμαλωτίζομαι από τα πανύψηλα νεκρά φύκια που παραλύουν, σκοτώνουν το κουράγιο για την ζωή και με πνίγουν. ένα πράγμα να επαναλαμβάνεις στον εαυτό σου: Έκανα το σωστό και στο τέλος θα βγω νικητής-που ήδη έχει γίνει..Μην εγκαταλείπεις ποτέ!!..Όλα είναι στο μυαλό πόνος και γιατρειά..

Καλα μιλαμε για πολυ σοβαρο προβλημα ! Δυσκολα αντιμετωπίζετε !

Aγαπητή Ελεάννα, Καταρχήν να σου στείλω ένα μεγάλο μπράβο για αυτό που έκανες. Θέλει δύναμη ψυχής και απίστευτο θάρρος. Οι περισσότεροι δυστυχώς δεν το έχουν. Δεν έχεις ανάγκη από κανένα ψυχοθεραπευτή και αυτό όχι γιατί έχω κάποια προκατάληψη, απλά μέχρι τώρα τα έχεις καταφέρει θαυμάσια. Είναι απόλυτα λογικό και φυσιολογικό να έχεις αναμνήσεις στο μυαλό σου, γιατί ήσασταν μαζί 5 χρόνια. Ο χρόνος βοηθός σπουδαίος για όλα. Οι σκέψεις και οι στιγμές που περάσαμε με όλους τους ανθρώπους γενικά και εκτός σχέσης πάντα θα υπάρχουν στο μυαλό μας, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Αυτό μου μας δίνει κουράγιο και ελπίδα είναι πως μετά από ένα διάστημα οι αναμνήσεις αυτές δεν μας προκαλούν πόνο, αλλά θα είναι ένα κομμάτι του εαυτού μας που κάποτε το ζήσαμε έντονα. Δεν υπάρχει κανείς που να σε βοηθήσει να μην το σκέφτεσαι συνέχεια. ʼσε το χρόνο να κυλήσει, όλο αυτό αποτελεί φυσική διεργασία. ʼλλωστε άνθρωπος χωρίς παρελθόν δεν υπάρχει. Να ξέρεις ότι το μυαλό τιθασεύεται και αυτό είναι στο χέρι σου και μόνο. Η αρχή έγινε και τα δύσκολα για σένα πέρασαν. Συνέχισε να βοηθάς τον εαυτό σου, όπως ήδη έχεις κάνει εδώ και τόσο καιρό. Η ζωή είναι ένας ποταμός που κυλάει προς το αύριο και δεν πρέπει να αναχαιτίζουμε τη ροή του. Να γιατί το αύριο πρέπει να’χει μεγαλύτερη σημασία από χθες. Μένω προσκολλημένος στο παρελθόν σημαίνει ότι αιχμαλωτίζομαι από τα πανύψηλα νεκρά φύκια που παραλύουν, σκοτώνουν το κουράγιο για την ζωή και με πνίγουν. ένα πράγμα να επαναλαμβάνεις στον εαυτό σου: Έκανα το σωστό και στο τέλος θα βγω νικητής-που ήδη έχει γίνει..Μην εγκαταλείπεις ποτέ!!..Όλα είναι στο μυαλό πόνος και γιατρειά..

kai vevaia den xriazesai ti voitheia giatrou!!gia ske4ou perases mazi tou toso kairo tosa xronia!logiko einai na exeis sindesei ta panta m avton!kai bravo pou eixes ti thelisi kai den emines se mia xameni sxesi kai 3ekinises ti zwi sou apo tin arxi!!an eisai evtixismeni me to sintrofo sou twra mine kai zise evxaristes stigmes mazi tou kai tha deis pws me to xrono ola tha 3exastoun!!!!!! 🙂

