“Βοήθεια μπαίνω στην εφηβεία!”

Η εφηβεία είναι μία δύσκολη περίοδος τόσο για τον ίδιο τον έφηβο και τον τρόπο που βιώνει τις αλλαγές, όσο και για το οικογενειακό του περιβάλλον που ….βιώνει εξ αποστάσεως και επεμβαίνει άθελά του με λάθος τρόπο.

Ένας έφηβος μπαίνει σε μία ραγδαία φάση βιο-σωματικών αλλαγών. Σωματικές αλλαγές, ορμονικές αλλαγές, γνωστικές αλλαγές, αλλαγές του γενετικού συστήματος και η λίστα δεν σταματάει εδώ. Η σταδιακή μετάβαση από την παιδική μορφή στην μελλοντική ενήλικη μορφή, η αναζήτηση της νέας ταυτότητας ως κορίτσι ή αγόρι με τους νέους ρόλους και η ανησυχία για την αποδοχή του ίδιου του ατόμου από τον εαυτό του αλλά και από το ευρύτερο οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον οδηγούν σε μία πολύ δύσκολη συναισθηματική περίοδο και βιώνει μία ψυχική ένταση.

Ο τρόπος που συμπεριφέρεται και αισθάνεται διαμορφώνεται και αλλάζει συνεχώς, καθώς επηρεάζεται από τις συνεχείς αλλαγές.

Και ξαφνικά….από κει που ο γονιός είχε απέναντί του για 11 χρόνια περίπου ένα παιδί όπου οι ρόλοι του ποιος βάζει τους κανόνες και ποιος παίρνει τις βασικές αποφάσεις ήταν ξεκάθαροι, τώρα ένας έφηβος που προσπαθεί από την μία να προσαρμοστεί στα νέα του δεδομένα, παράλληλα επιδιώκει ακόμα περισσότερες αλλαγές απαιτώντας αυτονομία, πλήρη ανεξαρτησία, πλήρη έλεγχο του εαυτό του, απόλυτη απόφαση επιλογών. Όλα αυτά βέβαια φαντάζουν βουνό στον κάθε γονιό, καθώς του ακούγονται στον υπερθετικό βαθμό και ως παράλογα.

“Μα είναι δυνατόν να θέλει να φεύγει από το σπίτι ότι ώρα να ‘ναι και να επιστρέφει ότι ώρα να ‘ναι χωρίς να έχει ενημερώσει καν για το πού θα είναι, με ποιους θα είναι….”, “Άμα ξεμυαλιστεί και παρατήσει το σχολείο και δεν σπουδάσει τι θα κάνει στη ζωή της;…”, “Κι αν μείνει έγκυος;;….”, “Είναι μικρός ακόμα, δεν ξέρει ποιοι θέλουν να τον εκμεταλλευτούν…”.

Αυτά είναι μία μικρή ένδειξη αυτών που εκφράζουν καθημερινά οι γονείς. Μπορεί ο τρόπος που τα λένε και ακούγονται να δίνουν την αίσθηση ότι είναι έτοιμοι για “πόλεμο” με το παιδί τους, αλλά στην πραγματικότητα το μέγεθος της ανησυχίας τους είναι τέτοιο που μόνο ως ανησυχία δεν την εισπράττουν τα έφηβα παιδιά τους.

Μέσα στα τόσα προβλήματα κοινωνικά που ζούμε να βλέπεις το παιδί σου να αλλάζει με τρόπο τέτοιο που να μην μπορείς να είσαι σίγουρος για το ποια θα είναι η τελική μορφή των αλλαγών του. Θα σπουδάσει; Θα γίνει “αλήτης”, τεμπέλης; Θα μπλέξει;…..Όμως δεν είναι αυτές οι ουσιαστικές ερωτήσεις. Ναι, θα σπουδάσει. Ναι, θα γίνει ένα λειτουργικό και παραγωγικό μέλος της κοινωνίας. Ναι, θα πορευτεί χωρίς ανατροπές….αλλά το πιο ύπουλο κομμάτι όλων που δεν είναι εμφανές είναι η ψυχοσύνθεση που θα διαμορφωθεί μετά την ολοκλήρωση της εφηβικής περιόδου.

Οι συναισθηματικές δυσκολίες που δεν εκφράζουν οι έφηβοι είναι τεράστιες! Μπορεί λογικά να μην είναι τόσο τραγικά τα πράγματα, αλλά μην ξεχνάτε ότι η λογική δεν μπορεί να υπερισχύσει με σθένος κατά τη διάρκεια όλης αυτής της φάσης. Στην ουσία, πίσω από την ένταση και την εναντίωση που βγάζει, φοβάται, ανησυχεί, επιδιώκει τη μοναξιά γιατί νιώθει μοναξιά, βαριέται, ξέρει τη θέλει τη μία στιγμή και την άλλη τα όνειρά του γκρεμίζονται και πάλι από την αρχή, διεκδικεί τα δικαιώματά του και υπερασπίζεται τα πιστεύω του λάθος ή σωστά. Όλα του φαίνονται βουνό που το ανεβαίνει και τελειωμό δεν έχει.

Μαμά και μπαμπά….δεν χρειάζεται να μπεις σε αυτή τη διαδικασία εναντίωσης και όχι. Είναι δύσκολο, είναι ψυχοφθόρο, χάνεις πολύτιμο χρόνο από το να ζεις το παιδί σου κάθε μέρα. Άλλωστε για σένα θα είναι πάντα το γλυκό μωρό που πρωτοαντίκρισες όταν το έφερες στον κόσμο!!!!

Απευθυνθείτε λοιπόν σε έναν ψυχολόγο και βοηθήστε το παιδί σας! Οι ομάδες ανάπτυξης είναι εξαιρετική επιλογή, καθώς σε αυτή την φάση οι έφηβοι έχουν ανάγκη να βρίσκονται με ανθρώπους που βιώνουν την ίδια κατάσταση γιατί μόνο αυτοί πιστεύουν ότι τους καταλαβαίνουν. Στις ομάδες δουλεύουν ταυτόχρονα τόσο το δύσκολο συναισθηματικό κομμάτι, όσο και τις αλληλεπιδράσεις με όλα τα μέλη της ομάδας. Μπορούν να εκφράσουν ό,τι νιώθουν και σκέπτονται χωρίς να φοβούνται ότι θα κριθούν. Μπορούν να είναι ελεύθεροι στην έκφραση του λόγου και της σκέψης χωρίς περιορισμούς.

Θα δείτε το παιδί σας να αποφορτίζεται σταδιακά, να θέτει νέες σωστές και λογικές βάσεις στα αιτήματά του, στις αναζητήσεις του, στα μελλοντικά του όνειρα.