οπως ειπες εσυ εισαι ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ και αυτος ενας απλος ηλεκτρολογος.αυτο ειναι το προβλημα σου!!απο εκει κ περα,δεν θα σχολιασω τπτ αλλο γιατι θα σε κρινω και μαλιστα ασχημα και καλυτερα να μην κρινω για να μη κριθω…καλη τυχη στη ζωη που θα επιλεξεις

Φυσικά κ είσαι κακία…για σκέψου να είχε το πρόβλημα.αυτο η δικη σ αδερφη.τι θα έκανες;;δεν σ καλύπτει η δουλεια του;;προφανώς τους θεωρείς κατωτερους σαν οικογένεια γιατί όπως λες η αδερφη του δν έχει σπουδάσει αυτός δεν κάνει κάποια δουλεια που ν φέρνει πολλα λεφτά ώστε να ειναι επιτυχημένος αρα και οι γονείς του θα ειναι στ ίδιο επίπεδο χρημάτων και.δουλειας και μόρφωσης..μονο που αυτοί σε δέχονται και όπως λες η αδερφη του ειναι πολύ καλή ενώ εσύ εισαι πολύ κακία που δεν καταλαβαίνεις την ασθένεια της κοπέλας και ότι πρέπει να την στηρίξει σαν αδερφός της που ειναι.αρα κούκλα μου τον άνθρωπο δεν τον κάνουν τα λεφτα και οι σπουδές γιατί αυτοί έχουν ανθρωπια ενω εσύ οχι

ego den tha se krino opos to kanun i ipolipi edo,ime tis gnomis oti o kathenas prepi na epileksi avto pou pistevi oti aksizi,ke esi avti tin stigmi pistevis oti aksizis kati alo pou tha se kalipsi.pera apo avto ime tis gnomis oti oso ke na ton agapas na min thisiasis ton eavtosou ute esi ftes gia ta ikogeniaka tus provlimata.isos avti tin stigmi na ton pligosis ean figis epidi avtos exei vri stirigma se sena alla me to na min mazitu epidi niothis oti prepi na ton stirizis kapia stigmi tha ton pligosis parapano ke esi tha pligothis epidi den tha antexis tis katastasis.an ine prosopikisou lisi na figis sto exoteriko ke exei to melonsou kaliteres prooptikes kanto alla min to kanis gia na figis apo avtin tin sxesei den ine lisi na xalasis to melonsou an eki pou zis exeis kalitero melon.esi kseris.ke kata tin dikimou gnomi giati pistewis oti ise kakia diladi prepi na kanis oti theloun i ali na ine evtixismeni ke esi pou ise den ise tipotes?min akus merika sxolia edo kita ton eavtosou ke skepsou ean esi isun se tetia katastasi posi thatan ekini pou tha se stirizan sxedon kanenas sou ta grafo avta apo prosopikimou pira exo kapia ilikia ke etrexa gia olus ke otan ego ixa anages den vriskotane kanis o kathenas kitai ton kolotou

