Ήμασταν στενοί φίλοι για δύο χρόνια. Για κανέναν άνθρωπο δεν έχω νιώσει με τόση ένταση πως ήταν φίλος μου και πως τον θέλω στη ζωή μου. Τον νοιαζόμουν πραγματικά αν και δεν του το έδειχνα “φωναχτά”. Το ήξερε όμως και ήξερε πως απλά δεν εκφράζομαι όπως οι περισσότεροι. Μου το είχε πει. Ίσως όμως να έπρεπε να του το είχα πει τότε που μπορούσα, το πόσο τον θέλω στη ζωή μου, όπως μου το έλεγε αυτός.
Ποτέ το μυαλό μου δεν είχε πάει στο ερωτικό. Αντιθέτως, αν μου το έλεγε κανείς ότι μπορεί να συμβεί θα γελούσα. Μιλούσαμε για τα πάντα και ποτέ δεν τον είχα ζηλέψει. Το αντίθετο, τον παρότρυνα να κάνει σχέσεις και χαιρόμουν να τον ακούω να μου μιλά για αυτές. Χωρίς ίχνος ζήλιας ή ερωτικού ενδιαφέροντος.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ώσπου κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, συνέπεσαν και συγκεκριμένες αλλαγές στη συμπεριφορά του… Έγινε πιο συναισθηματικός, πιο εκδηλωτικός… Δεν ξέρω πως να το πω, ξέρω όμως πως είχε αλλάξει. Το ένιωθα. Το έβλεπα. Οι αλλαγές ήταν απίστευτα κραυγαλέες. Και πολλές. Για μένα τουλάχιστον που το ζούσα από μέσα -από ερωτικά υπονοούμενα, από μηνύματα μέσα στη νύχτα μέχρι βλέμματα… Μόνο όμως όταν ήμασταν οι δυο μας και όχι μπροστά σε άλλους.
Έτσι, σιγά-σιγά και υποσυνείδητα άρχισα να τον βλέπω αλλιώς. Όταν πλέον κατάλαβα τι μου συνέβαινε, μου ήταν πολύ δύσκολο να το παραδεχτώ όλο αυτό -τόσο σε εμένα όσο και στον ίδιο. Η αντίδρασή του ψύχραιμη και φιλική. Καμία σχέση με πιθανή έκρηξη θυμού που φοβόμουν. Ξεκαθαρίζοντάς μου ωστόσο πως ποτέ δεν με είδε έτσι και ποτέ δεν του είχε περάσει από το μυαλό ότι ίσως να τον βλέπω έτσι.
Πληγώθηκα όσο δεν πάει αν και δεν το έδειξα. Ακόμα και τώρα νιώθω συναισθηματικό πόνο. Πόνεσα, όχι τόσο από την άρνησή του, αλλά από την αδυναμία μου να χειριστώ το όλο θέμα. Είχα τέτοια ανάγκη να μην τον χάσω που δεν ήξερα τι έκανα. Τη μία του έλεγα είμαι ερωτευμένη (και όντως ήμουν) την άλλη του έλεγα ok, απλά να κάνουμε σεξ έστω μια φορά και την άλλη έλεγα ότι πλέον δεν είμαι ερωτευμένη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Και ενώ ο ίδιος αρχικά είχε διάθεση να κρατήσουμε επαφή (μάλιστα αυτός πρώτος μου είχε στείλει) ή έστω να προσπαθήσουμε, εγώ απομακρύνθηκα και τον απομάκρυνα με τις τρελές αλλαγές στη συμπεριφορά μου.
Δεν μετανιώνω που του το είπα. Καλώς ή κακώς δεν θα μπορούσα να βασανίζομαι κάθε μέρα από τη στιγμή που πλέον δεν τον έβλεπα φιλικά. Αλλά πονάω ακόμα… Πονάω που τον έχασα, πονάω που του φέρθηκα τόσο μαλακισμένα. Δεν είχα όμως ξαναερωτευθεί φίλο μου και πραγματικά δεν ήξερα τι έκανα. Αλλά κι αν είχα ξαναερωτευθεί, ποιος μου εγγυάται ότι δεν θα έκανα τα ίδια; Πονάω που έχασα τη λογική μου και εξαιτίας αυτού έχασα έναν άνθρωπο που ίσως -λέω ίσως, να τον είχα ακόμα στη ζωή μου.