Αγαπητή Ελεάννα, από αυτό που γράφεις μια δική μου ερμηνεία είναι η εξής. Μπορεί να σου βγάζει κάποιο νόημα και να έχει στοιχεία αλήθειας, μπορεί και όχι, αυτό μόνο εσύ μπορείς να το κρίνεις, αλλά πραγματικά ακούγεσαι και σοβαρός και ικανότατος άνθρωπος και υπεύθυνος οπότε θεωρώ ότι οφείλω να σου πω τη σκέψη μου. Είναι πολύ σύνηθες φαινόμενο και συνάμα πολύ -πολύ ανθρώπινο όταν περνάμε κάποιες δύσκολες καταστάσεις και αποφασίζουμε να “βγούμε” απ’αυτές ή να τις ξεπεράσουμε, αν θέλουμε να το κάνουμε σοβαρά (πράγμα το οποίο φαίνεται πως έκανες εσύ με όλες σου τις δυνάμεις) να σφίγγουμε τον εαυτό μας, να μαζεύουμε τις εσωτερικές μας δυνάμεις και αντοχές και ν απαλεύουμε με όλη μας τη δύναμη να βγούμε από αυτό που μας βούλιαζε στον πάτο. ʼλλωστε 5 χρόνια και αποφάσεις ζωής δεν είναι μικρό πράγμα. είναι ακριβώς όπως το είπες. άλλαξες συνειδητά όλη σου τη ζωή!! Πόση ψυχική δύναμη και αντοχή και επιμονή και κουράγιο θέλει αυτό! Μετά από ένα χρόνο λοιπόν και με την παρουσία ένός άλλου ανηθρώπου στη ζωή σου, είναι πολύ πιθανό όλο αυτό το εσωτερικό σφίξιμο των δυνάμεων και της αντοχής σου να αρχίζει να χαλαρώνει σιγά σιγά. Κι αυτό πρέπει να συμβεί. Αν έμενες σφιγμένη για πάντα τελικά θα γινόσουν δυστυχισμένος άνθρωπος. Για μενα όλο αυτό που περιγράφεις είναι πιθανότατα συναισθήματα και βιώματα που δεν άφησες τον εαυτό σου να πεξεργαστεί όλο αυτό το διάστημα, πολύ απλά γιατί έπρεπε πρώτα να “φτάσεις”να νιώθεις έστω ότι κάπου, κάπως πατάς στην καινούργια σου ζωή. Ανοίγουμε και χαλαρώνουμε όατν αρχίζουμε να νιώθουμε ασφαλείς. Κι αν όντως συμβαίνει έτσι είναι δείγμα ότι η καινούργια σου ζωή λειτουργεί θετικά για σενα. Μοιάζεις έξυπνος άνθρωπος και ιδιαίτερα ικανός -το ξανατονίζω αυτό-για να σου πω απλώς ότι ήδη έχεις κάνει πολλά κατορθώματα, κι αυτό που συμβαίνει τώρα κατ εμε δεν είναι κάτι που πρέπει να σε τρομάζει, είναι απλώς μια ακόμα φάση πριν την τελειωτική χαλάρωση και την ανακούφιση από όλο εκείνο που πέρασες. Είναι συναισθήματα και σκέψεις που απλά πρέπει να επεξεργαστείς και να τακτοποιήσεις για να μη μένουν σκιές του παρελθόντος, είναι απώλειες που ίσως δε “θρηνήθηκαν”. πέρα από τον πρώην είναι ένας ολόκληρος κόσμος που άλλαξε. Οι κοσμογονίες παρότι κουβαλούν μέσα στους ελπίδα και αναγέννηση δεν είναι ποτέ ανώδυνες. Κρύβουν μεγάλη οδύνη γιατί ό,τι κι αν ήταν το παλιό είναι έν ακομμάτι δικό μας που πεθαίνει. Μας αξίζει να το αποχαιρετίσουμε αληθινά. ούτε να το θαψουμε και να μας βασανίζει ανείπωτο και αδιόρατο ούτε να το απορρίψουμε καν. Απλά, ήρεμα να το τακτοποιήσουμε. Εδώ έκανες το δύσκολο, είμαι σίγουρη ότι μπορείς να το κάνεις κι αυτό. Αν νομίζεις ότι μπορείς να μιλάς με το σύντροφό σου να το μοιράζεσαι. Αν πάλι νιώθεις κουρασμένη και χαμένη να το κάνεις μόνη, όλη αυτή την επεξεργασία, ναι γιατί όχι ένας ψυχοθεραπευτής μπορεί να σ εβοηθήσει. Θα σου πρότεινα όμως, επειδή το ξέρω το επάγγελμα, να είσαι πολύ σαφής και πολύ συγκεκριμένη και να κρατήσεις μια τέτοια εξωτερική βοήθεια σε απλά επίπεδα κάποις υπόδειξης ή κάποια υπόθεσης από μέρους τους. μην ξανοιχτείς σ εμακροχρόνιες καταστάσεις. Φαίνεται αρκετά ισορροπημένος ο τρόπος που σκέφτεσαι και λειτουργείς και πιστεύω ότι δε τους χρειάζεσαι παρα΄α μόνο ίσως για την υπόδειξη κάποια κατεύθυνσης και ερμηνείας. Αυτοί έχουν συχνά την τάση να ξανοίγονται και δε λέει να ξοδεύεσαι τέτοιες εποχές. ούτε υλικά ούτε ψυχικά. Κανείς δεν ξέρει τον εαυτό σου καλύτερα από σενα και πάρε το χρόνο σου. απλά να νιώσεις, να κλάψεις, να κλείσεις, να σκεφτείς το χτες και το αύριο. άφοβα.. και το σήμερα.. να υπολογίζεις πόσα είναι αυτά που έχεις καταφέρει στο σήμερα… Ελπίζω να έχουν κάποιο νόημα … σου εύχομαι τα καλύτερα στη συνέχεια Α1 και να θυμάσαι.. οι πρώην γίνονται πρώην γι ακάποιους λόγους!!!

