Καλησπέρα!
Είμαι 26 ετών και πριν ένα χρόνο χώρισα με τον σύζυγό μου. Ο γάμος μας κράτησε μόλις ένα χρόνο και ήμασταν μαζί συνολικά τέσσερα χρόνια.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στις αρχές ήμασταν πάρα πολύ ερωτευμένοι, περνούσαμε πάρα πολύ ωραία αλλά από τη στιγμή που παντρευτήκαμε όλα άλλαξαν, όλα βάρυναν και μπήκαν σε μια καθημερινότητα χωρίς κανένα ενδιαφέρον. Ευτυχώς δεν κάναμε παιδιά.
Είμαι πολύ νέα για να κλειστώ σε ένα σπίτι και έπειτα από πολύ σκέψη αποφάσισα να χωρίσω. Το θέμα μου όμως τώρα είναι ότι δεν ξέρω από που να το ξαναπιάσω, από πού να ξαναρχίσω τη ζωή μου.
Οι φίλες μου -όσες μου απόμειναν δηλαδή, γιατί εγώ είχα απομακρυνθεί- είναι όλες σε σχέσεις κι εγώ ξαφνικά μόνη μου. Οι φίλοι που συναναστρεφόμουν κυρίως τον τελευταίο καιρό ήταν του συζύγου μου και δεν θέλω να έχω και ιδιαίτερες επαφές μαζί τους. Στη δουλειά, στην οποία είμαι αρκετά χρόνια, κανένα ενδιαφέρον και καμία κοπέλα που να ταιριάζουμε. Οπότε όπως καταλαβαίνετε δεν πολυβγαίνω, αλλά και όταν βγαίνω δεν συμβαίνει και κάτι συνταρακτικό.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Με όσους έχει τύχει να γνωρίσω και να φλερτάρω βλέπω ότι δεν ενδιαφέρονται για σχέση, αλλά για κάτι πιο εφήμερο. Πιστεύετε ότι παίζει ρόλο το ότι είμαι ήδη σε αυτήν την ηλικία παντρεμένη-χωρισμένη; Πιστεύετε ότι είναι κάτι που λειτουργεί αρνητικά;
Δεν ξέρω. Έχω αρχίσει να προβληματίζομαι… Και η ζωή μου σίγουρα δεν είναι όπως την είχα φανταστεί πριν χωρίσω.
Άννα
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το να κάνεις καινούριες παρέες σίγουρα είναι δύσκολο, αλλά απαιτεί απο εσένα ρίσκο και προσπάθεια. Πλησίασε τις παλιές σου φίλες, να έχεις παρέα έστω για ένα καφέ. Κάνε κάτι καινούριο, μάθε μια ξένη γλώσσα, πήγαινε σε ένα σύλλογο σχετικό με τα ενδιαφέροντα σου (π.χ. αθλητικό, πολιτιστικό), ασχολήσου με τον εθελοντισμό. Με αυτόν τον τρόπο θα γνωρίσεις νέα άτομα και θα αυξήσεις τις πιθανότητες να κάνεις καινούριους φίλους. Το ίδιο ισχύει και για τα προσωπικά σου, θέλει πολλή τύχη να βρεις κάποιον να ταιριάζεις. Στη σημερινή εποχή, πράγματι, πολλοί άντρες, ειδικά οι νεότεροι, ενδιαφέρονται για εφήμερες σχέσεις ή μόνο για “ελεύθερες σχέσεις”, κοινώς μόνο για σεξ. Το ότι παντρεύτηκες στα 24 και ήδη στα 25 είχες πάρει διαζύγιο, σίγουρα δείχνει μια επιπολαιότητα, αλλά αυτό δεν νομίζω ότι επηρεάζει τους άντρες, αυτό είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει εσένα, ώστε να μην επαναλάβεις τα ίδια λάθη. Να έχεις υπομονή και δύναμη. Καλή τύχη!
den nomizw oti paizei rolo to oti eisai pantremeni xwrismeni.. apla kalo tha htane na dieurineis ton kiklos sou, na kaneis perissoterous filous na bgaineis perissotero kai etsi o enas tha s gnwrisei ton allo… ksekina kapoia drastiriotita ..genika an krinw apo mena (pou den exw pantreutei) oi sxeseis einai diskoles kai oi perissoteroi endiaferontai gia efimeres sxesis ..
