Νυχτερινή ενούρηση

Η διαταραχή αφορά παιδιά ηλικίας άνω των 5 ετών, επαναλαμβάνεται τουλάχιστον 2 φορές το μήνα και διακρίνεται σε πρωτοπαθή (για παιδιά που δεν έχουν κατακτήσει τον έλεγχο των σφιγκτήρων) και δευτεροπαθή (για παιδιά που είχαν επιτύχει για διάστημα ενός έτους τον έλεγχο αλλά τον έχασαν πάλι).

Περίπου το 75% των ενουρητικών παιδιών παρουσιάζουν πρωτοπαθή ενούρηση. Συνήθως η πρωτοπαθής ενούρηση οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες και συνιστά καθυστέρηση της ωρίμανσης ενώ η δευτεροπαθής εμφανίζεται μετά από κάποιο σημαντικό γεγονός στη ζωή του παιδιού.

Παιδιά που παρουσιάζουν αυτή τη διαταραχή είναι συνήθως κοινωνικά απομονωμένα και εμφανίζουν πλήθος φοβιών.

Η νυχτερινή ενούρηση μπορεί να οφείλεται στο μέγεθος της κύστης, στην κληρονομικότητα καθώς και σε παθολογικά αίτια όπως οι διαταραχές του θυρεοειδούς, οι επιληπτικές διαταραχές και ο σακχαρώδης διαβήτης. Ενδεχομένως να συνδέεται με λοιμώξεις των νεφρών ή της ουροδόχου κύστης ή με μειωμένη ευαισθησία του σφιγκτήρα. Η ενούρηση που οφείλεται σε μια σωματική νόσο ονομάζεται οργανική.

Τέλος ενούρηση μπορεί να προκαλέσει η κατανάλωση τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε χρωστικές και γλυκαντικές ουσίες.

Η ζήλια προς τα υπόλοιπα παιδιά της οικογένειας, το άγχος, η συναισθηματική ανασφάλεια και ανωριμότητα μπορούν επίσης να προκαλέσουν νυχτερινή ενούρηση. Το ίδιο ισχύει και αν στο οικογενειακό περιβάλλον υπάρχουν εντάσεις ή σοβαρά προβλήματα επικοινωνίας.

Η κ. Αλεξάνδρα Καππάτου, Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος τονίζει πως “ανεξάρτητα από την αιτιολογία της ενούρησης, το σύμπτωμα είναι πηγή ντροπής, ταπείνωσης και δυσφορίας για το παιδί. Νιώθει ανίσχυρο, αβοήθητο και ανίκανο να ελέγξει την κατάσταση”.

Προσπάθησε να μειώσεις την κατανάλωση υγρών από το παιδί τις ώρες πριν τον ύπνο. Βοήθησε το να εξασκηθεί στον έλεγχο της ούρησης αυξάνοντας το χρονικό διάστημα ανάμεσα στις επισκέψεις του στην τουαλέτα. Ενθάρρυνε το παιδί, μην το μαλώσεις και μην το απειλήσεις με τιμωρίες. Απόφυγε να το πιέσεις ή να το κοροϊδέψεις και μην ξεχνάς να το επιβραβεύεις μετά από κάθε νύχτα χωρίς “ατυχήματα”.

Αν τα συμπτώματα επιμείνουν απευθύνσου σ’ έναν ειδικό, ο οποίος θα εξετάσει τις συνθήκες και θα αξιολογήσει το χρόνο που εμφανίστηκε η ενούρηση καθώς και τις αντιδράσεις του παιδιού σε συνάρτηση με τη στάση της υπόλοιπης οικογένειας.

Σύμφωνα με την κ. Αλεξάνδρα Καππάτου “Η ενημέρωση του παιδιού σχετικά με το θέμα της ενούρησης ίσως κριθεί από τον ειδικό απαραίτητη, προκειμένου να απενοχοποιηθεί το παιδί και να απομυθοποιηθεί το σύμπτωμα. Έτσι, το παιδί θα πάψει να νιώθει θύμα αυτής της κατάστασης”.