Η αληθεια ειναι πως εχεις πολλή μεγαλη ιδεα για τον εαυτό σου και αυτο δεν θα ηταν απαραιτητα κακό, αν δεν πιστευες οτι η ευτυχια καποιου αλλου ανθρωπου, στηριζεται καθαρα και μονο στην ύπαρξή σου….Εκτος των αλλων ειναι και τρομερα εγωιστικό,δεν νομιζεις?…Λοιπόν καλή μου να σε ενημερώσω ότι κανενας δεν πέθανε από αγαπη και κανεις δεν “κληθηκε” ,επι της ουσιας, να θυσιαστει για την ευτυχια καποιου αλλου…Δεν γινονται πλεον γαμοι, επειδη ο πατερας χρωσταει και δινει την κακομοιρα την κορη, για να ξεπληρωσει το χρεος του…Ναι αυτοι οι γαμοι ηταν πραγματικες θυσιες,αλλα οχι αυτο που περιγραφεις εσυ….Μην μου πεις έπισης πως η αγαπη σου για τον έρμο τον ηλεκτρολογο, εμπεριεχει τοση ανιδιοτελεια,ωστε να μενεις μαζι του, μονο και μονο για να μην πεθανει απο την στεναχωρια του αν φυγεις…..Οποτε η συμβουλή μου σε όλο αυτο που περιγραφεις, χωρις να σχολιάσω καν το γεγονος της “αρρωστης “αδερφης, ειναι να χωρισεις. Το σιγουρο ειναι οτι σε καμια περιπτωση δεν του αξιζεις και όχι συγκρινοντας τα πτυχια σας, αλλά τις ψυχες σας. Δεν τον αγαπας, γιατι αν τον αγαπουσες,δεν θα σκεφτοσουν ολα αυτα που σκεφτεσαι, αλλά θα σου εφτανε να τον κανεις ευτυχισμενο. Οποτε γιατι κάθεσαι? Απο υποχρεωση επειδη σε βοηθησε οταν εμεινες ανεργη? Φανταζομαι οτι αν του εκανες ποτέ μια ειλικρινη συζητηση,εκθέτοντάς του, όλα αυτα που μας εγραψες, θα προτιμουσε κι εκεινος να φυγεις, παρα να εισαι μαζι του απο λύπηση και υποχρεωση….καμια ανθρωπινη αξιοπρεπεια δεν θα το δεχοταν αυτο….Οποτε απλα χωρισε, χωρις να πρεπει να τραπεις σε φυγή για να μην ερθεις αντιμετωπη με την πραγματικοτητα, απλά χώρισε γιατι δεν θελεις να ειστε άλλο μαζι….

Δεν είσαι κακός άνθρωπος. Απλά έχεις κάνει λάθος επιλογές. Δεν εννοώ ότι ο άνθρωπος αύτος ήταν λάθος για εσένα, εννοώ ότι ποτέ δεν ήταν αυτό που ήθελες, πάντα τον είχες για αποκούμπι και αυτό είναι λάθος. Πρέπει να έχουμε δίπλα μας αυτό που πιστεύουμε ότι μας αξίζει, είτε είναι ένας πανέμορφος άντρας, είτε ένας πάμπλουτος κύριος, είτε ένας πετυχημένος επιστήμονας, είτε απλά ένα καλό παιδί, ότι πιστεύει η κάθε μία μας για τον ευατό της και ότι μπορεί να αποκτήσει, βέβαια. Εσύ, λοιπόν, απο την πρώτη στιγμή ήθελες κάποιον μορφωμένο που να τον θαυμάζεις για την θέση του και για τα πράγματα που κατάφερε μόνος του, αλλά αρκέστηκες σε αυτόν, γιατί ήσουν πληγωμένη με τον πρώην σου. Αυτός άρχισε να σε ζηλεύει, εσύ θεώρησες ότι το κάνει γιατί σε θεωρεί πολύ καλύτερη του και φοβάται μη σε χάσει και άρχισε έτσι να πέφτει στα μάτια σου. Επιπλέον, προστέθηκε και η αρρώστεια της αδερφής του και η ισόβια ευθύνη του φίλου σου απέναντι της και νιώθεις πια ότι δεν χωράς σε αυτήν την “μιζέρια”, ότι εσύ αξίζεις κάτι πολύ καλύτερο. Εφόσον νιώθεις έτσι, πρέπει να φύγεις απο κοντά του. Έχεις υποχρέωση στον εαυτό σου να βρεις αυτόν που πραγματικά θέλεις και υποχρέωση προς τον φίλο σου να τον αποδεσμεύσεις, ώστε να βρει και αυτός μια γυναίκα που ΝΑ ΝΙΩΘΕΙ ΤΥΧΕΡΗ που τον έχει. Πρόσεξε το αυτό: γράφεις στο κείμενο σου ότι νιώθες άτυχη, δεν αξίζει σε κανένα αυτή η φράση, ούτε σε εσένα, ούτε σε εκείνον. Το ότι θα πληγωθείτε και οι δύο είναι σίγουρο, κάθε χωρισμός είναι επίπονος, αλλά νομίζω πως θα είναι για καλό! Καλή τύχη!!

