Έριξα μια τελευταία ματιά στο καθρεφτάκι του αυτοκινήτου, όχι τόσο για να δω το πρόσωπό μου όσο από αμηχανία. Σε λίγο θα ήταν μαζί μου, δίπλα μου, σε απόσταση αναπνοής. Ήταν η πρώτη φορά που θα βρισκόμασταν μόνοι μας.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Παρόλο που το πρωινό του Νοέμβρη είχε παγωνιά, μέσα μου αισθανόμουν σαν Αυγουστιάτικο καταμεσήμερο. Άκουσα τον ήχο ενός αυτοκινήτου που σταμάτησε λίγα μετρά πιο πέρα, ήμουν σίγουρη πως ήταν εκείνος, δεν χρειάστηκε καν να γυρίσω το κεφάλι μου για να σιγουρευτώ. Άνοιξε την πόρτα και κάθισε στο διπλανό κάθισμα. Το πρόσωπό του ήταν αναψοκοκκινισμένο και τα μάτια του έλαμπαν. Δεν είχα ξαναδεί πιο όμορφο πρόσωπο… Έμεινα να τον κοιτάζω αποσβολωμένη, χαμογελούσα σαν μικρό παιδί μπροστά από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο.
“Δεν θα με φιλήσεις για τον καφέ;” μου είπε απλώνοντας το χέρι του για να μου δώσει τον καφέ που του είχα ζητήσει στο τηλεφώνημά μας. Η φωνή του σαν να με ξύπνησε από το όνειρο που όμως ήταν πραγματικότητα. Πήρα τον καφέ βιαστικά και τον ακούμπησα στη θήκη. Πάντα με το ίδιο, σχεδόν χαζό, χαμόγελο ευτυχίας.
Έσκυψα προς το μέρος του, έκλεισα τα ματιά μου και κατεύθυνα το στόμα μου προς τα εκεί που μου έδειχνε το δάχτυλό του. Στο μάγουλο. Γύρισε το κεφάλι του απότομα και… αυτό ήταν. Ενώθηκαν οι καρδιές μας, οι ψυχές μας, γίναμε ένα, εκείνη τη στιγμή που τα χείλη του ακούμπησαν τα δικά μου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η καρδιά μου χτυπούσε ακανόνιστα, γρήγορα και εκκωφαντικά. Όλες μου οι αισθήσεις υπερλειτουργούσαν για να αιχμαλωτίσουν για πάντα μέσα μου τη γεύση του, τη μυρωδιά του, το άγγιγμά του… Πήρε την ανάσα μου για να μου δώσει τη δική του πνοή. Αυτό το φιλί σφράγισε αυτό που ήδη ήξερα… ήμουν ερωτευμένη.
Μπορεί να μην ήταν το πρώτο φιλί της ζωής μου χρονικά αλλά ήταν αυτό που μου άλλαξε τη ζωή. Ό,τι είχα ζήσει πριν από εκείνο το πρωινό, έσβησε από τη μνήμη μου…
Κατερίνα
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;
Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη. ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232164
Δεν συγκινήθηκα από την ιστορία, να σου πω την αλήθεια… Το falling in love είναι βίωμα προσωπικό, δεν ξέρω τι έχει πιάσει εδώ κάποιους να τα μοιράζονται με λογοτεχνικές φανφάρες. Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο έρωτας είναι καταπληκτικό όταν σου συμβαίνει. Ακόμα κι αν ο άλλος έχει ομορφιά κροκόδειλου και σου πήρε καφέ επειδή τσιγγουνευόταν να σε κεράσει κάτι άλλο, ενώ εσύ ήσουν αυτή που τον πήγε βόλτα με το αμάξι της, εκείνη την ώρα ξεχνάς τα πάντα, βλέπεις τον άλλον τέλειο και θέλεις να πιστεύεις ότι γίνεστε ένα. Ε, μετά επέρχεται η περίοδος που βγάζεις τα ροζ γυαλιά, τα βλέπεις όλα όπως είναι και αυτομουτζώνεσαι. Δεν ξέρω αν είστε ακόμα μαζί και τι κάνατε τελικά. Πάντως, οι συναισθηματικά ώριμες και μακροχρόνιες σχέσεις συνήθως δεν ξεκινούν από τρελά καρδιοχτύπια, αλλά από τη λογική συνειδητοποίηση ότι είστε δύο άνθρωποι που καταλαβαίνεστε και νιώθετε όμορφα ο ένας με τον άλλον όπου και να βρίσκεστε.
Libra απτον τροπο που γραφεις φαινεται οτι δν εχεις ερωτευτει ποτε σου αληθινα!μην εισαι τοσο κυνικη ο ερωτας δν ειναι συμβολαιο…η κατερινα περιγραφει με ομορφο τροπο κατι που εζησε ..το ενιωσε το βιωσε..ηταν τυχερη γιαυτο..τι σημασια εχει αν ειναι ακομα μαζι η οχι..και ναι ενα καφε μπορουσε να της προσφερει αλλα ηταν υπεραρκετο γιαυτην..γτ στεκεσαι στα υλικα αγαθα και σε ανουσιες λεπτομερειες?μπραβο κατερινα γραφεις υπεροχα και οτι εξελιξη και να ειχες με το παιδι σημασια εχει οτι το εζησες..
Πέρα απο το “να το ζήσετε” κοιτάξτε να διατηρήσετε και καμια σχέση. Οχι ολο αγαπες λουλούδια τραγούδια…
Πραγματικά πολύ ωραίο αυτό που βίωσες και δεν σου κρύβω ότι όσο το διάβαζα χτυπούσε και η δική μου η καρδιά σαν τρελή, πολύ πιθανόν επειδή το ξέρω αυτό το συναίσθημα..πραγματικά δεν υπάρχει, μακάρι όλοι οι άνθρωποι να έχουμε συνέχεια τέτοιες όμορφες στιγμές το εύχομαι από την καρδιά μου σε όλους..αχχ πόσο θα ήθελα να το ξανά βίωνα αυτό..δυστυχώς όμως όσο σκληρό και αν ακούγεται αυτά γίνονται μόνο στη αρχή, μετά υπάρχει η γκρίνια και πολλά άλλα..και το άλλο στενάχωρο είναι ότι συνήθως ποτέ δεν καταλήγουμε σε γάμο με τους μεγάλους μας έρωτες αλλά με κάποιους ανθρώπους που απλά τα βρίσκουμε..