Γεια σας παιδιά,
εγώ θα ήθελα να σας ρωτήσω για ένα ζήτημα λεφτό εεε… λεπτό, sorry. 😀

Με λένε Ταμάρα και είμαι 22 χρονών, στο τελευταίο μου έτος σπουδών. Έχω σχέση εδώ και έξι μήνες με ένα παιδί 3 χρόνια μεγαλύτερό μου. Στη σχέση μου όλα πάνε καλά, είμαι πολύ ερωτευμένη και νομίζω πως έχω βρει έναν άνθρωπο με τον οποίο ταιριάζω πολύ. Με προβληματίζει μόνο το θέμα των χρημάτων.

Το αγόρι μου είναι σε μεταπτυχιακές σπουδές, μένει με τους γονείς του και καμιά φορά δουλεύει part time, αλλά από ότι μου έχει πει και από ότι φαίνεται, δεν έχει ανάγκη τη δουλειά γιατί έχει επιχείρηση στο όνομά του από τους γονείς του και κανά δυο-τρία σπίτια οι δικοί του…

Πολύ διαφορετικά από τη δική μας κατάσταση, όπου και η αδερφή μου και εγώ τα βγάζαμε πέρα με ό,τι δουλειές βρίσκουμε όσο σπουδάζουμε και συνεισφέρουμε όσο μπορούμε στα έξοδα του σπιτιού να βοηθάμε τους γονείς μας. Δεν είναι ότι μετρώ τα λεφτά των άλλων, απλώς ο δικός μου καυχιέται ότι έχει λεφτά, ότι δεν έχει ανάγκη κτλ. Και εδώ ξεκινά το πρόβλημα.

Ενώ από τη μια δηλώνει ότι δεν έχει ανάγκη, από την άλλη φέρεται συνέχεια λες και θέλει να κάνει οικονομία. Ας πούμε, συνεχώς παραπονιέται για το πόσο ακριβό είναι το ένα ή το άλλο ή, όταν δέχεται κοπλιμέντο από μένα για το τι ωραία του πάει το καινούριο του πουκάμισο ή το κούρεμα, ευχαριστεί και απαντά περήφανα “φθηνά μου βγήκε”.

Τον τελευταίο καιρό δούλευα σε μια καφετέρια όπου δεν μας πλήρωναν ένα μήνα (!) και έβρισκα προφάσεις να μη βγαίνουμε, επειδή θα πληρώναμε παντού χώρια και ντρεπόμουν να πω ότι δεν είχα χρήματα (φοβόμουν ότι θα το ερμήνευε σαν υποχρέωση να πληρώσει).

Έχει γίνει και κάτι άλλο. Οι ημέρες γενεθλίων μας είναι με 15 μέρες διαφορά. Πρώτα ήταν τα δικά του γενέθλια, αλλά επειδή δεν μπορούσα να του κάνω ένα πολύ αξιόλογο δώρο με ένα πενιχρό χαρτζιλίκι, ήθελα να του ομορφύνω τη μέρα, οπότε του αγόρασα ένα βιβλίο που ήξερα ότι ήθελε καιρό να διαβάσει και του έφτιαξα μια τούρτα για τη μέρα του και περάσαμε πολύ ωραία! Με κέρασε καφέ, πήγαμε βόλτα και μετά τιμήσαμε δεόντως την τούρτα. Μου έδωσε χαρά και μόνο που τον είδα να χαίρεται.

Σε δυο βδομάδες από εκεί έφτασε η δικιά μου μέρα γενεθλίων. Κανένα διήμερο πριν με πήρε τηλέφωνο να με ρωτήσει αν ήταν εντάξει να οργανώσουμε τη μέρα γενεθλίων μου σε σινεμά, να δούμε μια ταινία που καιρό συζητούσαμε ότι θέλαμε και οι δύο. Συμφώνησα μετά χαράς και οργάνωσα να του κάνω το τραπέζι για τη μέρα αυτή μετά το σινεμά. Δεν μου έφερε δώρο εκείνη τη μέρα, αλλά θεώρησα ότι το σινεμά ήταν από μόνο του ένα πρωτότυπο δώρο που άξιζε κιόλας. Έπειτα τον έβγαλα έξω, αλλά μετά από δυο-τρεις μέρες μου ζήτησε λεφτά για το εισιτήριό μου στο σινεμά! Έμεινα παγωτό, δεν μπόρεσα να εκστομίσω καν τη φράση “μα, νόμιζα ήταν δώρο”.

