Η νυχτερινή ενούρηση και τι σημαίνει: Η ψυχοπαιδαγωγική σύμβουλος Χρυσούλα Μαυράκη εξηγεί

Η νυχτερινή ενούρηση είναι ένα θέμα που μπορεί να απασχολεί αρκετούς γονείς, ειδικά από τη στιγμή που τα παιδιά απαλλάσσονται από την πάνα και τυχαίνει συχνά να βρέχουν το κρεβάτι τους κατά τη διάρκεια της νύχτας. Τι συμβαίνει, όμως, όταν η ηλικία του παιδιού δεν συμβαδίζει με το φαινόμενο; Η ψυχοπαιδαγωγική σύμβουλος Χρυσούλα Μαυράκη εξηγεί τις αιτίες στις οποίες οφείλεται, αλλά και με ποιο τρόπο μπορεί να αντιμετωπιστεί από τους γονείς:

Ένα από τα προβλήματα που απασχολούν τους γονείς είναι το νυχτερινό βρέξιμο του κρεβατιού από παιδιά που έχουν την ημέρα καταφέρει να ελέγχουν το σφιγκτήρα της ουροδόχου κύστης τους και να μην βρέχονται.

Το φαινόμενο μπορεί να είναι τακτικό, αλλά και περιστασιακό, και οφείλεται σε διάφορες αιτίες. Βασικά ανησυχούμε, όταν το παιδί βρέχεται μετά τα πέντε έτη της ηλικίας, γιατί νωρίτερα μπορεί να μην έχει πλήρως κατακτήσει τον έλεγχο της κύστης και έτσι όταν κοιμάται να “αφήνεται” και να βρέχεται. Γενικά, η ιατρική ανησυχεί όταν το φαινόμενο συνεχίζεται και μετά το ένατο έτος της ηλικίας, θεωρώντας ότι μέχρι τότε δεν πρέπει να ανησυχούμε ιδιαίτερα. Φυσικά, ο ιατρικός-οργανικός έλεγχος πρέπει να προηγείται οποιασδήποτε άλλης διαδικασίας, γιατί όπως δείχνουν οι στατιστικές ένα 10% των περιπτώσεων ακράτειας σχετίζεται με κάποιο πρόβλημα του ουροποιητικού, το οποίο θα αντιμετωπισθεί με την κατάλληλη θεραπεία.

Αν δεν υπάρχει οργανική αιτία, υπεύθυνες μπορεί να είναι ψυχικές εντάσεις που βιώνει το παιδί για διάφορους λόγους, όπως για παράδειγμα διενέξεις γονέων, διαζύγιο, γέννηση άλλου παιδιού, μετακόμιση, νέο σχολικό περιβάλλον, σχολικός εκβιασμός. Το βρέξιμο του κρεβατιού προσθέτει εκ των υστέρων νέα ψυχική ένταση, αφού το παιδί νιώθει ενοχή, αίσθημα αποτυχίας και μειωμένη αυτοεκτίμηση.

Κάποιοι γονείς δοκιμάζουν τη μέθοδο της “καταστολής” του συμπτώματος, περιορίζοντας τα υγρά πριν τον ύπνο για να είναι η κύστη λιγότερο γεμάτη. Αντίθετα, η επιστήμη σήμερα προτείνει πολλά υγρά πριν τον ύπνο, έτσι ώστε να εξασκηθεί στην πίεση συσφίγγοντας το σφιγκτήρα που την ελέγχει.

Μία άλλη αιτία είναι η βαθύτητα του ύπνου, δηλαδή το παιδί κοιμάται τόσο βαθιά που ακόμη κι αν αισθάνεται πίεση στην κύστη του, δεν μπορεί να ξυπνήσει και να πάει τουαλέτα. Αν οδηγήσουμε το παιδί κοιμισμένο στο μπάνιο, δεν κερδίζουμε κάτι, γιατί το παιδί δεν έχει συνείδηση της πράξης και δεν ωφελείται από αυτήν. Αν, πάλι, το ξυπνάμε διαρκώς, του δημιουργούμε εκνευρισμό, αντίδραση και επιδεινώνουμε την ψυχολογική του κατάσταση.

Η ήρεμη αντιμετώπιση του θέματος με συζήτηση με το παιδί, χωρίς τη δημιουργία ενοχών και η αναζήτηση λύσης μαζί του θα βοηθήσουν πολύ. Η θετική και ενθαρρυντική στάση μας απέναντί του, η τόνωση της αυτοπεποίθησής του με αναγνώριση των τόσων προτερημάτων του θα το βοηθήσουν να προσπαθήσει να καταφέρει να μην βρέχεται το βράδυ. Άλλωστε, τις περισσότερες φορές τα παιδιά “αυτοθεραπεύονται” κι αφήνουν πίσω τους αυτή τη δυσάρεστη συνήθεια.

Φωτογραφία εξωφύλλου: Shutterstock
Επιμέλεια κειμένου: Νίκη Κλεισούρα