Αιμαγγειώματα και παιδί: Πώς εμφανίζονται και πώς φεύγουν;

Αιμαγγείωμα: Τι είναι; Γιατί εμφανίζεται; Πότε φεύγει; Γιατί ανησυχούν οι γονείς; Ο παιδίατρος του TLIFE, Δρ. Σπύρος Μαζάνης λύνει τις απορίες για ένα καυτό θέμα!

Σχεδόν τρία στα 100 μωράκια που γεννιούνται μπορεί να έχουν στο δερματάκι τους κόκκινα σημάδια. Οι βλάβες αυτές γίνονται αντιληπτές αμέσως μετά τη γέννηση ή τις πρώτες εβδομάδες ή μήνες της ζωής τους. Το μέγεθός τους και η μορφή τους ποικίλλει σίγουρα ανησυχεί τις μανούλες.

Αυτά τα κόκκινα σημάδια ονομάζονται γενικώς αγγειακές ανωμαλίες επειδή είναι δυσπλασίες των αγγείων δηλαδή των φλεβών ή των αρτηριών. Αυτές οι ανωμαλίες των αγγείων ταξινομούνται σε δύο κατηγορίες.

1. Αιμαγγειώματα: είναι μικρά κόκκινα σημάδια που μεγαλώνουν με γρήγορο ρυθμό. Θεωρούνται καλοήθεις όγκοι των αγγείων και συνήθως φαίνονται από την ημέρα της γέννησης. Συνήθως τα περισσότερα αιμαγγειώματα εξαφανίζονται από μόνα τους μέσα στα πρώτα χρόνια της ζωής του παιδιού. Τα περισσότερα εμφανίζονται στην περιοχή του αυχένα, του μετώπου ανάμεσα στα φρύδια και στο πάνω βλέφαρο. Μπορεί όμως να τα συναντήσουμε και στον κορμό, ιδίως στην πλάτη αλλά και στα χέρια ή στα πόδια.

Το αιμαγγείωμα μπορεί να βρίσκεται πάνω πάνω στο δέρμα και ονομάζεται επιφανειακό. Μπορεί όμως να είναι υπερυψωμένο και ανάγλυφη επιφάνεια, να το πιάνουμε στην αφή και να έχει σχήμα φράουλας. Άλλα αιμαγγειώματα βρίσκονται πολύ βαθιά στο δέρμα και τους μύες και επειδή έχουν χρώμα μπλε-μοβ μοιάζουν σαν χτυπήματα (μώλωπες).

2. Αγγειακές δυσπλασίες: αυτές οι δυσπλασίες δεν μοιάζουν μεταξύ τους διότι εξαρτάται από τα αγγεία που έχουν προσβληθεί. Εξαρτάται δηλαδή από το αν αφορά στις φλέβες ή στις αρτηρίες ή τα λεμφαγγεία ή και συνδυασμό αυτών.

Η διαφορά με τα άλλα αιμαγγειώματα είναι ότι οι δυσπλασίες επιδεινώνονται καθώς περνάνε οι βδομάδες και τα χρόνια. Οι βλάβες αυτές μπορεί να εμφανιστούν σε όλα τα σημεία και όργανα του σώματος και δεν διαγιγνώσκονται έγκαιρα ή υπάρχει λάθος διάγνωση όταν πια φτάνουν στον ειδικό γιατρό.

Μία άλλη διαφορά είναι ότι εδώ υπάρχει τοπική διόγκωση με διάταση των φλεβών και μερικές φορές και έλκος, δηλαδή ανοιχτή πληγή. Πολλές φορές υπάρχει πόνος, αιμορραγία, παραμόρφωση, ελάττωση της ροής του αίματος στην περιοχή και σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να συνυπάρχει καρδιακή ανεπάρκεια του παιδιού.

Πώς αντιμετωπίζονται;

Σήμερα οι περισσότερες αγγειακές ανωμαλίες μπορούν να αντιμετωπιστούν αν διαγνωστούν έγκαιρα. Απαιτείται αξιολόγηση από εξειδικευμένους γιατρούς με τη βοήθεια απεικονιστικών μεθόδων δηλαδή υπερηχογράφημα ή μαγνητική τομογραφία.

Τα περισσότερα δεν χρειάζονται κάποια ειδική αγωγή αν δεν προκαλούν συμπτώματα και συχνά υποχωρούν μόνα τους στα πρώτα χρόνια της ζωής. Σε άλλες περιπτώσεις απαιτείται έγκαιρη αντιμετώπιση, ειδικότερα αν αιμορραγούν ή εμποδίζεται το άνοιγμα των βλεφάρων ή όταν δυσκολεύουν την αναπνοή.

Οι μέθοδοι αντιμετώπισης μπορεί να είναι οι εξής:

1. Φαρμακευτική αγωγή με ειδικά φάρμακα κυρίως αν το παιδί είναι κάτω από 12 μηνών.

2. Λέιζερ στην περίπτωση που το αιμαγγείωμα είναι πολύ επιφανειακό.

3. Σκληροθεραπεία, δηλαδή τοπική έγχυση ειδικών ουσιών στην περίπτωση φλεβικών ή λεμφικών δυσπλασιών.

4. Εμβολισμός, δηλαδή μία διαδικασία όπου εγχύονται μικρά σωματίδια στα αιμοφόρα αγγεία του αιμαγγειώματος για να σταματήσει η ροή του αίματος.

5. Χειρουργική αφαίρεση του μορφώματος, πλαστική αποκατάσταση της περιοχής.