Τελευταία μου κάνει κουβέντα να πάμε μαζί διακοπές το καλοκαίρι στον τόπο καταγωγής του (Ζάκυνθο) αλλά μου έχει πει να υπολογίσω λεφτά για εισιτήριο και τις μισές βενζίνες… Είμαι σε πολύ δύσκολη θέση γιατί δεν θέλω να φανώ “καημένη” λέγοντας ότι δεν έχω. Το χειμώνα είχε προτείνει ξανά να πάμε διακοπές λέγοντας “ξέρω μέρη όπου μπορούμε να μη φάμε πολλά λεφτά” αλλά είχα την εξεταστική τότε και δεν μπορούσα. Από την άλλη, είναι η αλήθεια… Δεν τα έχω αυτά τα χρήματα για να πάω διακοπές. Αναρωτιέμαι αν το πρόβλημα είναι… “ταξικό”, δηλαδή μήπως απλώς δεν θα έπρεπε να είμαστε μαζί γιατί προφανώς η οικονομική μας κατάσταση μάς εμποδίζει να κάνουμε πράγματα μαζί σαν ζευγάρι. Ή αναρωτιέμαι μήπως το πρόβλημα είναι “πολιτισμικό” επειδή είμαι από τη Γεωργία, μία χώρα που το έχει κανείς περηφάνεια το να είναι κουβαρντάς και οι δικοί μου σοκάρονται που είμαι με έναν άντρα που με βάζει να πληρώνω.

Για να ξεκαθαρίσω κάτι, δεν θεωρώ ότι ο άντρας είναι υποχρεωμένος να πληρώνει για όλα. Απλώς θεωρώ ότι το κέρασμα είναι κάτι σαν δώρο και προσφέρει αμοιβαία εμπιστοσύνη μεταξύ του ζευγαριού, δηλ. δεν γίνεται με “σεντ στο σεντ” αλλά αυθόρμητα και χωρίς τη δεύτερη σκέψη και άγχος ότι αν πληρώσει ο ένας, πότε θα κεραστεί από τον άλλον. Δεν ξέρω, είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να δίνω, να προσφέρω και, ακόμα κι αν είμαι σε δύσκολη κατάσταση, δεν θα κλαίγομαι για τις τιμές, αλλά πολύ απλά θα επιλέξω κάτι με λιγότερα έξοδα, προσπαθώντας να μην υποψιαστεί κάτι ο άλλος.

Παρόλο που έχω κάνει κουβέντα στη σχέση μου και του έχω πει ότι κατά καιρούς με ενοχλεί αυτό το “μισά-μισά” συνεχώς, μου είπε ότι πιστεύει πως, επειδή είμαι κοπέλα του, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να πληρώνω (αν και τρώει δούλεμα από φίλους του όταν βγαίνουμε με άλλα ζευγάρια και οι άλλοι τα πληρώνουν όλα μαζί ενώ εμείς οι δύο χώρια) και ότι με αντιμετωπίζει ακριβώς όπως θα αντιμετώπιζε και οποιονδήποτε φίλο του, ίσο προς εκείνον.

Πολλοί είναι αυτοί που μου λένε ότι έχω να κάνω με τσιγκούνη, αλλά δεν ξέρω… Πίστευα ότι δεν υπάρχουν άντρες τσιγκούνηδες παρά μόνο άντρες που έχουν καεί από gold diggers και φυσάνε και το γιαούρτι. Δεν ξέρω τι να κάνω. Πώς να του κάνω κατάλληλη κουβέντα άλλη μια φορά; Δεν θα μπορέσω να τον ακολουθήσω στις διακοπές στη Ζάκυνθο, αλλά δεν θέλω να χάσω τις πρώτες μας διακοπές σαν ζευγάρι (δεν είχα μέχρι τώρα σχέση με την οποία να έχει τύχει να πάμε διακοπές το καλοκαίρι)…

Αξίζει να ψάξω και να προτείνω κάτι πιο κοντά με λιγότερα έξοδα παραδεχόμενη ότι είμαι λίγο περιορισμένη ή σε τέτοιες περιπτώσεις το καλύτερο είναι να χωρίσει κανείς επειδή είναι πέρα από οικονομικό το θέμα;

Ταμάρα

ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;

Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη. ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