Απoχαιρετώντας το μαγευτικό Los Angeles

Κατα τη διάρκεια τρίωρης καθυστέρησης στην Κωνσταντινούπολη, προσπαθώντας ν’ απασχόλησω το μυαλό μου με κάτι ευχάριστο, γυρίζω πίσω στο Λος Άντζελες. Εκεί περάσαμε τις τελευταίες 17 ημέρες στο τελευταίο προπονητικό camp πριν την έναρξη των αγώνων.

Η πόλη των αγγέλων εξακολουθεί να με εντυπωσιάζει με τις αντιθέσεις της. Εμείς γνωρίζουμε συνήθως το όμορφο πρόσωπό της: ατελείωτες πεντακάθαρες παραλίες, όμορφες γειτονιές, περιποιημένο περιβάλλον, άνθρωποι που προσέχουν τον εαυτό τους. Το αμερικανικό όνειρο φαντάζει για πολλούς ευρωπαίους “σαχλό”, ωστόσο υπάρχουν πολλά που θα είχε ενδιαφέρον να υιοθετήσουμε…

Είναι μια κοινωνία τόσο ετερόκλητη, τα στοιχεία της παρόλα αυτά συνυπάρχουν αρμονικά! Έχει εξάλλου αποδεχτεί ότι η χώρα τους είναι ένα παζλ διαφόρων εθνικοτήτων. Η αίσθησή μου είναι ότι ο ρατσισμός γι’ αυτούς είναι κάτι ξεπερασμένο. Από την άλλη όμως, γνωρίζοντας τη γκετοποίηση και τη διάκριση ενώπιον του νόμου αναθεωρώ.

Υπάρχουν τόσα που θα ήθελα να μοιραστώ για την εμπειρία μου εκεί, κλείνω όμως, προς το παρόν, με ένα τραγούδι….

Μαρία