Φυσικά, ούτε και για αυτά που έπραξα μετανιώνω. Από αυτά έπαθα και έμαθα. Δεν παύουν όμως να με πονάνε. Μου λείπει…
Δεν ξέρω καν γιατί το γράφω εδώ. Δεν ξέρω τι θέλω να ακούσω. Ίσως ότι ο χρόνος θα το σβήσει… Δεν θα ρωτήσω το πότε. Αυτό κανείς δεν το ξέρει. Θα ευχηθώ όμως να έρθει σύντομα. Έχουν περάσει 8-9 μήνες από την τελευταία τυπική, μέσω διαδικτύου επαφή μας (που έγινε κάτω από δική μου πρωτοβουλία) και από τότε τίποτα. Και καλύτερα. Ίσως έτσι πρέπει για να ξεχάσω ή έστω να πάψω να πονάω.
Εύχομαι μόνο να είναι καλά και να περνάει τέλεια. Είναι το μόνο που θέλω για αυτόν. Ακόμα κι αν σημαίνει πως δεν θα ξαναμάθω νέα του. Δεν πειράζει. Απλά να είναι καλά και υγιής!
K.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
ειναι λες και την ιστορια την εγραψα εγω…σχεδον το ιδιο εζησα και γω με τον καλυτερο μου φιλο τον οποιο και τελικα εχασα..κι εγω εκδηλωθηκα αλλα αυτος μου ειπε οτι δε μπορει να κανει κατι μαζι μου λογω της προηγουμενης φιλιας μας…οπως και να χει εσυ πρεπει να προχωρησεις..οταν καποιος δε μας θελει,δεν καθομαστε να παρακαλαμε προσπαθωντας να του αλλαξουμε γνωμη..απλως σεβομαστε την επιλογη του και φευγουμε…………
τη σεβαστηκα την επιλογη του και εφυγα απλα δε μπορω να ξεπερασω το οτι το χειριστηκα τοσο λαθος. αυτο ειναι π με ποναει οχι το οτι με απερριψε.
Για μένα καλά κάνεις και δεν μετανιώνεις για όσα έκανες, γιατί έτσι αισθανόσουν τότε. Επίσης, να χαίρεσαι ότι δεν έδωσε ευκαιρία ούτε καν στο σεξ μεταξύ σας, γιατί μετά τα πράγματα θα ήταν χειρότερα:΄εσύ μπορεί να δενόσουν συναισθηματικά, ενώ εκείνος όχι. Και τότε θα έτρεφες αισθήματα θυμού γι’ αυτόν έως και σήμερα. Μου κάνει, πάντως, εντύπωση που επικοινωνήσατε τελευταία φορά μόνο με δική σου πρωτοβουλία. Αυτό πιθανώς να σημαίνει ότι για εκείνον η προγενέστερη φιλία σας δεν ήταν κάτι τόσο πολύτιμο. Ή μπορεί απλά να φοβάται ότι οποιαδήποτε φιλική προσέγγιση από μεριάς σου να σημαίνει ότι τον διεκδικείς. Όπως και να έχει, χαίρομαι που υπάρχουν ευγενικές ψυχές σαν εσένα, που δεν ξεκατινιάζουν εκείνον που τις απέρριψε, αλλά του εύχονται ό,τι καλύτερο και συνεχίζουν. Φέρθηκες ανώτερα, ένα μπράβο σ’ εσένα και να ξέρεις ότι τα καλύτερα μέλλουν να σου έρθουν.
Δεν ξέρω, δεν μου αρέσει που εκείνος ξαφνικά άρχισε να είναι εκδηλωτικός μαζί σου και μετά απομακρύνθηκε με το που του εξομολογήθηκες πώς νιώθεις. Αυτό μου δείχνει μια ασυνέπεια στη συμπεριφορά του. Κάτι μου λέει ότι μπορεί και να το έκανε για να αυτοεπιβεβαιωθεί, για να σε κάνει εσένα πιο εκδηλωτική μαζί του, ενώ αυτός είχε στο μυαλό του όχι ακριβώς τη φιλία σας, αλλά τον εγωισμό του, που θα τον έτρεφε με το να σε κάνει να τρέχεις από πίσω του. Καλά κάνεις και δεν κρατάς κακία γιατί αυτός, ό,τι άνθρωπος και να είναι και για όποιο λόγο κι αν φέρθηκε έτσι, δεν αξίζει ούτε την προσοχή σου ούτε την έγνοια σου. Ό,τι έγινε, έγινε, εσύ κοιτάς μπροστά και συνεχίζεις τη ζωή σου. καλή σου τύχη!!!