Κορίτσια καλησπέρα! Μάλλον δεν σας έδωσα να καταλάβετε. Βέβαια, είναι δεκτές όλες οι απόψεις, σκληρές και μη. Στα 3 χρόνια που είμαστε μαζί, την κοπέλα την έχω δει δυο μόνο φορές. Κι αυτό γιατί, όπως έλεγε ο σύντροφος μου, δεν ένιωθε άνετα μαζί μου. Αφού δεν ήθελε να με γνωρίσει, εγώ φταίω; Ένιωθε μειονεκτικά που δεν έχει σπουδάσει. Εκείνη ένιωθε έτσι, δεν της το προκαλούσα εγώ. Πριν απο ένα μήνα περίπου οι γονείς του έφυγαν για διακοπές. Ε, ο φίλος μου δεν κουνήθηκε απο το σπίτι τους. Εγώ πήγα μια φορά για καφέ και η αδερφή του κλειδώθηκα στο δωμάτιο της. Ήταν εμφανές πως δεν με ήθελε εκεί! Έφυγα άρον-άρον . Βγαίνει έτσι η ζωή πέρα; Σας ρωτάω ειλικρινά. Πάντα κάτι συμβαίνει. Δεν μπορούμε να απολαύσουμε ένα φαγητό, χωρίς να μας πάρει τηλέφωνο η Μαμα του για να γυρίσουμε η να κάνουμε κάποια δουλειά. Για να αναφέρω και κάτι που έπεσε στην αντίληψη μου τώρα πρόσφατα. Πιστεύω πως η μητέρα του δεν εγκρίνει τη σχέση μας, γιατί βλέπει πως ο σύντροφος μου περνάει πολύ χρόνο μαζί μου και μου έχει αδυναμία. Κορίτσια δεν κάνω λάθος! Συνέχεια, όταν είμαστε μαζί, όλο κάτι συμβαίνει. Προφανώς τον θέλει κοντά. Λέγαμε πέρυσι να φύγουμε μαζί για δουλειά σε ένα νησί. Αλλά δεν μπορούσε φυσικά να αφήσει την αδερφή του. Μα πως είναι δυνατόν να λέτε πως είμαι κακιά; Φυσικά τον λατρεύω τον σύντροφο μου και δέχτηκα τη δουλειά του. Αλλά έτσι βγαίνει πέρα η ζωή; Να έχεις μόνιμα έναν άλλο άνθρωπο υπό την προστασία σου, όταν δεν έχεις συγγένεια μαζί του και όταν δεν τον έχεις γνωρίσει και δείχνει πως δεν θέλει κιόλας να σε γνωρίσει;

annia αυτα ομως δεν μασ τα ειπες.επικεντρωθηκες στο γεγονος της δουλειασ και της μορφωσης και οτι η αδερφη του εχει προβλημα υγειας χωρισ να μασ αναλυσεισ και ισωσ αθελα σου φανηκεσ κακια.κοιταξε να δεις.τα πραγματα ειναι απλα.η αδερφη του θα υπαρχει παντα και επειδη οι γονεις δεν στηνουν καραουλι σαυτη τη γη και καποια στιγμη φευγουν δυστυχωσ, θα πρεπει ο συντροφος σου να αναλαβει την αδερφη του και μαζι του και η γυναικα που θα εχει διπλα του. γιαυτο η το παιρνεις αποφαση και μενεις(δεν αντιλεγω ειναι δεσμευση ζωης) ή αποχωρεις και συνεχιζετε και οι δυο την ζωη σας.

