Πρόκειται όντως για ανασφάλεια, απ’ αυτήν που νιώθει κάποιος που πιστεύει ότι δεν παίρνει εντός μιας σχέσης τόσα όσα δίνει. Τέτοιοι άνθρωποι έχουν ένα φοβερό ελάττωμα στις σχέσεις τους: υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα ν’ απιστήσουν. Όχι για να επιβεβαιώσουν τον εγωισμό τους ούτε επειδή βρίσκουν κάτι “καλύτερο,” αλλά μόνο και μόνο επειδή ελπίζουν ότι στη νέα ερωτική περιπέτεια ή σχέση θα βρουν την αμοιβαιότητα που λείπει από τη νυν σχέση. Με άλλα λόγια, πρόκειται για απιστία από απόγνωση και είναι συχνό στα άτομα που έχουν τέτοιες ανασφάλειες. Αφήνοντας τώρα αυτό το θέμα (αν και καλό είναι να το γνωρίζεις), ας πάμε στο πιο σημαντικό. Για να νιώθει έτσι, όπως είπα παραπάνω, προφανώς πιστεύει ότι δεν νιώθετε τα ίδια πράγματα, γιατί δεν του προσφέρεις με τον ίδιο τρόπο όσα αυτός προσφέρει. Δοκιμάστε να περάσετε περισσότερο χρόνο μαζί παίρνοντας ρεπό ίδιες μέρες και πηγαίνοντας κάπου ή απλώς προσπαθήστε να κάνετε πράγματα μαζί όσο μπορείτε. Μπορεί ο άνθρωπος πολύ απλά να θέλει να περάσει χρόνο μαζί σου συζητώντας ή σιωπώντας (ή και τα δύο), αρκεί απλώς να έχετε τις δικές σας ώρες όπου να θυμάστε ότι είστε ζευγάρι. Επίσης, πρέπει να καταλάβει ότι καμιά φορά δεν είναι η χρονική διάρκεια αλλά η ποιότητα του χρόνου που περνάτε μαζί. Το να του αφιερώσεις “περισσότερο χρόνο” δεν λέει κάτι από μόνο του. Υπάρχουν ζευγάρια έγκλειστα όλη την ώρα σπίτι με μηδέν επικοινωνία, ενώ υπάρχουν ζευγάρια που βλέπονται μόνο Σαββατοκύριακα, αλλά περνούν τόσο καλά και όμορφα μαζί κι έχουν μια επικοινωνία άλλοι επιπέδου μεταξύ τους.

μα το θεμα είναι πως θελω ….και θελω να μην αμφιβαλλει για αυτα που νιώθω επειδή δεν πήγα μαζι του στο γιατρό ή επειδή ένα βράδυ ήμουν κουρασμένη και δεν πήγα σπιτι του…….ούτε να πιστεύει πως γλυκοκοιτάω τους πάντες επειδη απλα τους μιλάω ευγενικά ….υπάρχουν μέρες που περνάμε τέλεια και ξαφνικά έρχονται αυτές οι εκρήξεις που δε τις περιμένω

Πρώτον ότι ένας άνδρας 39 ετών φέρεται τόσο ανώριμα θα έπρεπε όχι απλώς να σε ξενερώνει αλλά να σε προβληματίζει. Εφόσον δεν φλερτάρεις ανοιχτά και συνειδητά με άλλους δεν είναι καμία του δουλειά σε ποιους και με ποιους μιλάς. Δεν του ανήκει όλος σου ο χρόνος ούτε όλη σου η προσοχή. Αν ήταν 16 ετών θα το δικαιολογούσα αλλά στα 39 δείχνει προβληματικό άτομο. Η ζήλια είναι ολόδικη του και κακώς σου ζητά να απολογηθείς εσύ γι’ αυτό. Καλό θα ήταν να του πεις ότι οι ανασφάλειες έχουν να κάνουν με την δική του ζωή, τον τρόπο που μεγάλωσε, πως έμαθε να χειρίζεται καταστάσεις και η ιστορία του μέχρι την μέρα που σε γνώρισε. Αν υποφέρει υπό το βάρος των συναισθημάτων του να ζητήσει βοήθεια για να μπορέσει να τις χειριστεί. Aυτό που δεν μπορεί να κάνει (και δεν του επιτρέπεται να κάνει) είναι να μεταθέτει το πρόβλημα σε εσένα, να σε ελέγχει η να σε θεωρεί υπεύθυνη για κάτι που αφορά τον ίδιο και μόνο.

Και μια επισήμανση για σένα, είσαι νέα κοπέλα μην σκέφτεσαι με όρους κατίνας (αρσενικής και θηλυκής του 50), δεν είναι ‘γυναικεία φύση’ να είσαι ανασφαλής, οι γυναίκες έγιναν ανασφαλείς (η θεωρούν τον εαυτό τους υπεύθυνο για τα προβλήματα και τις παθολογίες των ανδρών) λόγω καταπίεσης και άρνησης των επιθυμιών τους, ακρωτηριασμό της διαμόρφωσης ενός υγιούς ‘εγώ’. Οπότε καλύτερα να μην εκφράζεσαι όπως, ‘αισθάνομαι ο άνδρας της σχέσης’ (επειδή δεν είσαι ανασφαλής). Καλύτερα να βρεις κάποιον ώριμο χαρακτήρα (ώριμος στα χρόνια δεν σημαίνει τίποτα) να ερωτευτείς, στα 25 σου δεν σου αξίζει μια τόσο δύσκολη κατάσταση για την οποία δεν ευθύνεσαι και το μόνο που μπορείς να κανείς είναι να προστατεύσεις το εαυτό σου και να απαιτήσεις να μην μεταθέτει την ευθύνη του εαυτού σε σένα.