μου φαίνεται οτι του παραέδωσες αξία. Δεν έχασες και τίποτα σπουδαίο. Σιγά τον βλάκα που τη μια στο έπαιζε εκδηλωτικός και μετά στο άλλαξε.
Εγώ πιστέυω οτι δεν ήθελες πραγματικά να είστε μαζί —Όλο αυτό που σου συνέβη είναι ενας πληγωμένος εγωισμός —Και δεν μου άρεσε και η δική του αντίδραση οταν του είπες πως αισθανόσουν ενω όπως μας λες είχε φτασει στο σημειο της υπερβολής με το να σε προκαλει και να σου δείχνει το ερωτικό του ενδιαφέρον —-Δηλαδή απο την μια σε προκαλεσε ανοιχτά και μετα σου κοπανησε ενα ΟΧΙ μεγαλύτερο και απο την πλατεία Συντάγματος —και το κερασάκι στην τούρτα είναι να σου πει στο τέλος οτι δεν σε βλέπει έτσι —Ακριβως δηλαδή οτι του είχες δείξει και εσύ στο παρελθόν —-Διπρόσωπος και υποκριτής περίμενε αρκετό καιρό για να πάρει την εκδίκηση του —–Ο τύπος σου έπαιξε παιχνίδι και συ τώρα αντί να τον διαολοστέιλεις έχεις ρίξει το φταίξιμο επάνω σου —-Μας λες οτι τον έδιωξες με την αλλοπρόσαλη συμπεριφορά σου —Μα τι άλλη συμπεριφορά θα μπορούσες να έχεις αφού του έιχες πει πως αισθάνεσαι και αυτός σου κοπάναγε οτι δεν σε θέλει ?(μετά απο οοολα αυτα που ειχε κάνει για να σου δείξει το αντίθετο ) —-Λοιπόν καλύτερα που δεν είναι στην ζωή σου σήμερα αυτό το άτομο γιατί σίγουρα δεν θέλεις κοντά σου διπρόσωπους ανθρώπους —-Δεν άξιζε σαν χαρακτήρας και οσο για την επικοινωνία που είχατε απ οτι φαίνεται δεν ήταν αληθινή αφου σου υποκρινόταν τον φίλο με απώτερο σκοπό να σε πληγώσει και να ικανοποιήσει τον εγωισμό του —όπως και έγινε —-Μόλις λοιπόν πήρε την επιβεβαίωση που ήθελε απο εσένα μην τον είδατε …..—-Αυτός δεν ήταν φίλος , φίδι ήταν και καλά να λες που γλύτωσες απο αυτόν—–
έκανες καλά και έδειξες να τον ξεπερνάς. το χειρίστηκες ολόσωστα και όσο κι αν μέσα σου ένιωθες να πονάς, μπράβο που προχωράς και καταλαβανεις πράγματα για τον εαυτό σου. Να μη στεναχωριέσαι γιατι τα πάντα στη ζωη αυτή είναι ένα μαθημα για μας, για το ποιοι είμαστε και πώς μπορούμε να αντιδράσουμε. κι εσυ από αυτό θα έμαθες ότι μπορείς να φερθείς πολύ καλύτερα απ’ όσο περίμενες σε μια τετοια κατάσταση. το σημαντικότερο ειναι ότι εσυ ΔΕΝ ΕΧΑΣΕΣ απ’ όλο αυτο. και για όνομα, ούτε “μονο σεξ” ούτε άλλες τέτοιες προτασεις στο μέλλον. αξίζεις πολλά περισσότερα και αυτά να διεκδικείς