Αγαπητή Ελεάννα, σκέφτηκες ποτέ ότι ο λόγος που τον σκέφτεσαι ακόμα είναι γιατί υπάρχουν εκρεμμότητες μεταξύ σας. Μήπως δεν έχεις εκφράσει απέναντι του κάποια συναισθήματα, προβληματισμούς, ερωτήματα που δεν μπόρέσατε ποτέ να τα πείτε. θα σου πώ εγώ την δική μου παρόμοια ιστορία. Ημουν μαζί του 4 χρόνια. Και αποφάσισαμε να χωρίσουμε. Η σχέση μας κόλαση και παράδεισος μαζί. Εγώ σιγα σιγά κατάφερα σταθηκά στα πόδια μου, γνώρισα τον τωρινό μου άνδρα παντρεύτηκα. Αλλά παρόλο που είχε περάσει σχεδόν ενάμιση χρόνος εγώ τον σκεφτόμουνα. Έψαχνα τρόπο να μαθαίνω νέα του. Και μάθαινα. Μέχρι που ο ίδιος επικοινώνησε μαζί μου. Για να τον βοηθήσω σε κάτι. Να πω την αλήθεια. Βασανίστηκα για να του πώ όχι. Ξάπλωσα το βράδυ και είχα πάρει την απόφαση να τον βοηθήσω. Αλλα το πρωί μόλις είδα τα παιδιά μου και τον άνδρα μου αποφάσισα πως έπρεπε να του αρνηθώ. Γιατί αν έλεγα ναι ίσως να ξανάπεφτα σε εκείνον. Τον πήρα τηλέφωνο και του είπα όλα όσα κρατούσα ενάμιση χρόνο μέσα μου. Το ίδιο και εκείνος. Του ζήτησα να με προστατέψει με τον να μην ξαναεπικοινωνήσει μαζί μου. Και η δική του απάντηση προχώρα με την ζωή σου λες και εγώ δεν έχω υπάρξει ποτέ μέσα σε αυτήν. Πράγματι δύο μήνες πλέον μετά από αυτο το ξεκαθάρισμα έχει φύγει από την ζωή μου οριστικά. Δεν τον σκέφτομαι, ζω την αγάπη και την καθημερινότητα με την οικογένεια μου. Βεβαίως και κάποιες στιγμές αναρωτιέμαι αν έπραξα καλά. Αλλά προχθές διαβάζοντας την ιστορία σου θυμίθηκα όσα πέρασα εκείνες τις μέρες του ξεκαθαρίσματος. Έμαθα ότι είμαι έγκυος και προχωρώ την ζωή μου όπως μου είπε. Δεν ξέρω αν μέσα από αυτήν την εμπειρία μου σε βοηθήσει σε κάτι αλλά σκέψου το. μήπως είναι αυτό!!!

εχω ξεσκονισει τους ψυχοθεραπευτες και σου εγγυομαι οτι ναι κανουν δουλεια ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΠΡΟΤΙΘΕΣΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΙΘΕΙΣ!!!!! δεν αξιζει αν δεν ειναι το αλλο σου μισο και αξιος αγαπης και εμπιστοσυνης…. θα περασει οσα χρονια κι αν περασουν θα περασει!!!! στο λεω απο δικη μου πειρα… απλως θες χρονο να προσαρμοστεις στη ζωη σου τωρα…και να θυμασαι…αν δεν ησουν ετοιμη ΔΕΝ θα εκανες ΑΛΛΑΓΕΣ!!! καλη τυχη