Να ανησυχήσω;

Τα παιδιά μικρής ηλικίας βρίσκονται στη φάση της ζωής τους που ανακαλύπτουν καθημερινά τον κόσμο γύρω τους αλλά και τον εαυτό τους, εξερευνώντας και ανακαλύπτοντας το σώμα τους και τις λειτουργίες του, ενώ παράλληλα συνειδητοποιούν την ατομικότητα τους και χτίζουν την αυτοεικόνα τους.

Υπάρχουν ωστόσο φορές, που οι μικροί “πρωταγωνιστές” μπορεί να εμφανίσουν συμπεριφορές “μη αναμενόμενες” και οι γονείς να ανησυχήσουν μη γνωρίζοντας τι μπορεί να συμβαίνει.

Για παράδειγμα, ένα αγόρι μικρής ηλικίας ίσως εκφράζει την επιθυμία να ντύνεται με ρούχα κοριτσίστικα, να δοκιμάζει τα ρούχα της μητέρας του ή να χρησιμοποιεί τα καλλυντικά της. Σε ανάλογες περιπτώσεις, οι γονείς αναστατώνονται ή νιώθουν πανικό γιατί ανησυχούν που ο γιος τους κάνει πράγματα που θεωρούν αλλόκοτα, δεν συμπεριφέρεται “αντρικά” και συνεπώς ανησυχούν για το σεξουαλικό του προσανατολισμό.

Το πρώτο και πιο σημαντικό που οφείλουν να κάνουν οι γονείς είναι να παραμένουν ψύχραιμοι και να μην αντιδρούν παρορμητικά, όπως να μαλώσουν ή να προσβάλουν το παιδί, καθώς τέτοιες αντιδράσεις φέρουν συνήθως αποτέλεσμα αντίθετο από αυτό που θέλουν : το παιδί ίσως πληγωθεί, κλειστεί στον εαυτό του και χάσει την εμπιστοσύνη του στους γονείς.

Καλό θα ήταν οι γονείς να μην δώσουν έκταση στο γεγονός, καθώς η συγκεκριμένη συμπεριφορά μπορεί να οφείλεται σε μίμηση ή αντιγραφή της μητέρας, να αποτελεί δηλαδή έναν τρόπο του μικρού αγοριού να δείξει πόσο τη θαυμάζει ή προσπαθεί να την πλησιάσει, να μεγαλώνει σε περιβάλλον με αρκετές γυναίκες και να περνάει χρόνο μαζί τους και, ακόμα περισσότερο, αν απουσιάζει το ανδρικό πρότυπο, το παιδί να προσπαθεί να αναπαράγει και να ταυτιστεί με το κυρίαρχο γυναικείο.

Συνήθως, οι συγκεκριμένες συμπεριφορές αποτελούν μια παροδική φάση, καθώς η περιέργεια, ο πειραματισμός και η μίμηση αποτελούν βασικό συστατικό της παιδικής ηλικίας Μια κατάλληλη αντίδραση των γονιών σε ανάλογες περιπτώσεις είναι η ενίσχυση του μικρού αγοριού στο ρόλο της ταυτότητάς του, όπως το να αναλάβει ο πατέρας, ή αν δεν υπάρχει ο αδερφός ή κοντινός συγγενής εμπιστοσύνης, να συζητά θέματα “ανδρικού’’ περιεχομένου ή να περνάει χρόνο με το παιδί ώστε να καλλιεργείται και να αναπτύσσεται το ανδρικό πρότυπο.

Επίσης, μεγάλη σημασία έχει και η συχνότητα με την οποία οι γονείς έχουν παρατηρήσει να συμβαίνει αυτή η διαφορετική συμπεριφορά του γιου τους, δηλαδή αν επιμένει να το κάνει σε καθημερινή βάση, αδιαφορεί για αγορίστικες δραστηριότητες και προτιμά αυτές των κοριτσιών ή αναφέρει ότι επιθυμεί να ήταν κορίτσι και προσπαθεί να μοιάσει με τέτοιο. Σε περιπτώσεις όπως αυτή, οι γονείς αρχικά είναι απαραίτητο να μην αντιδράσουν με πανικό αλλά να πάρουν την επιστημονική γνώμη κάποιου ειδικού παιδοψυχολόγου ή παιδοψυχιάτρου ώστε να μιλήσουν για αυτό που τους απασχολεί και να πάρουν έγκριτες πληροφορίες και κατευθύνσεις.