Πολλοί άνθρωποι που έχουν κουραστεί σε μια μακροχρόνια σχέση, συνηθίζουν το παιχνίδι του φλερτ, μόνο και μόνο για να νιώσουν ζωντανοί και πάλι, χωρίς να ενδιαφέρονται για συνέχεια και έρωτες. Αν μάλιστα γίνει και ερωτική πράξη, μπορεί απλά να.. πάρουν το καπελάκι τους και να φύγουν, αφήνοντας τον σύντροφο με την απορία πού έφταιξε. ΠΟΥΘΕΝΑ!! Ήταν απλώς θύμα, ανθρώπων που έψαχναν την επιβεβαίωση και κάτι που θα ζωντανέψει πάλι τη ζωή τους ή.. ακόμα και τη σχέση τους. Ναι. Πολλές φορές ένα ξενοκοίταγμα, έχει σαν αποτέλεσμα να γυρίσει ο “άπιστος” στον μόνιμο σύντροφό του, ανανεωμένος. Το έζησα με έναν άνδρα που με κυνήγησε, με φλέρταρε, μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο, μέχρι να με κάνει να τον ερωτευτώ και να αισθανθώ ότι μου είναι απαραίτητος. Μόλις εκδήλωσα τα συναισθήματά μου, σιγή!! Εξαφανίστηκε για ένα μήνα, όπου όταν μέσω τρίτου, επικοινώνησα, μου είπε ότι “πιέστηκε”, ότι δεν ήθελε συναισθηματική εμπλοκή, ότι είμαστε μόνο φίλοι και το παρεξήγησα. Ένιωσα σα να με χτύπησε κεραυνός. Όμως το μόνο που απάντησα, ήταν επί λέξη το εξής. ” Έχεις δίκιο. Εγώ παρεξήγησα. Θα το μαζέψω”. Έμεινε αποσβολωμένος γιατί περίμενε κλάματα και υστερίες. Ξεκινήσαμε δειλά δειλά την επικοινωνία ξανά, εκείνος επιφυλακτικός γιατί δεν πίστευε ότι θα παραμείνω ψύχραιμη, αρχίσαμε να βγαίνουμε, μου έκανε διάφορα τεστ, τύπου.. να φλερτάρει μπροστά μου με άλλες, να κλείνουμε ραντεβού και να με στήνει και πολλά άλλα. Εγώ.. ψύχραιμη, χαλαρή, συνέχιζα τη ζωή μου, έβρισκα ενδιαφέροντα, έβγαινα, και αν και τον ήθελα, είχα ορκιστεί ότι ποτέ δεν θα εκδηλώσω τίποτα πια. Και το τήρησα, όσο κι αν συνέχιζα να τον θέλω. Το αποτέλεσμα ήταν ότι όταν αισθάνθηκε σίγουρος και ελεύθερος κοντά μου, πέρασε από το να με συμπαθεί ως φίλη, στο να του αρέσω και τελικά να τσιμπηθεί μαζί μου. Το έβλεπα, το ένιωθα. Κοίταζε να με βλέπει συχνότερα, έβρισκε λόγους να είμαστε μαζί, διαρκώς. Εγώ πότε ανταποκρινόμουν και πότε όχι. Ανάλογα με τα κέφια μου. Είχα βλέπετε διαγράψει την πιθανότητα να με θέλει πραγματικά και δεν ήθελα να πληγωθώ ξανά. Τρελάθηκε μαζί μου. Του έγινα εμμονή. Μέχρι που εκδηλώθηκε και μου είπε, όχι ότι με ήθελε πάντα, δεν τον άφηνε ο εγωισμός του, απλά μου είπε ότι ένιωθε ότι άλλαξαν τα συναισθήματά του. Ναι του απάντησα.. κι εμένα άλλαξαν. Τώρα πια δεν σε βλέπω παρά σαν ένα καλό πολύτιμο φίλο. Και ήταν αλήθεια… Βλέπετε, όταν αυτό που περιμένεις, αργεί πολύ, πρώτα σε πληγώνει, μετά σε απογοητεύει και τέλος.. σου τελειώνει και πας παρακάτω.. Για όποιον λοιπόν αφήνει έναν άνθρωπο να πονάει ψυχικά στο “περίμενε” να ξέρετε ότι συνήθως η απάντηση όταν θα ξεπεράσει τον πόνο, θα είναι “άντε γειά”.