Συμφωνώ σχεδόν σε με όλα όσα μας γράφει η Χάρις. Ως παθούσα, έχω αντιμετωπίσει κι εγώ αρκετούς “φίλους”, οι οποίοι με έβλεπαν ερωτικά αλλά εγώ δεν μπορούσα να ανταποκριθώ- είτε επειδή ήμουν ερωτευμένη με κάποιον άλλο είτε επειδή απλώς δεν μπορούσα να τους δω ερωτικά. Τελικά κάποιοι από αυτούς επέδειξαν με το πέρασμα του χρόνου μια “εκδικητική” συμπεριφορά (περίπου σαν αυτή που περιγράφει η φίλη μας) και άλλοι άρχισαν να απομακρύνονται, να μην θέλουν πια την παρέα μου (σαν να μου έλεγαν “για γκόμενα σε ήθελα, γι’ αυτό έκανα παρέα μαζί σου, για φίλη δεν σε θέλω, αν μου ζητήσεις κάτι, δεν πρόκειται να σε βοηθήσω”). Κι εγώ δεν τολμούσα ποτέ να τους αρνηθώ πχ τη βοήθειά μου σε κάτι, γιατί φοβόμουν την αντίδρασή τους και δεν ήθελα να τους πληγώσω κι άλλο (τους στενοχώρησα μία φορά με την απόρριψή μου, ας μην τους δώσω κι άλλη πίκρα με την άρνησή μου σε κάτι άλλο). Ωστόσο, δεν θα τους χαρακτήριζα κακούς, μάλλον η συμπεριφορά τους απορρέει από την πικρία που νιώθουν εξαιτίας της απόρριψης. Ανθρώπινο είναι, άρα απολύτως κατανοητό. Το πρόβλημα αρχίζει να υπάρχει όταν αυτή η πικρία μένει για καιρό, δεν ξεπερνιέται και εξωτερικεύεται ως επιθετική και εκδικητική συμπεριφορά απέναντι στο αντίθετο φύλο- αυτό σημαίνει πως υπάρχουν βαθύτερες ανασφάλειες και αδυναμία να διαχειριστεί κανείς ώριμα την απόρριψη. Δεν κατάλαβα ποτέ για ποιο λόγο μια γυναίκα πρέπει να νιώθει υποχρεωμένη σε κάποιον, να του λέει και ευχαριστώ και να ενδίδει στις προτάσεις του, μόνο και μόνο επειδή εκείνος είναι το “καλό παιδί”. Αυτό μου θυμίζει παλιές προτροπές μανάδων: κοίτα να βρεις ένα καλό παιδί να ΣΕ παντρευτεί- όχι να ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΤΕ, λες και θα σου κάνει εκείνος τη χάρη. Κι εδώ επισημαίνω το δεύτερο μεγάλο πρόβλημα, όπως πολύ εύστοχα το έθεσε η Χάρις: την ανισότητα που υπάρχει στις σχέσεις των δύο φύλων, η οποία σαφώς είναι απόρροια της άνισης ανατροφής τους. Τα αγόρια από μικρά ανατρέφονται έτσι, ώστε να έχουν αυτοπεποίθηση. Από την ώρα που γεννιούνται απολαμβάνουν την αποδοχή όλων: των γονιών τους, του ευρύτερου οικογενειακού περιβάλλοντος, των φίλων, των συναδέλφων τους αργότερα. Θεωρούνται έξυπνοι, ικανοί, τολμηροί, θαρραλέοι, μόνο και μόνο επειδή είναι άντρες. Αντίθετα, τα κορίτσια γαλουχούνται σε ένα καθεστώς ανασφάλειας και αμφιβολιών. Πρέπει διαρκώς να αποδεικνύουν ότι είναι καλές κόρες, καλές φίλες, ικανές στη δουλειά τους, καλές μητέρες, σωστές σύζυγοι, άξιες να κρατήσουν το γάμο τους (ακόμα κι αν αυτός είναι δυσλειτουργικός). Οι άντρες προβληματίζονται άραγε όσο οι γυναίκες για την εκπλήρωση των ρόλων τους; Μάλλον όχι. Κι όταν το κάνουν, η ικανοποίηση που παίρνουν από την πλήρη ανταπόκριση στους ρόλους που αναλαμβάνουν επιστρέφει στον εαυτό τους. Όταν ένας άντρας αποδεικνύει ότι είναι καλός ερωτικός σύντροφος, εν τέλει ικανοποιεί το δικό του εγώ. Όταν όμως μια γυναίκα αποδεικνύει ότι είναι καλή ερωμένη, χαίρεται επειδή ικανοποίησε τον σύντροφό της- η δική της ικανοποίηση πάει περίπατο. Έτσι της έμαθαν, έτσι πράττει. Ναι, και οι άντρες νιώθουν άγχος, επειδή πρέπει να αποδείξουν κάποια πράγματα, ωστόσο η κοινωνική πίεση βαραίνει ως επί το πλείστον τις γυναίκες σε πολλούς τομείς. Όσον αφορά το πολυσυζητημένο θέμα της απόρριψης, ας αναλογιστούμε το εξής: οι γυναίκες απορρίπτουν έναν άντρα, επειδή δεν μπορούν να φανταστούν τον εαυτό τους σε συντροφική σχέση μαζί του. Οι άντρες απορρίπτουν μια γυναίκα, επειδή δεν χωράει στα καλούπια των τέλειων αναλογιών που έχουν στο μυαλό τους, επειδή δεν τη θεωρούν ελκυστική, άρα ερωτική. Ποια από τις δύο απορρίψεις εδράζεται σε σοβαρότερους λόγους;

Κορίτσια, πάρτε το απόφαση.. Δεν υπάρχει φιλία μεταξύ των αντίθετων φύλων. Όσο και αν εμείς οι γυναίκες θέλουμε να πιστεύουμε στη φιλία με τους άντρες, αυτή δεν υφίσταται. Πάντα, μα πάντα, υποβόσκει το ερωτικό στοιχείο (και είναι απόλυτα φυσιολογικό) είτε από τη μεριά του ενός, είτε του άλλου, είτε και των δύο (και τότε είμαστε όλοι χαρούμενοι). Είμαι 32 χρονών. Είχα πολλούς άντρες φίλους, γιατί απολάμβανα περισσότερο την παρέα τους. Με όλους (πλην ομοφυλοφίλων) το καταλάβαινα ότι υποβόσκι κάτι το ερωτικό. Κάποιες φιλίες, μάλιστα, χάλασαν εξαιτίας του. Κάποτε μάλιστα, ένας φίλος, αφού τον απέρριψα ερωτικά, μου είπε πως δεν υπάρχει πρόβλημα και πάντα θα είμαστε φίλοι. Ε, όταν εγώ έκανα σχέση με το συγκάτοικό του, έπαψε να μιλά και στους δυο μας και άρχισε να με διαβάλει και στον πρώην μου, με τον οποίο γνωριζόταν. Αυτά τα … ολίγα… από μένα και την εμπειρία μου.