Για ποιους λόγους μπορεί να κλαίει ένα παιδί;

Τι συμβαίνει όταν κλαίει ένα παιδί; Ανάλογα την κάθε ηλικία κλαίει και για διαφορετικούς λόγους! Η ψυχολόγος Αλεξάνδρα Καππάτου σου εξηγεί…

Το κλάμα είναι ένας τρόπος επικοινωνίας μεταξύ του παιδιού και του περιβάλλοντος του. Με το κλάμα το παιδί εκφράζει ένα αίτημα, ένα “θέλω” του το οποίο πιθανόν δεν ικανοποιείται γι’ αυτό και κλαίει.

Το κλάμα εμφανίζεται από την στιγμή της γέννησης ενός παιδιού

Στη βρεφική ηλικία τα παιδιά κλαίνε για διάφορους λόγους, ιδιαιτέρως τους πρώτους μήνες της ζωής τους που δεν μπορούν να επικοινωνήσουν και το κλάμα είναι το μόνο μέσον που διαθέτουν.

Κλαίνε όταν :

-Δεν αισθάνονται καλά (πόνοι)

-Πεινάνε

-Δυσφορούν που είναι λερωμένα και θέλουν να τα αλλάξουμε

-Έχουν ανάγκη να τους δώσουμε περισσότερη αγκαλιά ή σημασία

Σταδιακά το κλάμα του παιδιού χρησιμοποιείται σαν εργαλείο όταν θέλει να ζητήσει κι’ άλλου είδους πράγματα.

Μεταξύ του 7ου- 8ου και του 12ου μήνα το παιδί κλαίει γιατί βιώνει μια κατάσταση άγχους που παρουσιάζεται στον αποχωρισμό του από την μητέρα.

Όταν το παιδί δεν βλέπει την γνώριμη φιγούρα της μητέρας του στο χώρο που βρίσκεται, τότε αρχίζει να κλαίει.

Παρουσιάζει επίσης τον φόβο για τα ξένα άτομα. Δηλαδή μέχρι και τον 6ο μήνα που ήταν χαμογελαστός με όλους, τώρα ξαφνικά παρουσιάζει κλάμα όταν το πλησιάζει ο οποιοσδήποτε που είναι άγνωστος.

Το άγχος αποχωρισμού από την μητέρα του κορυφώνεται περίπου στον 18ο μήνα της ζωής του και σταδιακά αρχίζει να ελαττώνεται.

Όμως μέχρι τα 3 και 4 χρόνια βλέπουμε ότι παραμένει που σημαίνει όταν το παιδί απομακρυνθεί από την μητέρα και πάλι θα κλάψει. Μετά τα 2 χρόνια είναι πιο εύκολο να πειστεί ότι η μητέρα φεύγει και επιστρέφει.

Όσο μεγαλώνει το παιδί ιδιαιτέρως από τον 2ο χρόνο της ζωής του που έχει αρχίσει ήδη να λέει κάποιες λεξούλες, πάλι το κλάμα είναι το μέσον που χρησιμοποιεί για να επιμένει σε κάτι.

Στο 2ο χρόνο της ζωής που το παιδί έχει αρχίσει να περπατάει, να ανεξαρτητοποιείται, να ανιχνεύει τον κόσμο και το περιβάλλον γύρω του και πολλές φορές αυτό τον φέρνει σε σύγκρουση με τον οποιοδήποτε πάει να του βάλει φραγμούς σε αυτή την εξερεύνηση.

το παιδί μπορεί να αρχίσει να κλαίει επειδή του έχουμε βάλει φραγμό ή όταν εμείς δεν του επιτρέπουμε ή δεν του κάνουμε κάποιο χατίρι που θέλει εκείνη την στιγμή.

Από τα 3 χρόνια του παιδιού το κλάμα εμφανίζεται όταν έχει χτυπήσει, αλλά και όταν επιθυμεί να περάσει το δικό του. Ζητάει και επιμένει να αποκτήσει κάτι που ο γονιός εκείνη την στιγμή μπορεί να κρίνει ότι δεν μπορεί να του τα δώσει.

Τότε λοιπόν το παιδί γίνεται πολλές φορές αδιάλλακτο, κλαίει, φωνάζει και μερικές φορές σέρνεται κάτω, ουρλιάζει γιατί το κλάμα του είναι και ένα μέσον εκβιασμού στους γονείς για να περάσει την δική του επιθυμία. Σε αυτές τις περιπτώσεις κλάματος χρησιμοποιεί τους γονείς σαν θεατές προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει.

Το κλάμα εκφράζει πάντα ένα αίτημα. Από τα αιτήματα της καθημερινότητας που έχει το νεογέννητο μέχρι τα πιο σύνθετα που είναι να του ικανοποιήσουμε την επιθυμία του ή να περάσει το δικό του που απασχολεί περισσότερο τους γονείς από τα 3-5 χρόνια του.

Όσο περισσότερο καλύπτουμε τις συναισθηματικές ανάγκες ενός παιδιού, έχουμε :

-μια σταθερότητα στη στάση μας

-συγκεκριμένη οριοθέτηση

-κοινό μοντέλο διαπαιδαγώγησης του παιδιού από τους δύο γονείς

τότε δημιουργούμε μια συμμαχία που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την συμπεριφορά του παιδιού.

Από τον 1ο χρόνο της ζωής σίγουρα το βρέφος μας έχει ανάγκη την αγκαλιά, κανάκεμα, αλλά πρέπει να έχουμε μια σταθερότητα στον τρόπο με τον οποίο λειτουργούμε.

Όρια. Θα πρέπει να έχουμε δικά μας ξεκάθαρα όρια. Από την εποχή που αρχίζει να περπατάει και να ανιχνεύει τον κόσμο το πιο εύκολο πράγμα που μας βγαίνει να του λέμε είναι “μη” γιατί φοβόμαστε μην κάνει επικίνδυνα πράγματα.

Πρέπει να αποφασίσουμε ότι δεν λέμε συνέχεια “μη”, εξηγούμε στο παιδί γιατί δεν πρέπει να γίνει κάτι κάποιες φορές μάλιστα η απόσπαση της προσοχής του σε κάποια άλλη δραστηριότητα μπορεί να φανεί χρήσιμη.