Καλησπέρα.
Έχω σχέση με ένα παιδί εδώ και δύο χρόνια και πριν λίγες μέρες μπήκε φαντάρος. Δεν ξέρω πως να φερθώ.
Πριν μπει είχαμε κάποιους καυγάδες γενικά, αλλά πάντα τα λύναμε. Αλλά πλέον μου φαίνεται απόμακρος, συνεχώς μέσα στα νεύρα, σαν να μην θέλει να μου μιλήσει. Πολλές φορές ζηλεύει υπερβολικά χωρίς ιδιαίτερο λόγο λέγοντάς μου ότι αυτός είναι μέσα και δεν ξέρει αν θα τον προδώσω κτλ. (χωρίς να του έχω δώσει κανένα δικαίωμα και το ξέρει)
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Και κάπως έτσι, πάλι κλείνεται στον εαυτό του. Ξέρω και από προηγούμενη παρόμοια εμπειρία, αλλά και από συζητήσεις με φίλους, ότι γενικά η ψυχολογία ενός άντρα αλλάζει μέσα σε ανύποπτο χρόνο.
Πώς να του φερθώ; Αν συνεχίσει να με αντιμετωπίζει έτσι, τι να κάνω; Θέλω να τον στηρίξω, να είμαι δίπλα του και να μην τον φορτώνω με άλλες “σκοτούρες”, αλλά κι εγώ άνθρωπος είμαι, όση υπομονή και να κάνω περιμένω τουλάχιστον μια ένδειξη ότι εκτιμάει όσα μπορεί να κάνω για αυτόν.
Ζωή
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ;
Το πρώτο φιλί, το πρώτο βλέμμα, η γνωριμία. Η αμηχανία, τα ευτράπελα, το συναίσθημα. Κεραυνοβόλος έρωτας, σχέση πάθους, σχέση λάθους, χωρισμός… Στείλε τη δική σου ξεχωριστή ερωτική ιστορία και δες την δημοσιευμένη. ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μπήκε φαντάρος, είναι σε ευαίσθητη φάση, νιώθει ανασφάλειες και εναν ‘εγκλεισμό’ όπως όλοι οι φαντάροι. ΠΡοσπάθησε να του δείχνεις οτι του συμπαραστέκεσαι και είσαι εκεί έξω και τον περιμένεις.
Εντάξει, φαντάρος μπαίνει, δεν πάει για πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Αν ψυχολογικά δεν το αντέχει ότι μπαίνει φαντάρος, τότε ίσως δεν είναι για πολλά-πολλά. Από την άλλη, λαθένας έχει δικά του αδύναμα σημεία, οπότε δεν τον κατακρίνω. Σίγουρα το να τον στηρίξεις ειναι πολύ σημαντικό. Αλλά εν απουσία του, δεν σημαίνει ότι κι εσύ πρέπει να κλειδαμπαρωθείς καλόγρια. Έχε κανονικά τις παρέες σου και τις ασχολίες σου, και όταν μιλάτε οι δυο σας, άκουσέ τον, ρώτα τον κάποια πράγματα, χωρίς να φαίνεσαι φορτική (επειδή δεν ξέρεις τι τραβάει εκεί και πώς τα εκλαμβάνει κιόλας)… Και όταν λες για τη μέρα σου, για το πόσο ωραία περνάς, πες του στο ενδιάμεσο και κάτι στο στυλ π.χ. “πήγαμε στο τάδε μέρος σήμερα, σκέφτηκα τι καλά που θα περάσουμε όταν πάμε οι δυο μας όταν βγεις με το καλό.” Έτσι θα του δώσεις να καταλάβει ότι ναι μεν κάνεις τη ζωή σου, αλλά παράλληλα τον περιλαμβάνεις στις σκέψεις σου και στα σχέδιά σου. Μια χαρά θα πάνε όλα!
Ναι, να του συμπαρασταθείς και όταν τελειώσει από φαντάρος να σου “κουνήσει το μαντήλι”. Σιγά μην το στείλανε και στα κάτεργα και υποφέρει το κακόμοιρο. ‘Αντε με όλους τους κακομαθημένους. Πού είναι οι Πραγματικοί ‘Αντρες της “παλιας κοπής” που έπιαναν την πέτρα και την έστοιβαν? Οι σημερινοί τα περιμένουν όλα από τις γυναίκες. Να τους συμπαρασταθούν, να τους υποστηρίξουν, να τους ανεχτούν, να τους πλύνουν, να τους ταίσουν, να τους κάνουν παιδιά. Αη στο καλό πια. ‘Αστον κορίτσι μου να ψηθεί εκεί μέσα το μαμόθρεφτο που θέλει και συμπαράσταση.
Nα χωρισεις.Μια φορα εμπλεξα με φανταρο (ημασταν ενα μιση χρονο μαζι πριν μπει),του σταθηκα ,τον περιμενα,δεν τον πιεζα και μια μερα με χωρισε με μηνυμα.Μετα εμαθα οτι τα εφτιαξε με μια εκει που εκανε το φανταρικο..μετα απο δυο χρονια με εψαξε αλλα…. Απο τοτε δεν μπορω να εμπιστευτω ανθρωπο. Πραγματικα μακρια…ιδιως αν εισαι μικρη πχ λυκειο