Αννια, απο τον τροπο που γραφεις, πραγματικά με πειθεις ολο και περισσοτερο οτι τελικά τα πτυχια δεν κανουν όχι τοσο την μόρφωση, αλλά την παιδεία…..Παιδεία ειναι αυτο που ΔΕΝ έχεις….Ας επανέλθω ομως, αν δεν βγαινει ζωή κούκλα μου, τι μας ζαλίζεις? Χώρισέ τον, γιατι θα πρεπει σώνει και καλά να σου γραψουμε ‘οτι “Ναι βρε κορίτσι μου, τι περνάς κι εσύ? Φυγε απο το μαρτυριο, να βρεις καποιον που σου αξιζει”……Ε οχι…..Αν εσυ δεν μπορεις να φροντισεις καποιον που δεν ειναι ας πουμε “συγγενης” οπως λες, σαφως δεν βγαινει ζωη…Μονο τους συγγενεις πρεπει να φροντιζουμε….οποτε αν ποτέ υιοθετουσες ,λέμε τωρα,ενα παιδακι, φανταζομαι απο την στιγμη που δεν θα εχετε κοινο DNA, δεν θα το φροντιζες…… Μα τι αηδιες καθομαι και διαβαζω και μπαινω στην διαδικασια να απαντησω κιολας?

Σε μια σχεση 3 χρονων, εχεις δει εναν ανθρωπο (την αδερφη του) 2 φορες όλες κι ολες,οπως συμπλήρωσες κι ομως ο τιτλος του προβλήματός σου ειναι :”το πρόβλημά μου ειναι η αδερφή του”….Το πρόβλημά σου λοιπόν αν θες την γνωμη μου, δεν ειναι η αδερφή του συντρόφου σου, αλλά ο ίδιος ο σύντροφός σου και η στάση που κρατάει εκείνος απέναντι στην αδερφή του….Διαχώρισέ τα λίγο…..Εκείνος θελει και εχει αποφασισει να ειναι από πανω της κ να την προσεχει, δεν τον πιεζει κανενας, όπως δεν πιεζει κ κανενας εσενα να μεινεις σε μια σχεση που όλο εμποδια εχει και ολο γκρινιαζεις (τουλαχιστον μεσα απο τον γραπτο σου λογο) για τις “αντιξοοτητες” που αντιμετωπιζεις. Ειτε ειναι η ζηλια του, ειτε η μανα του, ειτε η αδερφη του, ειτε η δουλεια του,προφανως το πρόβλημά σου, ειναι η αντιδραση και η σταση που κρατα ο σύντροφός σου απέναντι σε αυτα τα εμποδια και οχι καθ’αυτου τα ατομα που τα δημιουργουν,δηλαδη αδερφη και μανα. Που καταληγουμε ομως? Καταληγουμε στο γεγονος οτι ο συντροφος σου αυτος ειναι και αυτη τη σταση θα κρατησει στην πορεια της ζωης του κι εσυ πασιφανεστατα, δεν θα μπορεσεις να το διαχειριστεις και δεν θα θελησεις μαλλον να το διαχειριστεις, προβάλοντας πάλι δικαιολογιες του τυπου “δεν το αξιζω, ειμαι ατυχη, δεν βγαινει ζωη, δεν μου ειναι η αδερφη του συγγενεις μου για να το υπομεινω ολο αυτο, δεν με θελει η μανα του, ζηλευει την αδυναμια που μου εχει ο γιος της κι ενα σωρο αλλες ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ.”. Οποτε άστον και ψαξε να βρεις στη ζωη σου, αυτο που θα σε γεμιζει και δεν θα ψαχνεσαι…….Τελος μην γραφεις οτι τον λατρευεις …… Μην τα συγχεεις στο μυαλο και στην καρδια σου. Τον συμπαθεις ναι, τον εχεις συνηθισει ναι, φοβασαι να μεινεις μονη σου ναι, τον αγαπας σαν ανθρωπο ίσως, αλλά λατρεια ή ερωτικη αγαπη όχι…Αν μου επιτρεπεις, λατρεια δεν ειναι ολα αυτα που περιγραφεις, αλλα λατρεια ειναι όλα τα εμποδια που εμφανιζονται και θα εμφανιζονται κατα καιρους σε μια σχεση οποιασδηποτε μορφης (φιλικης, ερωτικης, οικογενειακης) να εχουμε την θεληση και κυριως την δυναμη να τα ξεπερναμε, χωρις να παρουσιαζουμε τον εαυτο μας σαν θυματα…….Λατρεια ειναι η συμπαρασταση, η αγαπη, ο σεβασμος, ο θαυμασμος και η εκτιμηση απεναντι στον άνθρωπό μας και δυστυχως δεν δειχνεις να νιωθεις τιποτα απο αυτα γι’αυτον τον ανθρωπο…..Αυτο κατσε και σκεψου μονο!