γλυκια μου θα σου πω τι αισθανθηκα οταν διαβασα την ιστορια σου..αρχικα να σου πω οτι ειμαστε συνομιληκες και οτι πριν ενα χρονο παντρευτηκα μετα απο μια σχεση 6 ετων που απο την πρωτη μερα συγκατοικησαμε..Δεν αναφερεις σοβαρους λογους διαζυγιου περα της ρουτινας που ειναι λογικη οταν αρχιζει η συγκατοικηση. Με προβληματιζει λοιπον (χωρις να μας εχεις πει λεπτομερειες αρα ως βαση την ρουτινα θα μιλησω) οτι φαινεται πως ολο αυτο ηταν ενα παιχνιδι για σενα ..παντρευομαστε , χωριζουμε, φτιαχνουμε τη ζωη μας ξανα ολα ειναι οκ..νοιωθω δηλαδη οτι δεν το παλεψες να εισαι με τον ανθρωπο σου..το πηρες ελαφρυα ολο αυτο χωρις πολυ σκεψη οπως αναφερεις..η σχεση αλλαζει σταδια και εχει αλλα θελω με τον καιρο..Δυστυχως η κοινωνια μας οσο δυτικη και αν θελουμε να πιστευουμε οτι ειμαστε δεν ειναι ακομα συνηφασμενη με τη λεξη χωρισμενος..ειδικα αν ζεις σε μικρη κοινωνια. Απο κει και περα σαφεστατα δεν εχεις κανει κατι κακο σε ολους μπορει να συμβει και για τον καθενα υπαρχει το σωστο ταιρι αρκει να δωσεις χρονο στον εαυτο σου..το γεγονος οτι κουβαλας ενα διαζυγιο δεν σημαινει οτι εκλεισες σαν γυναικα..ουτε οτι θα πρεπει να κλειστεις στον εαυτο σου και να εισαι με καποιον απλα γιανα εισαι χωρις ουσια ωστε να μην μιλα η κοινωνια. Προσπαθησε να ακολουθησεις μια μεση οδο, ωστε και δικαιωματα να μην δωσεις αλλα να μην πιεζεσαι σε μια ανιαρη σχεση.
Φαίνεται δεν το αγάπαγες τον σύζυγό σου και με την συγκατοίκηση έσκασε το ροζ συννεφάκι
Θα συμφωνήσω με την m,γιατί και εμένα μου έκανε εντύπωση ότι αναφέρεις τη ρουτίνα και μόνο ως λόγο χωρισμού.Θέλω να πω ότι αυτό είναι κάτι που δεν συμβαίνει μόνο σε γάμους αλλά και σε σχέσεις μετά από λίγα χρόνια.Στην αρχή έχεις τον ενθουσιασμό και το καρδιοχτύπι του πρώτου έρωτα,αλλά λογικά μετά έρχεται η αγάπη,η κοινή ζωή και η συζητήσεις ακόμα και για πιο πεζά θέματα σπιτιού,υποχρεώσεων,λογαριασμών…συνεπώς ψάξε τα “θέλω” γιατί αν θέλεις σοβαρή σχέση πάλι μετά από κάποια χρόνια θα υπάρξει κάποιου είδους ρουτίνα.Το θέμα είναι αν θα θεωρήσεις ότι αξίζει να παλέψεις ή όχι.
Συμφωνώ με την eva. Ίσως ήσουν λίγο επιπόλαιη ως τώρα στις επιλογές σου κι ίσως το διαισθάνεσαι κι εσύ η ίδια αυτό. Ίσως λοιπόν κάπως έτσι να δημιουργείται κι αυτή η ανασφάλεια και τα ερωτήματα σχετικά με το αν το διαζύγιό σου σε τόσο νεαρή ηλικία μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη γνώμη των άλλων για σένα. Αν είχες παντρευτεί συνειδητά κι είχες χωρίσει για σοβαρούς λόγους, πιθανότατα να μην έκανες τέτοιες σκέψεις τώρα. Είσαι εσύ που νιώθεις ότι έκανες χαζομάρα, για να το πω απλά, και φοβάσαι πως και οι άλλοι θα το δουν έτσι.
Δεν χωριζουμε ετσι απλα. το προσπαθουμε. και κυριως δεν κανουμε επιπολαιες κινησεις. ξεκινα γυμναστηριο. ειναι καλη αρχη 🙂
Εχω περασει ακριβως το ιδιο με σενα και οφειλω να ομολογησω οτι σε καταλαβαινω απολυτα.Εγω χωρισα στα 29 μου μετα απο 7 χρονια γαμου χωρις παιδακια, αν και εγιναν καποιες αποτυχημενες προσπαθειες με ολεθρια αποτελεσματα κυριως για μενα,αλλα τελος παντων. Αυτο που θα ηθελα απλα να σου πω, όντας στα 34 πια, ειναι οτι ΝΑΙ υπαρχει ρατσισμος στην Ελλαδα του 2014 για τις “χωρισμενες”…Με μεγαλη ευκολια θα σου βαλουν ταμπελες διαφορες, οπως οτι υπηρξες επιπολαιη, ισως απιστη, δεν προσπαθησες αρκετα, ησουν ανωριμη, δεν κλεινουν ετσι τα σπιτια, ισως οτι δεν τον φροντισες αρκετα και ακομα θα ακουσεις και ατακες του τυπου” αμα ησουν καλη δεν θα σε χωριζε”..Οπως και να εχει, οπλισου με υπομονη και αν αξιζει καποιος αντρας πραγματικα, δεν θα το δει σαν εμποδιο, ειδικα τη στιγμη που δεν υπαρχουν παιδια. Δεν μπορει κανεις να καταλαβει οτι ενας γαμος χωρις παιδια, ειναι σαν μια σχεση κανονικη ,σαν ολες τις αλλες ή σαν μια συγκατοικηση-συμβιωση αν θες,που απλα μπηκαν και 2 υπογραφες….Ευκολα θα πουν το μακρυ και το κοντο τους ολοι που δεν εχουν περασει κατι παρομοιο και ευχομαι να μην χρειαστει να το περασουν για να μην κρινουν!!!!! Οπως καποιοι σαν αυτους που εκαναν σχολια εδω μεσα!!!