Όταν το παιδί “πενθεί” για έναν θάνατο…

Όταν πεθαίνει κάποιο κοντινό μας πρόσωπο είναι πολύ δύσκολο να το πούμε στο παιδί μας. Δεν ξέρουμε πως θα αντιδράσει και πως θα το πάρει. Στην περίπτωση που το έχουμε πει στο παιδί και έχει στεναχωρηθεί πολύ, τι κάνουμε; Πως μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε; Τι θα πρέπει να του πούμε;

Η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη σε συμβουλεύει…

Ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου είναι για το παιδί μια τεράστια απώλεια που χρειάζεται χρόνο, υπομονή, κατανόηση και υποστήριξη για να αντιμετωπίσει.

-την ψυχοσύνθεση του παιδιού

-τη σχέση με τον άνθρωπο που χάθηκε

-τον τρόπο διαχείρισης του συμβάντος

-την ενημέρωση του παιδιού από την πλευρά των ενηλίκων

Πάντως, θα πρέπει να δοθεί στο παιδί χώρος και χρόνος για να πενθήσει δηλαδή να αφομοιώσει την απώλεια, να θρηνήσει γι’ αυτήν και να αντιμετωπισθεί με σεβασμό και κατανόηση στην περίοδο του πένθους.

Είναι προτιμότερο να συζητήσουμε με το παιδί ευθέως για τα συναισθήματά του και να το ενθαρρύνουμε να τα εκφράσει ανοιχτά.

Πρέπει το παιδί να καταλάβει ότι είναι φυσιολογικό και αποδεκτό το να πονά, το να θυμώνει, το να αντιδρά και είναι εντελώς εσφαλμένη η τακτική της δήθεν αδιαφορίας και του στρουθοκαμηλισμού, σαν να μη συμβαίνει κάτι τόσο σοβαρό, που προξενεί πόνο και οδύνη.

Εσφαλμένος είναι, επίσης, ο οίκτος και η επιδερμική παρηγορητική προσέγγιση του τύπου “έλα, έλα μη στενοχωριέσαι, θα περάσει”. Το παιδί πρέπει να καταλάβει ότι υπάρχει και πόνος στη ζωή μας αλλά, ομοίως, να συνειδητοποιήσει ότι είναι ικανό και άξιο να τον αντιμετωπίσει και να τον ξεπεράσει.

Συμβουλές…

1. Μια ειλικρινής και εκ βαθέων συζήτηση μαζί του – πάντα ανάλογα με την ηλικία του – θα το βοηθήσει να νιώσει πως δεν είναι ούτε αφύσικο ούτε δείγμα αδυναμίας του να πονά για το θάνατο κάποιου που αγάπησε, αντίθετα είναι φυσιολογικό και αναμενόμενο.

2. Του εξηγούμε πως ο θάνατος είναι μέσα στη φύση των πραγμάτων αλλά το πιο σημαντικό είναι το τι κάνουμε και τι νιώθουμε εν ζωή.

Οι ευτυχισμένες στιγμές που μοιράστηκε το παιδί, η αγάπη που ένιωσε για τον εκλιπόντα και οι αναμνήσεις που κρατά από τη σχέση μαζί του είναι πολύτιμες και αποτελούν το καλύτερο κομμάτι, αυτό που αξίζει αληθινά.

3. Χωρίς να καταφύγουμε σε εκδηλώσεις υπερβολής και νεκρολατρείας, ξεφυλλίζουμε άλμπουμ, βλέπουμε μαγνητοταινίες και ανακαλούμε αναμνήσεις ευχάριστες για να δείξουμε στο παιδί ότι όταν κάποιος ζει μέσα μας και δεν ξεχνιέται, είναι δίπλα μας και κοντά μας.

Προσοχή! Πρέπει να είμαστε ειλικρινής με τα παιδιά για να μην υπάρχουν προβλήματα στο μέλλον και να μπορέσουν να ξεπεράσουν πιο εύκολα ένα θάνατο. Από τη μία να καταλάβουν ότι δεν θα ξαναδούν το αγαπημένο τους πρόσωπο και από την άλλη να σκέφτονται όμορφες αναμνήσεις γι’ αυτό το άτομο…