Έχει δίκιο η Δώρα, Αννια. Επιπλέον θα επιμείνω σε κάτι. Η αδερφή του λες πως σε αποφεύγει, πως κλείνεται στο δωμάτιό της όταν πηγαίνεις εκεί. Έχεις σκεφτεί ότι μπορεί να μην αισθάνεται άνετα να κάθεται με το ζευγάρι; Έχεις σκεφτεί ότι μπορεί να είναι ανασφαλής σε σημείο να την αγχώνουν οι άνθρωποι που δεν γνωρίζει και δεν είναι οικογένειά της; Η κοπέλα δεν είναι καλά στο μυαλό της (για να το πω λαϊκά) κι εσύ την ξεσυνερίζεσαι και της φορτώνεις και ευθύνες από πάνω, ότι εκείνη σου χαλάει τη σχέση…Δηλαδή αν δεν είχε αδερφή θα ήταν όλα καλά…Καταλαβαίνω απόλυτα πώς μπορεί να νιώθεις αν έχεις προσπαθήσει να την πλησιάσεις και οι προσπάθιές σου έχουν πέσει στο κενό. Θα σου πω ότι ζω με το σύντροφό μου και ακόμα ένα δικό του άτομο, που δεν μπορούμε να ζητήσουμε να φύγει για πολλούς λόγους που αποδέχτηκα πριν αποφασίσουμε να μείνουμε μαζί. Αυτό το άτομο λοιπόν από την αρχή, όχι απλά δε με συμπαθούσε (όχι γιατί με ήξερε προσωπικά, αλλά είναι μεγάλη ιστορία και δεν κολλάει εδώ), όχι απλά με ζήλευε και το παραδέχτηκε μπροστά μου σε μια στιγμή αδυναμίας, όχι απλά ήταν/είναι αγενής μαζί μου, όχι απλά κλεινόταν/κλείνεται στο δωμάτιο όταν μπαινω στο σπίτι, αλλά δεν παρέλειπε/παραλείπει και να μου βγάζει μια γλώσσα να! με το συμπάθειο, όταν είχαμε/έχουμε κάποια διαφωνία. Και δεν έχει και κάποιο νοητικό ή ψυχικό/ψυχολογικό πρόβλημα, υποτίθεται πως από αυτή την άποψη είναι υγειής! Κολλητή φίλη μου, μου είπε πως στη θέση μου θα είχε ρίξει μια μούτζα και θα είχε φύγει. Εγώ δεν το σκέφτηκα ποτέ. Ξέρεις γιατί; Γιατί το σύντροφό μου τον λατρεύω, τον θαυμάζω και θέλω να περάσω τη ζωή μου μαζί του. Κι εκείνος το ίδιο. Δε θα το χαλάσω αυτό για χάρη κανενός. Το άτομο αυτό πλέον το φροντίζω όσο πρέπει, ούτε ένα κλικ παραπάνω και το αφήνω να βράζει στο ζουμί του αγνοώντας πια τις υστερίες και τις μλκίες που κάνει κάθε τρις και λίγο. Δεν πέρναω και τέλεια φυσικά, αλλά ούτε και άσχημα. Εκνευρίζομαι πού και πού, αλλά έχω βρει πλέον και διατηρώ κάποιες ισορροπίες. Ο σύντροφός μου σε όλο αυτό είναι πλάι μου, βλέπει και καταλαβαίνει. Δε μπορεί όμως να κάνει διαφορετικά, όπως κι ο δικός σου. Σκέψου ʼννια. Πιστεύεις ακόμα πως η αδερφή του είναι το πρόβλημά σου;